Καλημέρα σας!
Και καλό μήνα!
Ο Σεπτέμβριος είναι για πολλούς λόγους ο μήνας της Θεσσαλονίκης. Η έλευση του ανακουφίζει την ταλαιπωρημένη από τους θερινούς καύσωνες πόλη, ενώ η Διεθνής Έκθεση «ανεβάζει» στον Βορρά την πολιτική και επιχειρηματική ελίτ και συνακόλουθα την εκτοξεύει στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Επίσης, ο Σεπτέμβριος είναι η περίοδος κατά την οποία οι περισσότεροι καλλιτέχνες «καταδέχονται» τους Θεσσαλονικείς με αμέτρητες εμφανίσεις, συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις. Μάλιστα, η συγκεκριμένη δραστηριότητα των ζωντανών καλλιτεχνικών εμφανίσεων είναι αυτόν τον μήνα –ιδιαίτερα μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου- τόσο πυκνή, που η Θεσσαλονίκη μετατρέπεται προς ώρας σε απέραντο… λούνα παρκ. Ή μήπως τσίρκο; Τόσοι πολλοί τραγουδιστές, μουσικοί, ηθοποιοί, σκηνοθέτες και τα σχετικά δεν βρίσκονται ποτέ στον ίδιο χώρο μέσα σε λίγες ημέρες. Τουλάχιστον σε μια πόλη του μεγέθους και του χαρακτήρα της Θεσσαλονίκης. Τώρα, όποιος ανάμεσα σε όλα αυτά αναζητά την ουσία ας περιμένει τον Οκτώβριο. Όταν οι βροχές, οι ομίχλες και τα χρυσάνθεμα θα κάνουν την εμφάνισή τους, υπογραμμίζοντας τα ωραιότερα χρώματα και τις ακόμη ωραιότερες ατμόσφαιρες της Θεσσαλονίκης.
Η δύσκολη μέρα του Κ. Μητσοτάκη
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα περάσει σήμερα μια δύσκολη ημέρα. Έτσι κι αλλιώς η δουλειά του πρωθυπουργού σε μια χώρα όπως η Ελλάδα και σε μια συγκυρία όπως η σημερινή δεν είναι από τις ευκολότερες του κόσμου, το αντίθετο. Αλλά την ώρα που προσπαθείς να λύσεις ζητήματα όπως το ενεργειακό και η οικονομική ανάπτυξη, μια δήθεν θεσμοθετημένη συζήτηση με το σύνολο των εκπροσώπων των φορέων του ελληνικού Βορρά είναι αυτό που θα λέγαμε… too much. Επειδή πολύ δύσκολα προκύπτει κάτι ουσιώδες σε αυτές τις συναντήσεις. Κυρίως επειδή –το έχουμε πει κι άλλες φορές- τα περισσότερα κεφάλαια εξαντλούνται σε κάποια ιδέα ή σε κάποια πρόταση, που διαμορφώνουν οι φορείς σε αδρές, αδρότατες γραμμές. Κάποια από αυτές τις ιδέες και προτάσεις μπορεί ενδεχομένως να είναι πολύ καλή, αλλά αυτό το στοιχείο από μόνο του δεν φέρνει –και δεν μπορεί να φέρει- αποτέλεσμα. Το τοπικό σύστημα δεν έχει συνηθίσει στην παρουσίαση ολοκληρωμένων προτάσεων, αφενός διότι θέλει να παίζει στα σίγουρα –κατά το πρότυπο όσων εμπόρων θέλουν πρώτα να έρθουν οι τουρίστες στη Θεσσαλονίκη και μετά να ανοίξει η αγορά τις Κυριακές, και αφετέρου διότι είναι συνήθως απολύτως απρόθυμο να βάλει το χέρι στην τσέπη, οπότε δυσκολεύεται να υποστηρίξει στα σοβαρά κάτι που για να υλοποιηθεί χρειάζεται «τα λεφτά των άλλων» από την αρχή μέχρι το τέλος. Είτε πρόκειται για εθνικά κονδύλια, ευρωπαϊκά προγράμματα, ισραηλινά κεφάλαια ή σαουδαραβικά πετροδόλαρα.
