Φαίνεται ότι διαμορφώνονται ισχυρές προϋποθέσεις εθνικής συνεννόησης για την εξυγίανση κράτους και κοινωνίας. Μένει όμως ο πιο δύσκολος αντίπαλος, που ακονίζει τα μαχαίρια του και ετοιμάζεται για την
Το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΠΣΑ) σηματοδοτεί τον ανηφορικό δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα την επόμενη τριετία. Σ’ έναν άλλο κόσμο, με διαφορετικό αξιακό σύστημα, σίγουρα θα υπήρχαν κι άλλες επιλογές, στον σημερινό των παγκοσμιοποιημένων κεφαλαίων η συγκεκριμένη πορεία αποτελεί μονόδρομο. Η κυβέρνηση διαβουλεύτηκε, ταλαντεύτηκε, καθυστέρησε, είπε και ξείπε, ταλαιπωρήθηκε και ταλαιπώρησε, αλλά τελικά κατέληξε εκεί απ’ όπου θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει, ώστε σήμερα να είχε μεγαλύτερα περιθώρια πολιτικών ελιγμών. Έστω κι έτσι, παρότι ιδιαίτερα φιλόδοξο, το νέο ΠΣΑ είναι το πρώτο σοβαρό βήμα για έξοδο από την ύφεση.
Διακριτικός συνοδοιπόρος στη δύσκολη προσπάθεια της Κυβέρνησης, σίγουρα πάντως όχι αντίπαλος, θα είναι η Νέα Δημοκρατία. Οι επιπόλαιες κορώνες περί ακυβερνησίας του νέου προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για τις πρώτες «100 μέρες» του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία δεν θα πρέπει να ξεγελούν κανέναν. Όλη η πολιτική ουσία υποδηλώνεται στην έμμεση στήριξη που προσέφερε ο Α. Σαμαράς στη βασική φιλοσοφία του ΠΣΑ.
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Rass που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή, σχεδόν 6 στους 10 Έλληνες δηλώνουν έτοιμοι να υποστούν θυσίες για να βγει η οικονομία από το τέλμα και 3 στους 4 αντιμετωπίζουν θετικά το ενδεχόμενο κυβέρνησης εθνικής ανάγκης, με τη συμμετοχή και προσώπων ευρύτερης αποδοχής, αν οι συνθήκες το επιβάλουν. Βάσει της ίδιας δημοσκόπησης, οι υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας, Γ. Παπακωνσταντίνου και Α. Λοβέρδος, δηλαδή αυτοί που έχουν δυσαρεστήσει ή είναι βέβαιο πως θα δυσαρεστήσουν τους περισσότερους, απολαμβάνουν τα υψηλότερα ποσοστά δημοφιλίας.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν σημάδια πως οι Έλληνες στην πλειονότητά τους είναι έτοιμοι για την εξυγίανση και τον εξορθολογισμό της κοινωνίας μας, που τα τελευταία δέκα χρόνια όχι απλώς ζούσε με δανεικά, αλλά τα σπαταλούσε προκλητικά, αδιαφορώντας για το αύριο. Αφού, λοιπόν, φαίνεται να διαμορφώνονται ισχυρές προϋποθέσεις εθνικής συνεννόησης, ποιο το πρόβλημα του Γιώργου Παπανδρέου;
Ο πραγματικός αντίπαλος της κυβέρνησης είναι το λεγόμενο «βαθύ» ΠΑΣΟΚ, που ήδη έχει αρχίσει τον «πόλεμο χαρακωμάτων». Είτε για ιδεολογικούς λόγους είτε επειδή κάποιοι έμειναν «στην απ’ έξω» είτε γιατί αρχίζουν να πιστεύουν πως το μήνυμα που έστειλε ο Γ. Παπανδρέου για αξιοκρατία και τέλος του κομματικού κράτους δεν θα παραμείνει σε επίπεδο συμβολισμών, οι καθοδηγητές της νέας εκδοχής του «βαθέος» ΠΑΣΟΚ ακονίζουν τα μαχαίρια τους και ετοιμάζονται για την τελική μάχη.
