Φαίνεται πως οι Βρετανοί -μέσω του ΟΗΕ φυσικά που παίζει τον ρόλο του διαχειριστή τους-, επείγονται στην επίλυση του Κυπριακού, με τον τρόπο που τους ευνοεί, και που φυσικά ευνοεί και τη Τουρκία.
Το πλέον εξωφρενικό είναι ότι ο Γκουτέρες "απειλεί" με διαπραγματεύσεις που θα έχουν χρονοδιάγραμμα. Πρέπει δηλαδή, στο τέλος του χρόνου που θα οριστεί, να αποδεχθούμε την όποια λύση επιβάλλουν οι Βρετανοί. Αυτήν την απαράδεκτη θέση του ΟΗΕ, δεν την αρνήθηκε ακόμη η ελληνική πλευρά.
Μάλιστα δε, ο χρόνος είναι αποτρεπτικός και για διαπραγματεύσεις ακόμη, οι οποίες θα διεξαχθούν υπό την απειλή των τουρκικών κανονιοφόρων. Απειλή, που τώρα δεν είναι απλώς θεωρητική, επειδή αν οι Τούρκοι δεν αντιδράσουν στη διενέργεια γεωτρήσεων που σε λίγο αρχίζουν, θα έχουν χάσει το παιχνίδι. Και δεν είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν, ασχέτως αν δεν μπορούν να πράξουν και πολλά, αν η ελληνική πλευρά αποφασίσει να σταθεί στο ύψος της.
Έγραψα προχθές, ότι ο Ν. Αναστασιάδης επανέφερε προς συζήτηση την χαλαρή Ομοσπονδία, που ήταν πάγιο αίτημα των Τούρκων, χωρίς προετοιμασία και χωρίς να δηλώσει δημοσίως, ούτε και στο Εθνικό Συμβούλιο, πώς την εννοεί. Ζήτησε μάλιστα να του υποβάλουν οι αρχηγοί των κομμάτων τις σκέψεις τους επ’ αυτού, χωρίς να βρει φυσικά ανταπόκριση, αφού δεν γνώριζαν τα βασικά στοιχεία της σκέψης του Αναστασιάδη. Να έχουμε πάντως κατά νου, ότι ο Πρόεδρος της Κύπρου είναι πολύ ευγενικός με τους Βρετανούς και δεν θέλει να τους στενοχωρεί.
Ο "Φιλελεύθερος" της Λευκωσίας, έγραψε ότι η ιδέα για χαλαρή ομοσπονδία δεν έτυχε επεξεργασίας. Αν και αυτό αναμένεται να ξεκαθαρίσει στο διάγγελμα προς τους πολίτες που θα απευθύνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι σαφές πως δύσκολα μπορεί πλέον να ανατρέψει τις εντυπώσεις που έχει δημιουργήσει με τα όσα λέγει σε κατ' ιδίαν επαφές του.
Σε αυτές τις επαφές φαίνεται πως ο προσανατολισμός του κινείται προς ένα μοντέλο συνομοσπονδιακό, δύο κρατών. Την ίδια ώρα, εκείνο που φαίνεται να θέλει να διασφαλίσει ο Πρόεδρος είναι η μη κάθοδος Τούρκων υπηκόων στην Κύπρο μετά τη λύση, όπως και την ευρωπαϊκή συνέχεια του συνόλου της χώρας.
Επί σαράντα χρόνια συζητούν για διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Όλοι σχεδόν οι ανεξάρτητοι αναλυτές -μεταξύ των οποίων και ο υπογραφόμενος- τονίζουμε ότι αυτή η δήθεν λύση φέρνει τουρκοποίηση του νησιού. Μετά από σαράντα χρόνια, αποφασίζουν οι Βρετανοί δια του Γκουτέρες, να φέρουν χειρότερο σχέδιο, που επισημοποιεί την ύπαρξη δύο κρατών, και βάζει από το παράθυρο την Τουρκία στην Ε.Ε.
Φυσικά και το αναγνωρισμένο πλέον συνομοσπονδιακό τουρκοκυπριακό κράτος θα αποτελεί μέλος της Ε.Ε. από την στιγμή που η ένταξη έγινε ενιαία για όλη την Κύπρο, και η συνομοσπονδία θα αποτελεί συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν θεωρηθεί ότι ιδρύεται νέο κράτος, τότε κανένα μέρος δεν θα είναι μέλος της Ε.Ε.
Η εκπρόσωπος του ΟΗΕ, Τζέιν Χολ Λουτ, ζήτησε από τον Ν. Αναστασιάδη και τον εκπρόσωπο των Τ/κ Μουσταφά Ακιντζί να συμφωνήσουν τους όρους αναφοράς. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να επιβεβαιώσουν τις συγκλίσεις, το πλαίσιο Γκουτέρες και να συμφωνήσουν στη διαδικασία.
Τα Ηνωμένα Έθνη, όπως ανέφερα ανωτέρω, θεωρούν πως θα πρέπει να αλλάξει η διαδικασία, καθορίζοντας χρονοδιάγραμμα και δίνοντας αναβαθμισμένο ρόλο στον Διεθνή Οργανισμό. Να μπορεί να έχει, δηλαδή, η κ. Λουτ ενεργότερο ρόλο με την παρουσίαση ιδεών. Ως προς τις εκατέρωθεν θέσεις, είναι ξεκάθαρο πως η Τουρκία δεν πρόκειται να συμφωνήσει σε αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από το νησί.
Η Άγκυρα ανοίγοντας τη συζήτηση για χαλαρή ομοσπονδία επιδιώκει συνομοσπονδία που θα τεθεί υπό δοκιμή. Σε περίπτωση αποτυχίας, το επόμενο βήμα είναι δύο κράτη. Παράλληλα, από τη στιγμή που οι συζητήσεις, εάν και εφόσον ξεκινήσουν, θα αγγίξουν και τα βέτο, η Τουρκία θα επιμένει στο θέμα της δημιουργίας μόνιμης στρατιωτικής βάσης στο νησί. Η Λευκωσία από την πλευρά της παρουσιάζεται να δίνει βάρος στα θέματα της λειτουργικότητας του κράτους.
Την κατάσταση είχε περιγράψει με λίγες λέξεις η ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους, όπως αναφέρθηκα σ’ αυτήν και προχθές: «Οι μεγάλες προσδοκίες που καλλιεργούνται κάθε φορά που συνεδριάζει το Εθνικό Συμβούλιο, διαψεύδονται αυθημερόν. Διότι, ούτε το διεθνές περιβάλλον, ούτε οι απειλές της Τουρκίας, ούτε τα χάλια της Κυπριακής άμυνας, ούτε οι παραινέσεις του Γκουτέρες να μην προβούμε σε ενέργειες εντός της Κυπριακής ΑΟΖ για να μην προκαλέσουμε εντάσεις, ούτε ο πιθανός υποστηρικτικός ρόλος της ΕΕ μπαίνουν στα πλαίσια της συζήτησης».