Του Αθανάσιου Παπαναστασίου*
Οι σκέψεις στο παρόν αφορούν την περιβόητη εκπομπή της TV 100 με καλεσμένο τον Παπαγεωργόπουλο (πρώτο όνομα του τίτλου). Από τους λοιπούς καλεσμένους της εκπομπής, οι μεν κ. Παρασκευόπουλος και κ. Καλφέλης, ήταν καθηγητές μου στην Νομική του Αριστοτελείου, ο δε κ. Βεργούλης γνωστός σε όλους τους τότε νεοσσούς ως έγκριτος, πεπειραμένος και προσηνής συνάδελφος.
Αυτονόητο είναι ότι δεν έχω διαβάσει την ποινική δικογραφία της υπεξαίρεσης. Δεν έτυχε επίσης να παραστώ σε κάποια από τις πολλές συνεδριάσεις της υπεξαίρεσης. Παρόλα αυτά ένιωσα κάπως τον αντίκτυπο που είχε η ανάδειξη του θέματος της υπεξαίρεσης από την τότε διοίκηση Μπουτάρη, στην οποία συμμετείχα από το 2014 έως το 2019 ως δημοτικός σύμβουλος. Προκαταβολικά σημειώνω ότι ο αντίκτυπος ήδη το 2014 είχε ξεθωριάσει, αφού ό,τι είχε συμβεί είχε ήδη συμβεί με την φυλάκιση του Παπαγεωργόπουλου και την όλη εξέλιξη που πήρε η υπόθεση, ενώ ήδη η καθημερινότητα δεν άφηνε χρόνο σε κανέναν να αναπαυθεί σε δάφνες. Τουλάχιστον αυτή ήταν η προσωπική μου αντίληψη, καθότι ουδέποτε ανήκα στον σκληρό πυρήνα των Μπουταρικών.
Βλέποντας την εκπομπή σκέφτηκα, μία που δεν δικηγορώ εν όψει καραντίνας, δεν έχω να μοιράσω μάσκες, υλικά προστασίας ή να παράσχω βοήθεια στους ανήμπορους ηλικωμένους, ασθενείς ή άστεγους ή τέλος πάντων δεν χρειάζεται να συνδιοικήσω έναν Δήμο, να χρησιμοποιήσω την συνέντευξη αυτή για να αποδομήσω τον Δήμαρχό μας Κωνσταντίνο Ζέρβα και να αναδείξω την Διοίκηση Μπουτάρη και γενικά να κάνω μία πρώτης τάξεως αντιπολίτευση.
Και θυμήθηκα τις τεχνικές σοφισμάτων του Σοπενάουερ (να και το δεύτερο όνομα στον τίτλο του άρθρου). Θα χρησιμοποιήσω πρώτα και καλύτερα τημητέρα όλων των σοφισμάτων, την λεγόμενη προέκταση του συλλογισμού ή επί το λαϊκότερον «μπάλα στην κερκίδα». Το αντικειμενικό γεγονός ότι ένας Κατάδικος, πρώην Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, πρώην Υπουργός, πρώην Βουλευτής και πρώην Αθλητής (από την πλέον πρόσφατη ιδιότητα προς την παλαιότερη, σύμφωνα με τους κανόνες σύνταξης βιογραφικών) φιλοξενήθηκε σε μία εκπομπή της TV 100 μαζί με τους λοιπούς – έγκριτους και πεπειραμένους - καλεσμένους θα το προεκτείνω ως προς κάθε του έννοια, την οποία και θα γενικεύσω, δημιουργώντας έννοιες που χωρούν νέα δεδομένα, τα οποία θα ξαναπροεκτείνω και θα ξαναγενικεύσω δημιουργώντας νέες έννοιες με ακόμα πιο νέα δεδομένα και θα μπορέσω να φτάσω μέχρι και τον Αδάμ και την Εύα. Εν προκειμένω όμως θέλω να φτάσω στον Κωνσταντίνο Ζέρβα. Άρα, θα γράψω ότι ο Κατάδικος (γιατί οι άλλες ιδιότητές του δεν έχουν αρνητικό πρόσημο) βγήκε στην τηλεόραση του Δήμου Θεσσαλονίκης (όχι TV 100). Ή μάλλον όχι. Η τηλεόραση του Δήμου Θεσσαλονίκης φιλοξενεί τον κατάδικο για την υπεξαίρεση. H δημοτική τηλεόραση ανήκει στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Ο Κωνσταντίνος Ζέρβας είναι Δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Άρα ο κατάδικος βγήκε σε μέσο που ελέγχει ο Κωνσταντίνος Ζέρβας [αν θέλω να είμαι πιο light, θα γράψω ότι το ήξερε ο Κωνσταντίνος Ζέρβας, ή πως μπορούσε να μην το ξέρει ή όφειλε να το ξέρει ή το έμαθε και το άφησε να εξελιχθεί και αν θέλω να γίνω πιο hardcore θα γράψω ότι το οργάνωσε ο Κωνσταντίνος Ζέρβας, το επέλεξε, αποφάσισε να το αφήσει να εξελιχθεί, ήθελε να ξεπλύνει τον Παπαγεωργόπουλο].
