Αυξάνονται τα μέτρα ασφαλείας βουλευτών, πρώην και νυν, για το φόβο προπηλακισμών όχι από οργανωμένες ομάδες πολιτών, αλλά από αγανακτισμένους μισθωτούς, συνταξιούχους κι άλλους…παθόντες της πολιτικής
Της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
melkar4@yahoo.gr
Θα κάνουμε καιρό να δούμε πολιτικούς να πηγαίνουν με τα πόδια στο γραφείο ή στο σπίτι τους, μετά το νέο κρούσμα ξυλοδαρμού εκπροσώπου της Βουλής, αυτό του Κωστή Χατζηδάκη (το πρώτο ήταν σε βάρος του πρώην προέδρου Απόστολου Κακλαμάνη). Ούτως ή άλλως, από τότε που ανέλαβε τα ηνία της χώρας το ΠΑΣΟΚ και το…ΔΝΤ, οι πολλές πολλές βόλτες αιρετών έχουν σταματήσει, για να μην προκαλείται το δημόσιο αίσθημα και για να μην μας θυμίζουν ποιοι μας πήγαν την Τρόικα.
Στα «λουλουδάδικα» της οδού Ηρακλείου – κοντά στα ορμητήρια του τοπικού κυβερνώντος κόμματος και στο προσωπικό γραφείο του Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Ψωμιάδη– επαγγελματίες και καταναλωτές έχουν πολύ καιρό να δουν…εκκίνηση κλιμακίου πολιτικών των κομμάτων εξουσίας και ευθύνης για την κατάντια μας. Έστω του Νομάρχη, του Δημάρχου και των συμβούλων τους. Όπως είναι γνωστό επί χρόνια, Υπουργοί, βουλευτές και τοπικοί άρχοντες τέτοιες …άγιες ημέρες έδιναν ραντεβού στο συγκεκριμένο χώρο, για ευχές και ένα τσιπουράκι στα γρήγορα και στα όρθια στη Μοδιάνο και στην Αγορά Βλάλη. Όμως αυτά ξεχάστε τα. Αποτελούν παρελθόν και μάλιστα μακρινό και ξένο, κι ας μην πέρασαν παρά μόνο λίγοι μήνες…
Οι πολιτικοί «μας», γενναίοι ή «κότες», αλλάζουν τώρα τις συνήθειές τους και αντί να έρχονται πιο κοντά στον ταλαιπωρημένο λαό «τους» από τα απανωτά χτυπήματα, ψυχολογικά, εθνικά και οικονομικά - όπως πολλοί θα περίμεναν ή θα ήλπιζαν-, δείχνουν να απομακρύνονται αργά και σταθερά, για να σωθούν από δημόσιες ξεφτίλες ή προσωποποιημένες ευθύνες.
Έτσι, αν και πολλοί φορολογούμενοι ή πολίτες θα ήθελαν να τους φτύσουν κατάμουτρα – και όχι για να μην τους βασκάνουν – σε μια ενδεχόμενη βόλτα τους, ίσως να το ξανασκεφτούμε και να μην τους «τιμωρήσουμε» με αυτοδικίες ή άλλα της παρανομίας και του επιπέδου τους. Ίσως θα πρέπει να τους "τιμωρήσουμε" διαφορετικά. Ούτε με προπηλακισμούς, ούτε με…σάλιο - διότι όπως είναι γνωστό εδώ και καιρό δεν υπάρχει- αλλά με την αδιαφορία μας. Να τους αγνοήσουμε και να κάνουμε ότι δεν υπάρχουν, παρά μόνο στην κοσμάρα τους, καλά θωρακισμένη και καλά φρουρούμενη με έξοδα πάντα του ελληνικού και τώρα τελευταία και του ευρωπαϊκού δημοσίου… Πού θα πάει, κάποια στιγμή θα ντραπούν κι θα αλλάξουν τροπάρι...
melkar4@yahoo.gr
Θα κάνουμε καιρό να δούμε πολιτικούς να πηγαίνουν με τα πόδια στο γραφείο ή στο σπίτι τους, μετά το νέο κρούσμα ξυλοδαρμού εκπροσώπου της Βουλής, αυτό του Κωστή Χατζηδάκη (το πρώτο ήταν σε βάρος του πρώην προέδρου Απόστολου Κακλαμάνη). Ούτως ή άλλως, από τότε που ανέλαβε τα ηνία της χώρας το ΠΑΣΟΚ και το…ΔΝΤ, οι πολλές πολλές βόλτες αιρετών έχουν σταματήσει, για να μην προκαλείται το δημόσιο αίσθημα και για να μην μας θυμίζουν ποιοι μας πήγαν την Τρόικα.
Στα «λουλουδάδικα» της οδού Ηρακλείου – κοντά στα ορμητήρια του τοπικού κυβερνώντος κόμματος και στο προσωπικό γραφείο του Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Ψωμιάδη– επαγγελματίες και καταναλωτές έχουν πολύ καιρό να δουν…εκκίνηση κλιμακίου πολιτικών των κομμάτων εξουσίας και ευθύνης για την κατάντια μας. Έστω του Νομάρχη, του Δημάρχου και των συμβούλων τους. Όπως είναι γνωστό επί χρόνια, Υπουργοί, βουλευτές και τοπικοί άρχοντες τέτοιες …άγιες ημέρες έδιναν ραντεβού στο συγκεκριμένο χώρο, για ευχές και ένα τσιπουράκι στα γρήγορα και στα όρθια στη Μοδιάνο και στην Αγορά Βλάλη. Όμως αυτά ξεχάστε τα. Αποτελούν παρελθόν και μάλιστα μακρινό και ξένο, κι ας μην πέρασαν παρά μόνο λίγοι μήνες…
Οι πολιτικοί «μας», γενναίοι ή «κότες», αλλάζουν τώρα τις συνήθειές τους και αντί να έρχονται πιο κοντά στον ταλαιπωρημένο λαό «τους» από τα απανωτά χτυπήματα, ψυχολογικά, εθνικά και οικονομικά - όπως πολλοί θα περίμεναν ή θα ήλπιζαν-, δείχνουν να απομακρύνονται αργά και σταθερά, για να σωθούν από δημόσιες ξεφτίλες ή προσωποποιημένες ευθύνες.
Έτσι, αν και πολλοί φορολογούμενοι ή πολίτες θα ήθελαν να τους φτύσουν κατάμουτρα – και όχι για να μην τους βασκάνουν – σε μια ενδεχόμενη βόλτα τους, ίσως να το ξανασκεφτούμε και να μην τους «τιμωρήσουμε» με αυτοδικίες ή άλλα της παρανομίας και του επιπέδου τους. Ίσως θα πρέπει να τους "τιμωρήσουμε" διαφορετικά. Ούτε με προπηλακισμούς, ούτε με…σάλιο - διότι όπως είναι γνωστό εδώ και καιρό δεν υπάρχει- αλλά με την αδιαφορία μας. Να τους αγνοήσουμε και να κάνουμε ότι δεν υπάρχουν, παρά μόνο στην κοσμάρα τους, καλά θωρακισμένη και καλά φρουρούμενη με έξοδα πάντα του ελληνικού και τώρα τελευταία και του ευρωπαϊκού δημοσίου… Πού θα πάει, κάποια στιγμή θα ντραπούν κι θα αλλάξουν τροπάρι...