Απέφυγα όλες αυτές τις μέρες που συζητείται στην πόλη η επανεμφάνιση Παπαγεωργόπουλου, δια μέσου της δημοτικής τηλεόρασης, οποιοδήποτε σχόλιο, για λόγους καθαρά προσωπικούς.
Διότι από τη μια, είμαι (ακόμη) συνεργάτης της ΔΕΠΘΕ και είναι πράγματι άχαρο να στέκεσαι κριτικά απέναντι, όχι μόνο στον εργοδότη σου, αλλά μοιραία και σε άμεσους συνεργάτες και συναδέλφους σου, αλλά από την άλλη, αυτή η σιωπή αισθάνομαι να με πνίγει γιατί η “υπόθεση Παπαγεωργόπουλου” υπήρξε ένα σημαντικό κομμάτι της δημοσιογραφικής δουλειάς μου. Βεβαίως, το δημοσιογραφικό προϊόν οφείλει να είναι απαλλαγμένο από υποκειμενισμούς, προσωπικά βιώματα, προκαταλήψεις, εμμονές. Γι' αυτό και θα επιχειρήσω μια προσέγγιση όσο γίνεται πιο αποπροσωποποιημένη, απαλλαγμένη ει δυνατόν από το φορτίο και τα βιώματα της εποχής εκείνης.
Δεν ξέρω ποιες ήταν οι προθέσεις της συναδέλφου μου όταν σκέφτηκε να προσκαλέσει στην εκπομπή της τον Παπαγεωργόπουλο. Υιοθετώ τις αγνότερες. Ωστόσο, στο τέλος, εκείνο που πάντα μετρά είναι το αποτέλεσμα. Εκείνο που έμεινε από τη συμμετοχή του πρώην δημάρχου στην εκπομπή ήταν η μοναδική, εμμονική, επιδίωξή του, να πείσει πως είναι αθώος του αίματος και πως οι βαρύτατες καταδίκες του είναι προϊόν δικαστικής πλάνης ή και σκευωρίας.
Δεκατέσσερα χρόνια μετά την αποκάλυψη των σκανδάλων της δημαρχίας του (διότι δεν ήταν μόνον το σκάνδαλο της υπεξαίρεσης) δεν έχει ζητήσει ούτε μία συγγνώμη από τους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι τον τιμούσαν με την ψήφο τους. Ούτε μία συγγνώμη για το γεγονός ότι επί των ημερών του, περίπου 20 εκατ.ευρώ έκαναν φτερά από τα δημοτικά ταμεία. Δεν εξήγησε ποτέ γιατί έκλεινε τα μάτια του στις επανειλημμένες αποκαλύψεις του Τύπου για τα σκανδαλώδη δωράκια τα οποία ελάμβανε ο στενότερος συνεργάτης του. Δεν ανέλαβε ποτέ με γενναιότητα, ούτε καν την αυτονόητη πολιτική ευθύνη του. Όμως, ας μην έχει αυταπάτες. Ο αναπάντητος τηλεοπτικός μονόλογός του, η απόπειρα αυτοαγιοποίησής του, έπεσε στο κενό. Το “ξέπλυμα” απέτυχε.
Ασχέτως αυτού όμως, πιστεύω πως όλη αυτή η ιστορία αδικεί τη δημοτική τηλεόραση. Αδικεί την προσπάθεια που καταβάλλουν οι συνάδελφοί μου, υπό αντίξοες συνθήκες. Χρειάστηκε πολύς κόπος και πολύς χρόνος ώστε η TV100 από στενά δημαρχιακή τηλεόραση επί εποχής Παπαγεωργόπουλου, να γίνει δημοτική και γιατί όχι, και τηλεόραση της Θεσσαλονίκης και της Κεντρικής Μακεδονίας. Η επανεμφάνιση τού πρώην δημάρχου, με τον τρόπο που έγινε, συνιστά επιστροφή στο παρελθόν.