Μετά σκέφτηκα ότι μόνο ένα σόφισμα δεν είναι αρκετό και έτσι αποφάσισα να δοκιμάσω άλλα τρία.
Πρώτον θα χρησιμοποιώ την αντιστροφή του επιχειρήματος. Στο ότι ο Κωνσταντίνος Ζέρβας ως Δήμαρχος Θεσσαλονίκης δεν παρεμβαίνει στην TV 100 σκέφτομαι να αντιτάξω – αντιστρέφοντας το επιχείρημα - ότι ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή ο Κωνσταντίνος Ζέρβας είναι Δήμαρχος Θεσσαλονίκης πρέπει να παρεμβαίνει στην TV 100. [Ήρεμα θυμίζω ότι ο Παπαγεωργόπουλος κατηγορούνταν ότι παρενέβαινε στην TV 100 για προσωπική προβολή – ωχ! να ακόμη μία αντιστροφή του επιχειρήματος, πρέπει να την προσέξω - ενώ οι θεσμικοί ακροβατισμοί εγκυμονούν κινδύνους για ένα κράτος δικαίου, καθ’ ότι τα ολοκληρωτικά καθεστώτα στο όνομα του δικού τους δίκιου και όχι του δικαίου καταπάτησαν δημοκρατικούς θεσμούς.]
Δεύτερον θα χρησιμοποιήσω την επίκληση στο συναίσθημα. Κλασικό χτύπημα κάτω από τη ζώνη. Αλλά αναγκαίο εν προκειμένω γιατί είναι δυνατόν να μας τη φέρει ο «ατσαλάκωτος»; Αντί να κάτσω και να βρω επιχειρήματα που θεμελιώνονται στην λογική, θα εφαρμόσω κίνητρα που επιδρούν στο συναίσθημα και το θυμικό και θα υπονοήσω μηχανισμούς, συνωμοσίες, μάγισσες και μεσαιωνικές αντιλήψεις. Άλλωστε ένα γραμμάριο συναίσθημα είναι πιο ισχυρό από ένα κιλό λογική. Άρα θα γράψω ότι επιστρέφει το παλιό, ο Παπαγεωργόπουλος θέλει να γίνει Δήμαρχος, Μπουτάρης θα λέτε και θα κλαίτε, ξεπλένει τις αμαρτίες του ο Παπαγεωργόπουλος, η Δεξιά επανέρχεται, ο Μητσοτάκης δεν θα φωτογραφιζόταν μαζί του και ό,τι άλλο τέτοιο σκεφτώ.
Τρίτον θα χρησιμοποιήσω την πολιτισμένη μορφή του «γιατί έτσι!», δηλαδή το επιχείρημα της λήψης του αιτουμένου, αφού θα πάρω ως αποδεδειγμένο το προς απόδειξη ζήτημα. Δηλαδή ο Κωνσταντίνος Ζέρβας (πρέπει να) το ήξερε, το ήθελε, το οργάνωσε, το άφησε και ό,τι ρηματικό τύπο εύρισκα.
