Η αγορά ασφυκτιά, δεν έχει άλλα περιθώρια. Τα δημοσιονομικά μέτρα ήταν απαραίτητα, όπως και τα διαρθρωτικά που ακολουθούν, αλλά πρέπει να λειτουργήσει ο κύκλος του χρήματος, διότι όσο περνάει ο καιρός
Να είμαστε λίγο σοβαροί. Όποιος πανηγυρίζει για τον ευρωπαϊκό μηχανισμό που συμφωνήθηκε την Πέμπτη στη Σύνοδο Κορυφής είτε δεν έχει την παραμικρή αίσθηση της πραγματικότητας είτε θέλει να μεταδώσει ψευδαισθήσεις στους Έλληνες πολίτες.
Η συγκεκριμένη απόφαση δεν είναι παρά ένα μέσο πολιτικής πίεσης, αμφίβολης αποτελεσματικότητας, για την αποκλιμάκωση του κόστους του ελληνικού δανεισμού. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο, αφού δεν προσδιορίζεται πότε ακριβώς ενεργοποιείται ο περιώνυμος μηχανισμός στήριξης ως ultima ratio (έσχατη λύση), ούτε αποσαφηνίζονται οι όροι χρηματοδότησης. Παράλληλα, προϋποθέτει ομοφωνία όλων των χωρών της Ευρωζώνης(δηλαδή τη σύμφωνη γνώμη της Γερμανίας), βάζοντας στο παιχνίδι και το ΔΝΤ.
Συνεπώς, η έκφραση ανακούφισης στο πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού, κατά την προχθεσινή συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες, οφείλεται μάλλον στην απόφαση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν-Κλοντ Τρισέ να παρατείνει την περίοδο χάριτος για τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Απόφαση που έδωσε σανίδα σωτηρίας στην ελληνική οικονομία-ιδίως στις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες το βράδυ της Τετάρτης βρίσκονταν σε «κόκκινο» συναγερμό, μετά τον πανικό και την καταστροφολογία που είχαν σκορπίσει τα ανεύθυνα παπαγαλάκια, μιλώντας μετά βεβαιότητας για πτώχευση της χώρας και δημιουργώντας κρίση εμπιστοσύνης άνευ προηγουμένου. Ας μην σκεφτόμαστε καλύτερα πού θα έστελναν οι αγορές τον ευρωπαϊκό μηχανισμό και τι θα συνέβαινε στη χώρα από την περασμένη Παρασκευή και μετά, χωρίς την απόφαση του Τρισέ…
Ενώ όμως η δημοσιονομική σωτηρία της χώρας και τα spreads μονοπωλούν το ενδιαφέρον της κυβέρνησης, κανείς δεν φαίνεται να ασχολείται με τη δραματική κατάσταση, που επικρατεί στην πραγματική οικονομία. Η αγορά έχει στεγνώσει από ρευστό, η κατανάλωση βρίσκεται στο ναδίρ, τα λουκέτα σε επιχειρήσεις μπαίνουν το ένα μετά το άλλο, o φόβος έχει κυριεύσει ακόμα και τους πιο υγιείς επιχειρηματίες, η ανασφάλεια τους εργαζόμενους, οι προβλέψεις για την ανεργία είναι εφιαλτικές και η κοινωνική έκρηξη προ των πυλών. Ο θάνατος του εμποράκου είναι όχι το έργο αλλά η πραγματικότητα που βιώνει η αγορά, και το δυστύχημα είναι ότι τα χειρότερα δεν τα είδαμε, είναι μπροστά μας, καθώς στους επόμενους μήνες θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τις επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας που έλαβε η κυβέρνηση.
Η αγορά ασφυκτιά, δεν έχει άλλα περιθώρια. Τα δημοσιονομικά μέτρα ήταναπαραίτητα, όπως και τα διαρθρωτικά που ακολουθούν, αλλά πρέπει ναλειτουργήσει ο κύκλος του χρήματος, διότι όσο περνάει ο καιρός τόσο πιοπολύ διολισθαίνουμε στον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Δεδομένου ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε ούτε ιδιωτικές επενδύσεις ούτε να υπολογίζουμε σε σοβαρές δημόσιες επενδύσεις με κυρίαρχη την εθνική συμμετοχή, η άμεση ενεργοποίηση του ΕΣΠΑ μοιάζει μονόδρομος. Θα πρέπει μάλιστα να διεκδικήσουμε για φέτος και τις πιστώσεις των επόμενων ετών, μήπως και πάρει μπρος η μηχανή. Αναπτυξιακά μέτρα λοιπόν ΕΔΩ και ΤΩΡΑ. Σε διαφορετική περίπτωση, είναι πολύ πιθανό η χώρα να βρεθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης γρηγορότερα απ’ ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί. Όχι λόγω των δημοσιονομικών, όπως περιμένει η γερμανίδα καγκελάριος, αλλά εξαιτίας της πραγματικής οικονομίας.