Ο θάνατος ενός κάποιου… τελευταίου
Όλη η υφήλιος ασχολείται από το βράδυ της Τρίτης με τον θάνατο του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Το να ηγείσαι της Σοβιετικής Ένωσης δεν ήταν ποτέ κάτι απλό. Πολύ περισσότερο όταν είσαι ο τελευταίος της ηγέτης, αυτός που παρέδωσε τα κλειδιά και έκλεισε το βιβλίο του Ψυχρού Πολέμου. Ταυτόχρονα και αυτός που δεν δίστασε για να μαζέψει χρήματα για το ίδρυμά του να διαφημίσει στην άπληστη Δύση μια συγκεκριμένη πίτσα, αλλά και μια εξαιρετικά δημοφιλή μάρκα προϊόντων πολυτελείας. Πολύ… cool ο μακαρίτης! Κι ας μην ήταν δημοφιλής μέσα στη χώρα του, στη Ρωσία, όπου –καθώς φαίνεται- η βασική αξία της ζωής είναι η δύναμη και η στρατιωτική ισχύς. Ακόμη και σήμερα. Ακόμη και στον προχωρημένο 21ο αιώνα. Αλλά ο Γκορμπατσόφ δεν είναι δημοφιλής και για έναν ακόμη λόγο στην πατρίδα του. Βάζοντας την κοινωνία πάνω από τις ελίτ, οι οποίες περνούσαν πολύ καλά και επί Τσάρων και επί μπολσεβίκων, πήγε κόντρα στο βασικό αφήγημα και την παράδοση του επίσημου ρωσικού κράτους, που επιμένει ότι σε αυτή τη ζωή πάντα χρειάζεται ένας… πατερούλης. Κάτι που αποτελεί πεποίθηση μέχρι σήμερα όχι μόνο στη Ρωσία του Πούτιν, αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου, στην Ευρώπη, ακόμη και στην Ελλάδα…
Αβεβαιότητα και φόβος για τους μικρούς
«Αβεβαιότητα και φόβος για τις εξελίξεις το επόμενο διάστημα». Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα από την καινούργια –εν όψει της ΔΕΘ και της νέας περιόδου- έρευνα που πραγματοποιεί το Ινστιτούτο Μικρών Επιχειρήσεων της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων Ελλάδος, με σταθμισμένο δείγμα 1000 επιχειρήσεων, και θα δημοσιοποιηθεί την επόμενη εβδομάδα. Το συγκεκριμένο Βαρόμετρο κάθε εξάμηνο –από το 2009- καταγράφει τις τάσεις και το κλίμα στους κόλπους των πολύ μικρών, μικρών, μικρομεσαίων και μεσαίων επιχειρήσεων της χώρας. Ως γνωστόν στην Ελλάδα υπάρχει κάθε διαβάθμιση και απόχρωση του μικρού και του μεσαίου. Η κατάσταση, λοιπόν, δεν προοιωνίζεται εύκολη τους επόμενους μήνες, ίσως και τα επόμενα χρόνια. Η άνοδος στο κόστος της ενέργειας και των καυσίμων, που πυροδοτεί αυξήσεις τιμών σε παραγωγή, μεταφορές, λιανική, παντού, κυριολεκτικά τρομάζει ακόμη και τους πιο… σκληροτράχηλους των αγορών, που μιλούν για τέλεια καταιγίδα. Αυξήσεις σε τριψήφια ποσοστά δεν είναι συνηθισμένες, δεν μπορούν να είναι ανεκτές και –κυρίως- δεν είναι διαχειρίσιμες από κανέναν.
Χάλια οι δήμαρχοι
Τα ίδια και χειρότερα αισθάνονται και πολλοί δήμαρχοι, καθώς στην τελευταία χρόνια αυτής της θητείας τους –του χρόνου το φθινόπωρο υπάρχουν εκλογές στην αυτοδιοίκηση- όχι μόνο καλούνται να πληρώσουν τεράστιους λογαριασμούς στο ηλεκτρικό ρεύμα και το φυσικό αέριο, πολλοί από τους οποίους εξυπηρετούνται μέσω ένταξης σε κάποια ρύθμιση, αλλά δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τα πρόσθετα έσοδα που εισπράττουν αυτή την περίοδο μέσω των δημοτικών τελών, λόγω της νομιμοποίησης των αδήλωτων τετραγωνικών μέτρων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο δήμος Πυλαίας – Χορτιάτη που εισέπραττε ως δημοτικά τέλη 10 εκατ. ευρώ τον χρόνο, τώρα εισπράττει 12 εκατ. Μέσα στην οικονομική ασφυξία που δημιουργούν οι λογαριασμοί αυτό το +20% εξαφανίζεται, ενώ θα μπορούσε –για παράδειγμα- να οδηγήσει σε μείωση δημοτικών τελών. Τώρα, λόγω της κατάστασης, ο δήμαρχος δεν μπορεί ούτε καν να σκεφτεί αυτό το ενδεχόμενο.