Και ναι! Θα δημιουργήσω ένα πρώτης τάξης σκάνδαλο ή στην καλύτερη θα ξαναεμφανιστώ στο πολιτικό στερέωμα ή αν δεν συμβεί τίποτε από αυτά θα επιχειρήσω ένα σπάσιμο στο φαινόμενο Ζέρβα, που από αουτσάιντερ έφτασε να διοικεί άριστα τον Δήμο μας χαλώντας όνειρα, σχεδιασμούς και τελικά την πιάτσα, αποδεικνύοντας ότι τον τελευταίο λόγο έχουμε οι πολίτες με την ψήφο μας και αυτό δεν κατευθύνεται και αποτελεί την πεμπτουσία της Δημοκρατίας.
ΥΓ1: Τα παραπάνω εμπνεύστηκα από την στιχομυθία μεταξύ εμού και του 4χρονοου γιου μου, μικρού Αντώνη, (τρίτο πρόσωπο του τίτλου) ότι «Εάν δεν κάτσεις ήσυχος δεν έχει σοκολάτα!» (πρώτο πράγμα του τίτλου) για να λάβω την απάντησή του «Μα γιατί μπαμπά, τι σχέση έχει το ένα με το άλλο;»
ΥΓ2: Είναι επίσης προφανές ότι το αντικειμενικό γεγονός είναι ότι ένας νυν καταδικασμένος για τις κακουργηματικές πράξεις του με όλες τις πρώην ιδιότητές του, μεταξύ της οποίας και του επί 12 ετία Δημάρχου έδωσε συνέντευξη σε μία έξυπνη και δραστήρια δημοσιογράφο σε ένα τοπικό κανάλι που ανήκει στην Δημοτική Επιχείρηση του Δήμου Θεσσαλονίκης. Ήρεμα θυμίζω ότι όταν ο Σρόιτερ έβγαζε σε συνέντευξη τον Τσοχατζόπουλο ή τον Σώρρα ή ο Κωστόπουλος τον Ρωχάμη ή ο Παλαιοκώστας εκδίδει βιβλίο, επρόκειτο για δημοσιογραφικές επιτυχίες και όχι ξεπλύματα των κακοποιών. Κανείς δεν έθιξε τον καναλάρχη του Σρόιτερ ή του Κωστόπουλου ή τον εκδότη του βιβλίου του Παλαιοκώστα. Υπάρχει η ελευθερία έκφρασης και σεβασμός στο λειτούργημα του δημοσιογράφου και έτσι πρέπει να είναι εάν θέλουμε να είμαστε δημοκρατικό κράτος δικαίου και όχι κάτι λιγότερο από αυτό.
ΥΓ3: Για την ουσία της υπεξαίρεσης δεν θα τοποθετηθώ, διότι και δεν έχω τα στοιχεία όλου του φακέλου και δεν είμαι αρμόδιος την στιγμή που έχει επιληφθεί η Δικαιοσύνη, στην οποία έχω τυφλή εμπιστοσύνη. Σε καφέ ή τσίπουρο μπορώ να μιλάω χωρίς να σκέφτομαι, όχι στον δημόσιο διάλογο.
ΥΓ4: Είναι γεγονός ότι το θέμα «πούλησε».
ΥΓ5: Χαίρομαι ότι οι περισσότεροι συνάδελφοί μου της Διοίκησης Μπουτάρη δεν προέβησαν σε ατοπήματα.
ΥΓ6: Πουθενά δεν βρίσκω σύνδεση με τον Κωνσταντίνο Ζέρβα. Δεν θα το γράψω το άρθρο. Θα τον αφήσω τον Κωνσταντίνο Ζέρβα να διοικήσει τον Δήμο μας, να εμπνεύσει τους υπαλλήλους και τους συνεργάτες του και να διαχειριστεί την κατάσταση με τον κορωναϊό με ιδιαίτερη επιτυχία και με δράσεις μοναδικές πανελληνίως.
*Ο Αθανάσιος Παπαναστασίου είναι δικηγόρος