Ο σκοπός της προχθεσινής συνέντευξης του πρωθυπουργού στην Έλλη Στάη, ήταν ο καθορισμός της πορείας του κυβερνητικού κόμματος μέχρι τις εκλογές. Μάλιστα, μας ενημέρωσε και για τα εναλλακτικά σενάρια, στην περίπτωση απροόπτων.
Κατ’ αρχάς, μία κυβέρνηση που στηρίζεται σε ψήφο ανοχής μπορεί θεωρητικά να φτάσει μέχρι τον Οκτώβριο. Πολύ περισσότερο που στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ψήφο ανοχής, αλλά για συμπολιτευτική ψήφο. Δεν έχει συνηθίσει η Ελλάδα σε τέτοιου είδους διακυβέρνηση, σε αντίθεση με χώρες της Ευρώπης, γι’ αυτό και η προοπτική αυτή, μπορεί να είναι ανεκτή κοινοβουλευτικά, κρίνεται όμως ως μη ηθική πολιτικά.
Πέραν αυτού, χάνοντας τη δεδηλωμένη η κυβέρνηση, πρέπει σε κάθε κατάθεση νομοσχεδίου ή τροπολογίας να διεξάγεται πραγματική ψηφοφορία, με τους βουλευτές να ξημεροβραδιάζονται στην Βουλή.
Εν πάση περιπτώσει, αυτά είναι διαδικαστικά. Η ουσία είναι, ότι εξέπληξε η δήλωση του πρωθυπουργού, ότι το μεγάλο έργο του είναι η οικονομία. Είναι προφανές, ότι θα επιδιώξει να πείσει αφενός ότι ασκεί κοινωνική πολιτική, διαθέτοντας μέρος του πλεονάσματος, και αφετέρου να αποκρύψει τις τεράστιες επιβαρύνσεις που επέβαλε στον ελληνικό λαό με την διακυβέρνησή του.
Δεν υπάρχουν άλλωστε, άλλοι τομείς στους οποίους μπορεί να παρουσιάσει θετικό έργο. Στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, θα τον βαρύνει η Συμφωνία των Πρεσπών, η παρ’ ολίγον εξίσου ανεπιτυχής συμφωνία με την Αλβανία, η πολιτική γκάφα της προετοιμασίας για ανακήρυξη αιγιαλίτιδας ζώνης 12 μιλίων στο Ιόνιο και μέρος του Αιγαίου, το φιάσκο με την Εκκλησία, η αποτυχία εξόδου στις αγορές, που είχε προαναγγελθεί ότι θα γίνει αμέσως με την κατάργηση των Μνημονίων, και φυσικά η ανικανότητα των συνεργατών του στην Μάνδρα και στο Μάτι, που στοίχισε ζωές, χωρίς να καταλογιστούν ευθύνες.
Είναι βέβαιο ότι θα επιχειρηθεί παραπλάνηση του λαού, επειδή ο πρωθυπουργός συνεχίζει να επιμένει σε ένα αναληθές επιχείρημα, ότι η αδυναμία εξόδου στην αγορά για 10ετές ομόλογο, οφείλεται στην ιταλική κρίση και στα γεγονότα της Μέσης Ανατολής. Τα ίδια γεγονότα όμως επηρεάζουν και την Κύπρο, την Πορτογαλία, αλλά και την ίδια την Ιταλία. Η μεν Κύπρος δανείστηκε με 2,4%, η Πορτογαλία με 1,8% και τα επιτόκια για την Ιταλία, αν αποφασίσει να βγει στις αγορές, είναι πολύ μικρότερα από το δικό μας, που βρίσκεται στο 4,3+%.
Η κυβέρνηση επιχειρεί με αναλήθειες να κρύψει ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να βγει στις αγορές, λόγω της αποτυχίας της κυβερνητικής πολιτικής. Μπήκαμε στον 6ο χρόνο, κι ενώ ο πρωθυπουργός αναληθώς μας είχε διαβεβαιώσει ότι θα μπουν μπουλντόζες στο Ελληνικό τον Νοέμβριο, μπουλντόζες δεν είδαν και δεν θα δουν ούτε σε φωτογραφία.
Η πραγματική εικόνα της οικονομίας είναι ο περιορισμός των επενδύσεων και η επικέντρωση σε κοινωνικά μέτρα, που «θα έχει άμεσο αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομική ανάπτυξη», όπως εξηγεί ο Πάνος Τσακλόγλου, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
«Τα στοιχεία από το προηγούμενο έτος το καθιστούν αυτό πολύ ξεκάθαρο», προσθέτει ο καθηγητής. Η Αθήνα σημείωσε ρεκόρ πρωτογενούς πλεονάσματος το 2017, που ανερχόταν στο 4,2% του ΑΕΠ σε σύγκριση με τον στόχο του 1,75%. Ωστόσο, ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας ήταν μόλις 1,4% έναντι της δημοσιονομικής πρόβλεψης του 2,7%.