Ναι, θα είχε ενδιαφέρον να προσκληθεί ο Παπαγεωργόπουλος, ενδεχομένως μαζί και με άλλους πρωταγωνιστές της υπεξαίρεσης, σε μια εξαντλητική συζήτηση προκειμένου να δώσει επιτέλους απαντήσεις στα πολλά ερωτήματα τα οποία παραμένουν ως και σήμερα αναπάντητα. Όμως, άλλο αυτό, άλλο μια τέτοια συνέντευξη και άλλο να προσέρχεται “ατσαλάκωτος”, “τσόντα” ανάμεσα σε επιστήμονες εγνωσμένου κύρους, επικρίνοντας και συκοφαντώντας δικαστές, χωρίς τον παραμικρό αντίλογο.
Μου έκανε επίσης εντύπωση η αναπάντητη έως και σήμερα, βαρύτατη καταγγελία περί εξαπάτησής του, την οποία διατύπωσε ο εκ των καλεσμένων της εκπομπής, πρώην υπουργός Νίκος Παρασκευόπουλος. Μιλά μάλιστα για διπλή εξαπάτηση. Αφενός για το ότι δεν ενημερώθηκε για τη συμμετοχή και του Παπαγεωργόπουλου στην ίδια εκπομπή και αφετέρου, κι αυτό είναι ακόμη σοβαρότερο, ότι η διοίκηση του σταθμού τον διαβεβαίωσε λίγες ώρες πριν από την προβολή της, πως ο πρώην δήμαρχος θα εμφανιστεί μόνο για δύο με τρία λεπτά, προκειμένου να εκφράσει “κάποιες γενικές σκέψεις”.
Προς επίρρωση των διαβεβαιώσεών της του απέστειλε, μάλιστα, όπως αναφέρει, και σχετικό βίντεο με την παρέμβαση του Παπαγεωργόπουλου. Μόνον που το βράδυ προβλήθηκε άλλο βίντεο, διαφορετικό από αυτό που του είχε σταλεί.
Εν κατακλείδι, δεν ξέρω ποιες ήταν οι προθέσεις και οι επιδιώξεις όσων χειρίστηκαν αυτήν την υπόθεση. Επαναλαμβάνω πως υιοθετώ τις αγνότερες. Ούτε συμμερίζομαι απόψεις οι οποίες εκφράστηκαν από μερίδα της αντιπολίτευσης η οποία καλούσε τη διοίκηση του δήμου να ακυρώσει την προβολή της εκπομπής. Στο δημοσιογραφικό έργο, δεν πρέπει να παρεμβαίνει ο εργοδότης. Ωστόσο, εν προκειμένω, από τις καταγγελίες Παρασκευόπουλου, και παρά τα περί αντιθέτου λεχθέντα, φαίνεται πως επιχειρήθηκε παρέμβαση στο δημοσιογραφικό έργο, ασχέτως εάν κατέστη τελικώς αλυσιτελής.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, στο τέλος της ημέρας, ο λογαριασμός υπήρξε ζημιογόνος για τη δημοτική τηλεόραση. Και αυτό αντανακλά μοιραία και στη διοίκηση του δήμου καθώς αυτή έχει την τελική ευθύνη. Αυτή είναι εκείνη που επιλέγει τη διοίκηση του σταθμού, που αποφασίζει για το ύψος του προϋπολογισμού του, που δίνει τις γενικές κατευθύνσεις. Ας σκύψει πάνω από αυτή την υπόθεση και ας διδαχθεί από τα λάθη. Αν δεν το κάνει, τότε ας προετοιμαστεί για το επόμενο το οποίο ενδεχομένως να είναι ακόμη μεγαλύτερο.
Και κάτι τελευταίο. Όσοι προσεγγίζουν αυτή την υπόθεση κάνοντας πολιτικούς μικροϋπολογισμούς θα πρέπει να γνωρίζουν ότι στην πολιτική γίνονται προσθαφαιρέσεις. Εν προκειμένω, ό,τι κερδίζεις από την πάλαι ποτέ υπερχειλίζουσα δεξαμενή των παπαγεωργοπουλικών ή των ψωμιαδικών, μπορεί να το χάσεις από τη δεξαμενή των κεντρώων ή και κεντροαριστερών ψηφοφόρων, εκείνων οι οποίοι στις τελευταίες δημοτικές εκλογές επέλεξαν στην κάλπη τον Κωνσταντίνο Ζέρβα.