Η προ ημερών απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που αποκάλυψε η Voria.gr και με την οποία ακυρώνεται κατ’ ουσία το σχέδιο σύμβασης μεταξύ της Κοινωνίας της Πληροφορίας και ομάδας εταιρειών για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του ΟΑΣΘ, αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για αναστοχασμό εκ μέρους της κυβέρνησης με σκοπό τη χάραξη μιας νέας στρατηγικής για το μέλλον των αστικών συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης. Εξ αρχής, ο συγκεκριμένος διαγωνισμός είχε δεχθεί πλειάδα επικρίσεων, τόσο ως προς την αναγκαιότητά του, όσο και ως προς το υπέρογκο ύψος του προϋπολογισμού του που έφτανε κοντά στα 40 εκατ. ευρώ.
Το βασικό πρόβλημα της αστικής συγκοινωνίας σήμερα, είναι ένα και μοναδικό και αφορά την έλλειψη λεωφορείων. Συνεπώς, όλη η προσπάθεια των αρμοδίων, δηλαδή της κυβέρνησης και ειδικότερα των υπουργείων Υποδομών και Μεταφορών αλλά και Οικονομικών, όπως και της ηγεσίας του ΟΑΣΘ, θα πρέπει να εστιάζει αποκλειστικά στην εξασφάλιση πόρων για την ενίσχυση του στόλου του Οργανισμού. Διότι, όσο και εάν μετασχηματιστεί ψηφιακά ο ΟΑΣΘ, όσο υπερσύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό κι αν αποκτήσει, εάν δεν υπάρχουν λεωφορεία για να μεταφέρουν τον κόσμο, όλα αυτά φαντάζουν παντελώς περιττά, για να μην πω ότι μοιάζουν με ανέκδοτο.
Η διάθεση ποσού κοντά 40 εκατ. ευρώ για νέα συστήματα τηλεματικής και άλλων λοιπών ηλεκτρονικών εφαρμογών, την ώρα που εδώ και σχεδόν ένα χρόνο αναζητούνται μόλις 16 εκατ. ευρώ για τη μίσθωση 180 μεταχειρισμένων λεωφορείων, μοιάζει σα να βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο. Πέραν αυτού, υπάρχουν άλλοι τουλάχιστον δύο λόγοι που καθιστούν εντελώς περιττή σε αυτή τη φάση μια τόσο μεγάλη δαπάνη.
Ο πρώτος είναι ότι ο ΟΑΣΘ, παρά την κατάντια του, διαθέτει ένα πολύ λειτουργικό σύστημα τηλεματικής το οποίο το μόνο που χρειάζεται είναι συμπλήρωση. Χρειάζεται δηλαδή να εγκατασταθεί στο σύνολο του στόλου, συμπεριλαμβανομένων και των οχημάτων των ΚΤΕΛ τα οποία μπήκαν στις γραμμές του ΟΑΣΘ, κάτι που αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στον Ιούλιο και επιπλέον, να επεκταθεί στην πλειονότητα των στάσεων, πέραν των διακοσίων στις οποίες λειτουργεί σήμερα.
Επίσης, απαιτείται συμπληρωματικός εξοπλισμός εντός των λεωφορείων, αντίστοιχος με αυτόν που διαθέτουν τα οχήματα του ΟΑΣΑ στην Αθήνα και τέλος, να τρέξει επιτέλους το ηλεκτρονικό εισιτήριο προκειμένου να αντιμετωπιστεί και η γάγγραινα της εισιτηριοδιαφυγής. Όλα αυτά, όμως, τα οποία είναι πράγματι αναγκαία, δεν στοιχίζουν, σύμφωνα με τις τιμές της αγοράς, παρά λίγα μόνον εκατομμύρια ευρώ.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο η δαπάνη των 40 εκατ. είναι παράλογη έχει να κάνει με την εκκρεμότητα ως προς μελλοντικό ιδιοκτησιακό καθεστώς των αστικών συγκοινωνιών. Η κυβέρνηση δεν έχει αποσαφηνίσει ακόμη εάν θα διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας του ΟΑΣΘ, ενώ παράλληλα, ετοιμάζει διαγωνισμό για την ανάθεση της λειτουργίας του μετρό σε ιδιώτη. Συνεπώς, φαντάζει εύλογο το ερώτημα για ποιο λόγο να δαπανήσει το ελληνικό δημόσιο ένα τόσο μεγάλο ποσόν, όταν δεν έχει ακόμη αποφασίσει εάν θα διατηρήσει υπό την κατοχή του τις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης.
Υπό αυτές τις συνθήκες και με αφορμή την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, θα φάνταζε απολύτως ορθή για να μην πω αναγκαία, μια κυβερνητική απόφαση που θα ακύρωνε τον περιβόητο διαγωνισμό, τον οποίο άλλωστε, η ίδια η Νέα Δημοκρατία, μέσω επερωτήσεων βουλευτών της, επέκρινε με δριμύτητα όταν ήταν στην αντιπολίτευση.