Σε απολογισμό του έργου του για την τελευταία περίοδο της δημαρχιακής θητείας του πρόκειται να προχωρήσει αύριο ο Γιάννης Μπουτάρης κατά την ειδική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι ο απερχόμενος δήμαρχος θα δώσει μία πρόγευση του απολογισμού του έργου του για τα περίπου οκτώμισι χρόνια που βρίσκεται στο τιμόνι του δήμου Θεσσαλονίκης, μιας και σε περίπου έναν μήνα το παραδίδει στον Κωνσταντίνο Ζέρβα. Έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε από εκείνον πως αξιολογεί ο ίδιος τα πεπραγμένα του, αλλά και τα λάθη και τις παραλείψεις του, τόσο στην αυριανή συνεδρίαση όσο και σε αυτή που θα πραγματοποιηθεί για τον συνολικό απολογισμό του, λίγο πριν την παράδοση της δημαρχίας στον κ. Ζέρβα.
Μη συμμετέχοντας στις εκλογές του Μαΐου, ο Γ. Μπουτάρης θα αξιολογηθεί πλέον από τον ιστορικό του μέλλοντος μιας και οι πολίτες δεν είχαν την ευκαιρία να αποτιμήσουν το έργο της δεύτερης θητείας του. Εκείνος θα κρίνει τα καλά του και τα στραβά του, πέρα από την προσωπική γνώμη την οποία έχει σχηματίσει γι’ αυτόν ο καθένας μας.
Κάνοντας ένα πρόχειρο απολογισμό, νομίζω πως δύο υπήρξαν τα κυριότερα επιτεύγματά του. Το πρώτο ότι επέδειξε εξωστρέφεια, έκανε κάποια τολμηρά βήματα τα οποία άνοιξαν τους ορίζοντες της πόλης, της επέτρεψαν να αναπνεύσει καλύτερα, απόδειξη η σημαντική αύξηση των επισκεπτών της, ελλήνων και ξένων. Προφανώς συνετέλεσε σε αυτό η γενικότερη αύξηση του εγχώριου τουρισμού, ωστόσο, αν δει κανείς τις εθνικότητες των ξένων επισκεπτών της Θεσσαλονίκης θα αντιληφθεί ότι μερίδιο σε αυτό είχε και ο κ. Μπουτάρης.
Το δεύτερο επίτευγμα του απερχόμενου δημάρχου είναι η ιδέα της λειτουργίας Μουσείου Ολοκαυτώματος. Πρόκειται για ένα εμβληματικό έργο το οποίο θα εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα τοπόσημα της Θεσσαλονίκης, ικανό να προσελκύσει ακόμη περισσότερους επισκέπτες, δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία στην πόλη να συμφιλιωθεί με ένα ενοχικό παρελθόν που τη στοιχειώνει.
Σημαντική επιτυχία υπήρξε και η οικονομική εξυγίανση του δήμου, ένας τομέας στον οποίο είχε ταλαιπωρηθεί πολύ τα προηγούμενα χρόνια εξ αιτίας των διαφόρων σκανδάλων.
Θετικές ήταν και πολλές αστικές αναπλάσεις τις οποίες επιχείρησε, σε περιοχές οι οποίες ήταν υποβαθμισμένες, όπως τα άνω Λαδάδικα, διάφορες πεζοδρομήσεις, μικρότερης ή μεγαλύτερης κλίμακας όπως αυτή της Αγίας Σοφίας, η υπό κατασκευή νέα πλατεία Ελευθερίας κ.ο.κ.
Θετικό θεωρώ επίσης το μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης, παρότι επιδέχεται περαιτέρω βελτιώσεων, καθώς και πολλές κοινωνικές δράσεις και πρωτοβουλίες που πήρε η διοίκηση του δήμου οι οποίες δεν είναι ορατές, παρά μόνον σε αυτούς προς τους οποίους απευθύνονται.
Βεβαίως η σχεδόν 9ετης θητεία Μπουτάρη είχε και πολλά αρνητικά, είχε αστοχίες και σφάλματα. Στα λεγόμενα ζητήματα της καθημερινότητας, για παράδειγμα, δεν πέτυχε σπουδαία πράγματα. Στο σημαντικότερο εξ αυτών, την Καθαριότητα, κατάφερε μεν να εκσυγχρονίσει το στόλο των απορριμματοφόρων, αλλά στη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού και κατά συνέπεια και στο τελικό αποτέλεσμα, απέτυχε.
Όπως απέτυχε και στη διοικητική αναδιοργάνωση του δήμου, όπου οι επιλογές του αποδείχθηκαν άστοχες.
Παράλληλα, απέφυγε να αναλάβει αποφασιστικές πρωτοβουλίες για σημαντικά ζητήματα της πόλης, όπως για παράδειγμα αυτό του ΟΑΣΘ, της ανάπλασης της ΔΕΘ, της σχέσης του δήμου με τα πανεπιστήμια κ.ο.κ.
Μεγάλο λάθος του ήταν η στάση του στο λεγόμενο Μακεδονικό, όχι τόσο για τη θέση του υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών, ήταν δικαίωμά του, αλλά επειδή στο ευαίσθητο αυτό εθνικό θέμα υπερέβη τον ρόλο του.
Ωστόσο, μεγαλύτερη αποτυχία του υπήρξε ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε την ίδια την παράταξή του, τους συνεργάτες του, όπου εμφανίστηκε αντιφατικός, σχεδόν διπολικός. Από τη μια επέλεξε για τον εαυτό του –και ενδεχομένως ορθά- έναν ρόλο καθαρά επιτελικό, αλλά την ίδια ώρα, ακύρωνε αρκετούς από τους συνεργάτες του, κυρίως κατά τη δεύτερη δημαρχιακή θητεία του. Η διάλυση της «Πρωτοβουλίας» εις τα εξ ων συνετέθη ήταν απλώς η φυσική κατάληξη αυτής της πορείας…