Κακά τα ψέματα, όπως έχει διαμορφωθεί η πολιτική (και συνδικαλιστική) πραγματικότητα στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, αν ένα κόμμα μπορεί να προωθήσει μεταρρυθμίσεις στη χώρα είναι το ΠΑΣΟΚ. Για τον απλούστατο λόγο ότι όταν η ΝΔ (που βέβαια πέντε χρόνια έδωσε ρεσιτάλ απραξίας και στατικότητας) βρίσκεται στη διακυβέρνηση της χώρας έχει να αντιμετωπίσει το «Όλον ΠΑΣΟΚ». Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ξεπεράσει μόνο τον κακό εαυτό του. Καθόλου εύκολο θα πει κανείς. Είναι όμως αναγκαίο να το κάνει, προκειμένου η χώρα να βγει από την έρημο του χρέους και ν΄ακολουθήσει πορεία σταθερότητας, που αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση, για να φθάσει στην όαση της ανάπτυξης.
Γιώργος Χατζηλίδης
Διακριτικός συνοδοιπόρος στη δύσκολη προσπάθεια της Κυβέρνησης, σίγουρα πάντως όχι αντίπαλος, θα είναι η Νέα Δημοκρατία. Οι επιπόλαιες κορώνες περί ακυβερνησίας του νέου προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για τις πρώτες «100 μέρες» του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία δεν θα πρέπει να ξεγελούν κανέναν. Όλη η πολιτική ουσία υποδηλώνεται στην έμμεση στήριξη που προσέφερε ο Α. Σαμαράς στη βασική φιλοσοφία του ΠΣΑ.
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Rass που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή, σχεδόν 6 στους 10 Έλληνες δηλώνουν έτοιμοι να υποστούν θυσίες για να βγει η οικονομία από το τέλμα και 3 στους 4 αντιμετωπίζουν θετικά το ενδεχόμενο κυβέρνησης εθνικής ανάγκης, με τη συμμετοχή και προσώπων ευρύτερης αποδοχής, αν οι συνθήκες το επιβάλουν. Βάσει της ίδιας δημοσκόπησης, οι υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας, Γ. Παπακωνσταντίνου και Α. Λοβέρδος, δηλαδή αυτοί που έχουν δυσαρεστήσει ή είναι βέβαιο πως θα δυσαρεστήσουν τους περισσότερους, απολαμβάνουν τα υψηλότερα ποσοστά δημοφιλίας.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν σημάδια πως οι Έλληνες στην πλειονότητά τους είναι έτοιμοι για την εξυγίανση και τον εξορθολογισμό της κοινωνίας μας, που τα τελευταία δέκα χρόνια όχι απλώς ζούσε με δανεικά, αλλά τα σπαταλούσε προκλητικά, αδιαφορώντας για το αύριο. Αφού, λοιπόν, φαίνεται να διαμορφώνονται ισχυρές προϋποθέσεις εθνικής συνεννόησης, ποιο το πρόβλημα του Γιώργου Παπανδρέου;
Ο πραγματικός αντίπαλος της κυβέρνησης είναι το λεγόμενο «βαθύ» ΠΑΣΟΚ, που ήδη έχει αρχίσει τον «πόλεμο χαρακωμάτων». Είτε για ιδεολογικούς λόγους είτε επειδή κάποιοι έμειναν «στην απ’ έξω» είτε γιατί αρχίζουν να πιστεύουν πως το μήνυμα που έστειλε ο Γ. Παπανδρέου για αξιοκρατία και τέλος του κομματικού κράτους δεν θα παραμείνει σε επίπεδο συμβολισμών, οι καθοδηγητές της νέας εκδοχής του «βαθέος» ΠΑΣΟΚ ακονίζουν τα μαχαίρια τους και ετοιμάζονται για την τελική μάχη.
Κακά τα ψέματα, όπως έχει διαμορφωθεί η πολιτική (και συνδικαλιστική) πραγματικότητα στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, αν ένα κόμμα μπορεί να προωθήσει μεταρρυθμίσεις στη χώρα είναι το ΠΑΣΟΚ. Για τον απλούστατο λόγο ότι όταν η ΝΔ (που βέβαια πέντε χρόνια έδωσε ρεσιτάλ απραξίας και στατικότητας) βρίσκεται στη διακυβέρνηση της χώρας έχει να αντιμετωπίσει το «Όλον ΠΑΣΟΚ». Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ξεπεράσει μόνο τον κακό εαυτό του. Καθόλου εύκολο θα πει κανείς. Είναι όμως αναγκαίο να το κάνει, προκειμένου η χώρα να βγει από την έρημο του χρέους και ν΄ακολουθήσει πορεία σταθερότητας, που αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση, για να φθάσει στην όαση της ανάπτυξης.
Γιώργος Χατζηλίδης