Skip to main content

Το φλερτ Μέρκελ-Ερντογάν και τα χοντρά παιχνίδια στη Μέση Ανατολή

Η Γερμανία αποφάσισε να «πατήσει πόδι» στη Μέση Ανατολή. Πώς εξηγείται το φλερτ της καγκελαρίου Μέρκελ με τον πρόεδρο Ερντογάν.

Η Γερμανία έως και προ ολίγου χρόνου, τηρούσε αυστηρά την απόφαση που ελήφθη αμέσως με την λήξη του πολέμου, να μη στέλνει στρατεύματά της εκτός συνόρων. Η νέα υπουργός Άμυνας, δυναμική και προαλειφόμενη για διάδοχος της κυρίας Μέρκελ, αναίρεσε τα ισχύοντα και με νόμο της γερμανικής Βουλής, μπορεί πλέον ο γερμανικός στρατός να επιχειρεί και εκτός συνόρων.

Δεν υπήρξε καμιά αντίδραση από πλευράς της διεθνούς κοινότητας, ούτε από τις ΗΠΑ -όπως το ίδιο συνέβη και με ανάλογη απόφαση της Ιαπωνίας, η οποία σκέπτεται πλέον και την χρήση πυρηνικών όπλων- και αναμενόταν πότε θα εφαρμοστεί η απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης. Ήρθε πλέον η στιγμή, και λύνονται πολλές απορίες, ώστε να εξηγηθεί το «φλερτ» Μέρκελ-Ερντογάν.

Συμφώνως προς πληροφορίες των τουρκικών ΜΜΕ που επικαλούνται πηγές του Der Spiegel, η Γερμανία χτίζει στρατιωτική βάση και μονιμοποιεί τους Γερμανούς στην Μ. Ανατολή, ενισχύοντας παραλλήλως την γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας. Αν αυτή η απόφαση ελήφθη με τη σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ, είναι άγνωστο, αλλά θα φανεί σύντομα.

Οφείλω όμως να σημειώσω, ότι δεν έπαψε ο αμερικανο-γερμανικός ανταγωνισμός, με τις ΗΠΑ να δυσαρεστούνται με την δυναμική που επιδεικνύει η γερμανική οικονομία κατά τα τελευταία χρόνια, δημιουργώντας προβλήματα στην αμερικανική. Όχι μόνον στον οικονομικό τομέα, αλλά ιδίως στην αύξηση της πολιτικής της επιρροής λόγω της οικονομικής ισχύος της, αλλά και του φόβου ενδεχόμενης στενότερης συνεργασίας με την Ρωσία, υπόθεση που ανησυχεί τις δεξαμενές σκέψεις στις ΗΠΑ.

Η βάση, πρόκειται να δημιουργηθεί μέσα στο αεροδρόμιο του Ιντσιρλίκ, όπου ήδη σταθμεύουν μαχητικά Τορνέιντο αλλά και μονάδες υποστήριξης των αεροσκαφών για τις επιδρομές εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Και εδώ είναι το άλλο στοιχείο, άξιο ανάλυσης. Οι Αμερικανοί εγκαταλείπουν αυτήν την βάση, κατασκευάζοντας αντίστοιχη στο Κουρδιστάν της Συρίας. Πρόκειται για κίνηση που προβλημάτισε την Τουρκία, λόγω της υποβάθμισής της, η οποία Τουρκία όμως αίφνης απέκτησε την Γερμανία εταίρο, στη νοτιοανατολική περιοχή της, στην οποία κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί όταν αρχίσουν να υλοποιούνται σχέδια για την αυτονόμηση του τουρκικού Κουρδιστάν.

Συμφώνως προς τις πληροφορίες, η Γερμανία σκοπεύει να μονιμοποιήσει περαιτέρω την θέση της σ' αυτή την περιοχή, αγοράζοντας ένα μεγάλο κομμάτι της υπάρχουσας βάσης και χτίζοντας τις δικές της εγκαταστάσεις. Η Γερμανία θα ξοδέψει περί τα 34 εκατ. για την δημιουργία ενός πλήρως εξοπλισμένου στρατηγείου, 10 εκατ. ευρώ για την εξυπηρέτηση των Tορνέιντο, και κάπου 15 εκατ. ευρώ για να κατασκευαστούν οι εγκαταστάσεις για περίπου 400 στρατιώτες. Θα υπάρχουν επίσης ένα νοσοκομείο καθώς και πολλές εγκαταστάσεις για την διασκέδαση και την άθληση των στρατιωτών, οι οποίες θα κοστίσουν περί τα 4,5 εκατ. ευρώ.

Η Γερμανία, επομένως, αποφάσισε να «πατήσει πόδι» στη Μέση Ανατολή, όπου παρά τις προσπάθειές της στους δύο προηγούμενους Παγκόσμιους Πολέμους, βρέθηκε στην επιρροή των ανταγωνιστών της. Αναμένεται και ενίσχυση του Άξονα Βερολίνου - Άγκυρας - Σαουδικής Αραβίας - Κατάρ. Αναβιώνει άραγε ο άξονας των ηττημένων αυτοκρατοριών του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου (Γερμανική - Οθωμανική - Χαλιφάτου), προς έλεγχο των υδρογονανθράκων;

Μήπως και η υποστήριξη των Τούρκων προς τους Παλαιστινίους, αποβλέπει στον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας; Μήπως, εδώ βρίσκεται και η αντίθεση της Γερμανίας στο αμερικανορωσικό σχέδιο, για ένωση των δύο κουρδικών «καντονίων» στην Συρία, ενώ η κα. Μέρκελ κατά την προχθεσινή επίσκεψή της στην Άγκυρα, υποστήριξε το τουρκικό σχέδιο, περί ελευθέρων ζωνών στη βόρεια Συρία, δήθεν για εγκατάσταση προσφύγων, αλλά κυρίως για αποφυγή ενός Κουρδιστάν στη Συρία υπό αμερικανορωσική επιρροή;

Είναι «χοντρά» τα παιχνίδια που παίζονται, κι εμείς αντιλαμβανόμαστε μόνον την επιφάνεια. Αναρωτιέμαι όμως, ποιος από τους κυβερνώντες θα θελήσει να εμβαθύνει, ώστε η Ελλάδα να μη τρέχει πάλι πίσω από τα γεγονότα; Ο κ. Κοτζιάς; Ο κ. Μπαλαούρας; Η κα. Χριστοδουλοπούλου; Ή μήπως ο σερβιτόρος-σύμβουλος στρατηγικής του κ. Α. Τσίπρα;