Γ. Χατζηλίδης
Η συγκεκριμένη απόφαση δεν είναι παρά ένα μέσο πολιτικής πίεσης, αμφίβολης αποτελεσματικότητας, για την αποκλιμάκωση του κόστους του ελληνικού δανεισμού. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο, αφού δεν προσδιορίζεται πότε ακριβώς ενεργοποιείται ο περιώνυμος μηχανισμός στήριξης ως ultima ratio (έσχατη λύση), ούτε αποσαφηνίζονται οι όροι χρηματοδότησης. Παράλληλα, προϋποθέτει ομοφωνία όλων των χωρών της Ευρωζώνης(δηλαδή τη σύμφωνη γνώμη της Γερμανίας), βάζοντας στο παιχνίδι και το ΔΝΤ.
Συνεπώς, η έκφραση ανακούφισης στο πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού, κατά την προχθεσινή συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες, οφείλεται μάλλον στην απόφαση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν-Κλοντ Τρισέ να παρατείνει την περίοδο χάριτος για τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Απόφαση που έδωσε σανίδα σωτηρίας στην ελληνική οικονομία-ιδίως στις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες το βράδυ της Τετάρτης βρίσκονταν σε «κόκκινο» συναγερμό, μετά τον πανικό και την καταστροφολογία που είχαν σκορπίσει τα ανεύθυνα παπαγαλάκια, μιλώντας μετά βεβαιότητας για πτώχευση της χώρας και δημιουργώντας κρίση εμπιστοσύνης άνευ προηγουμένου. Ας μην σκεφτόμαστε καλύτερα πού θα έστελναν οι αγορές τον ευρωπαϊκό μηχανισμό και τι θα συνέβαινε στη χώρα από την περασμένη Παρασκευή και μετά, χωρίς την απόφαση του Τρισέ…
Ενώ όμως η δημοσιονομική σωτηρία της χώρας και τα spreads μονοπωλούν το ενδιαφέρον της κυβέρνησης, κανείς δεν φαίνεται να ασχολείται με τη δραματική κατάσταση, που επικρατεί στην πραγματική οικονομία. Η αγορά έχει στεγνώσει από ρευστό, η κατανάλωση βρίσκεται στο ναδίρ, τα λουκέτα σε επιχειρήσεις μπαίνουν το ένα μετά το άλλο, o φόβος έχει κυριεύσει ακόμα και τους πιο υγιείς επιχειρηματίες, η ανασφάλεια τους εργαζόμενους, οι προβλέψεις για την ανεργία είναι εφιαλτικές και η κοινωνική έκρηξη προ των πυλών. Ο θάνατος του εμποράκου είναι όχι το έργο αλλά η πραγματικότητα που βιώνει η αγορά, και το δυστύχημα είναι ότι τα χειρότερα δεν τα είδαμε, είναι μπροστά μας, καθώς στους επόμενους μήνες θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τις επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας που έλαβε η κυβέρνηση.
Η αγορά ασφυκτιά, δεν έχει άλλα περιθώρια. Τα δημοσιονομικά μέτρα ήταναπαραίτητα, όπως και τα διαρθρωτικά που ακολουθούν, αλλά πρέπει ναλειτουργήσει ο κύκλος του χρήματος, διότι όσο περνάει ο καιρός τόσο πιοπολύ διολισθαίνουμε στον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Δεδομένου ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε ούτε ιδιωτικές επενδύσεις ούτε να υπολογίζουμε σε σοβαρές δημόσιες επενδύσεις με κυρίαρχη την εθνική συμμετοχή, η άμεση ενεργοποίηση του ΕΣΠΑ μοιάζει μονόδρομος. Θα πρέπει μάλιστα να διεκδικήσουμε για φέτος και τις πιστώσεις των επόμενων ετών, μήπως και πάρει μπρος η μηχανή. Αναπτυξιακά μέτρα λοιπόν ΕΔΩ και ΤΩΡΑ. Σε διαφορετική περίπτωση, είναι πολύ πιθανό η χώρα να βρεθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης γρηγορότερα απ’ ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί. Όχι λόγω των δημοσιονομικών, όπως περιμένει η γερμανίδα καγκελάριος, αλλά εξαιτίας της πραγματικής οικονομίας.
Γ. Χατζηλίδης