*του Φάνη Ουγγρίνη
Πολιτικά φορτωμένο ετούτο το καλοκαίρι, και απρόσμενα πολλή συζήτηση μετά την ταχεία νομοθετική πρωτοβουλία για την κατάργηση του διαβόητου "ασύλου". Απρόσμενα πολλή μάλλον λόγω της εντελώς αψυχολόγητης στάσης του ΚΙΝΑΛ, αφού από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ δε περιμέναμε κάτι καλύτερο. Φυσικά θα επαναλάβω κι εγώ πως είναι επιεικώς γελοίο το να ονομάζουμε άσυλο το σημερινό καθεστώς, καθώς ξεφτιλίζεται η έννοια της λέξης, ειδικά σε ένα δημοκρατικό κράτος. Δεν είναι άλλωστε περίεργο ότι οι διάφοροι λαλίστατοι υποστηρικτές του δήθεν ασύλου, όσοι δηλαδή αποδέχονται (ή και ενθαρρύνουν) τον... δημοκρατικό αποκλεισμό των καθηγητών από τα γραφεία τους, αδυνατούν να αρθρώσουν πειστική επιχειρηματολογία για τη διαιώνιση του φαινομένου.
Βασικά, ψελλίζουν με υστερική επιμονή συναισθηματικά φορτισμένες αοριστίες για αστυνομοκρατούμενα πανεπιστήμια και καταπιεζόμενες ιδέες. Ξεχνούν βέβαια, ότι εκτός από τους... επαναστατημένους νέους μας και τους κάθε ειδους ποινικούς, μπορεί σήμερα να κυκλοφορεί κυριολεκτικά όποιος γουστάρει μέσα στο πανεπιστήμιο -η ΕΥΠ ή η Ασφάλεια δε το 'χουν δα γραμμένο στα ρούχα τους, άρα καθόλου δεν αποκλείεται να έχουν παρουσία και εκεί. Ως τώρα όμως μόνο ομάδες αριστεριστών πραγματοποιούν συνεχείς παραβιάσεις του όντως πολύτιμου ακαδημαϊκού ασύλου, όπως οι περιοδικές πολύμηνες καταλήψεις (θεωρούμενες ως νόμιμες από κάποιους), όπως εκείνο το αλησμόνητο "συμβολικό" χτίσιμο της πόρτας ενός γραφείου (σημειωτέον ότι ο τότε στοχοποιημενος καθηγητής ήταν εντός), όπως η απαγόρευση εισόδου στο πανεπιστήμιο ενοχλητικών ομιλητών, όπως η παρεμπόδιση ελεγκτών ευρωπαϊκά χρηματοδοτούμενων προγραμμάτων, όπως η διακοπή συνεδριάσεων της συγκλήτου και εξεταστικών διαδικασιών από τραμπούκους, όπως η διαπόμπευση, ο προπηλακισμός ή και ξυλοδαρμός πρυτάνεων και διδακτόρων, και πάει λέγοντας. Με τον νέο νόμο, το κάθε μέλος ΔΕΠ δε θα βρίσκεται πια στο έλεος του εκάστοτε πρύτανη, καθώς δεν είναι όλοι τους αρκουντως άξιοι της θέσης τους, ώστε να καλούν άμεσα τις αρμόδιες αρχές για να επέμβουν υπέρ της διαφύλαξης του κύρους ενός ιδρύματος.
Εις το εξής, όποιος νιώθει να απειλείται ο ίδιος ή το εργασιακό περιβάλλον του θα σηκώνει το τηλέφωνο και θα ζητά βοήθεια, ακριβώς σαν κάθε Έλληνα πολίτη. Με τον νέο νόμο θα ξεκινήσει η καθιέρωση εισόδου μόνο σε όσους έχουν λόγο να βρίσκονται στις σχολές. Εις το εξης, οι πόρτες θα είναι κλειστές και για εμπόρους ναρκωτικών, μα και για ακάλεστους αστυνομικούς με πολιτικά. Με τον νέο νόμο, στα πανεπιστήμια δε θα επιστρέψει η κανονικότητα. Θα πρωτοϋπάρξει η κανονικότητα, όπως την αντιλαμβάνεται ο προηγμένος κόσμος. Είναι ξεκάθαρο ότι η ισχύουσα αρρωστημένη κατάσταση βλάπτει ολάκερο το εκπαιδευτικό οικοδόμημα, διδάσκει παραδειγματικά την αυθαιρεσία, και επιβάλλεται να τερματιστεί.
Ωστόσο, παρά την υπερψήφιση τα πράγματα δε θα κυλήσουν ομαλά, δεν θα εξελιχθούν όσο γραμμικά θα θέλαμε. Οι εκεί συντηρητικές δυνάμεις θα προσπαθήσουν λυσσαλέα να μπλοκάρουν τη μεταρρύθμιση, με κάθε νόμιμο και παράνομο τρόπο. Αφοσιωμένος σύμμαχος τους θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δυστυχώς εκπροσωπεί τη μεγάλη μάζα του παραλογισμού, της μνησικακίας και του κομπλεξισμού που διακρίνει την κοινωνία μας (διαφωτιστική η τελευταία μέτρηση της ProRata). Οι άνθρωποι του έχουν αποδοθεί σε ανένδοτο αγώνα ψευτιάς, ύβρεων και θράσους ήδη από την πρώτη μέρα της αποβολής τους από το Μαξίμου, προσδοκώντας δεξιά παρένθεση. Προφανώς αντιμετωπίζουν τους πανεπιστημιακούς χώρους ως ένα ευνοϊκό γι αυτούς πεδίο ολοκληρωτικής αντιπαράθεσης υψηλού συμβολισμού. Η κυβέρνηση και οι πρυτάνεις θα έχουν δύσκολο δρόμο μπροστά τους. Όσοι εχέφρονες οφείλουν να σταθούν δίπλα τους, για να μην είναι και μοναχικός αυτός ο δρόμος.
* Ο Φάνης Ουγγρίνης είναι επιχειρηματίας