Με θετικό πρόσημο στον τομέα της προσφοράς αίματος τιμά η χώρα μας, την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντή Αιμοδότη. Παρά τις δύσκολες συνθήκες που δημιούργησε για μεγάλο χρονικό διάστημα η πανδημία του κορωνοϊού, οι Έλληνες απέδειξαν με την προσέλευσή τους στις αιμοδοσίες ότι διαθέτουν περίσσευμα ψυχής και αλτρουισμού και ότι η εθελοντική αιμοδοσία έχει αποκτήσει ισχυρά θεμέλια στους κόλπους της κοινωνίας. Μέχρι πριν την πανδημία ο μέσος όρος των εθελοντών αιμοδοτών στην Ελλάδα ήταν 45 έτη, ωστόσο αυτό το ποσοστό έπεσε από την προσέλευση πολλών νέων παιδιών στις αιμοδοσίες κατά τη διάρκεια της πανδημικής κρίσης
Η Ελλάδα κάθε χρόνο χρειάζεται περίπου 640 χιλιάδες μονάδες αίματος και καθώς δεν έχει καταφέρει ακόμη να αποκτήσει επάρκεια, εισάγει 25 χιλιάδες φιάλες από την Ελβετία, ένα ποσοστό πολύ μικρό σε σχέση με δεκαετίες πριν.
Η χώρα μας σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας Παναγιώτη Κατσίβελα δεν είναι μακριά από το να πετύχει το στόχο της επάρκειας σε μονάδες αίματος ετησίως και για να γίνει αυτό θα πρέπει τουλάχιστον το 3% των ελλήνων να γίνουν συνειδητοί εθελοντές αιμοδότες με διάρκεια στη συμπεριφορά κάτι που σημαίνει να δίνει ο καθένας αίμα 2-3 φορές ετησίως. «Δεν είμαστε μακριά από αυτό το επίτευγμα, πλην όμως πρέπει να αλλάξουμε τη νοοτροπία που έχει ο έλληνας να δίνει μια φορά αίμα το χρόνο» επισημαίνει.
Ο Πρόεδρος του ΕΚΕΑ αναφέρει στη Voria.gr ότι ήταν πολύ θετικό το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου πολλά νέα παιδιά προσέτρεξαν στις αιμοδοσίες, κρατώντας όρθιο με την προσφορά τους, το εθνικό σύστημα αιμοδοσίας, ενώ ακόμη ένα χαρακτηριστικό όπως αναφέρει ήταν η εντυπωσιακή η προσέλευση των γυναικών. «Μπήκε μια καινούργια γενιά εθελοντών αιμοδοτών, τους οποίους εμείς δεν πρέπει να τους απογοητεύσουμε και κυρίως πρέπει να τους εμφυσήσουμε την αγάπη προς τον συνάνθρωπο και την νοοτροπία ότι ένας εθελοντής αιμοδότης πρέπει να δίνει 2 έως 3 φορές αίμα το χρόνο. Οφείλουμε και πρέπει να δημιουργήσουμε ένα κοινωνικό δίχτυ προστασίας για όλους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από την προσφορά αίματος» αναφέρει.
Στο σημείο αυτό επισημαίνει ότι πρέπει να λυθούν και κάποια χρονίζοντα ζητήματα και ένα από αυτά είναι ο πολυκερματισμός στο σύστημα της αιμοδοσίας, «πρέπει να λειτουργήσουμε ως ένας ενιαίος χώρος, με μια κοινή κατεύθυνση και με κοινούς στόχους, με συνεργασίες, και καλές πρακτικές».
Ιδιαίτερη αναφορά κάνει ο κ. Κατσίβελας στους πολυμεταγγιζόμενους ασθενείς οι οποίοι έχουν ανάγκη από δύο μονάδες αίματος κάθε 15 ημέρες και συνολικά 40 το χρόνο, με τις μεταγγίσεις να γίνονται με μονάδες ελεγμένες και συμβατές με τον λήπτη, με το ΕΚΕΑ να στοχεύει στην ενίσχυση του εθνικού συστήματος υγείας με συνειδητούς και τακτικούς εθελοντές αιμοδότες, έτσι ώστε να μπορεί να υπάρχει επάρκεια αίματος όλο το χρόνο. «Αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε τον συνειδητό και σταθερό εθελοντή αιμοδότη είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθεί αυτή την παρακαταθήκη αίματος και να εκλείψουν οι εισαγωγές από την Ελβετία» τονίζει.
Αναφορικά με τη δημιουργία των νέων εγκαταστάσεων του ΕΚΕΑ στη Θεσσαλονίκη ο κ. Κατσίβελας αναφέρει ότι εξαιτίας της πανδημίας όλο το βάρος δόθηκε στο πως το Κέντρο θα βοηθήσει το εθνικό σύστημα υγείας, και ότι το επόμενο διάστημα θα έρθει ο ίδιος στη Θεσσαλονίκη. «Όταν τελειώσουμε με τον κορωνοϊό, θα πρέπει να προχωρήσει κτηριακά το κέντρο της Θεσσαλονίκης, είναι κάτι που πρέπει να γίνει» επισημαίνει, με τον ίδιο να έχει προγραμματίσει επίσκεψη στην πόλη, περίπου στα μέσα Ιουλίου αλλά και περιοδεία σε αιμοδοσίες της Βορείου Ελλάδος.
ΠΟΣΕΑ: «Πρώτοι στην προσφορά αίματος οι Έλληνες»
Από την πλευρά του ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εθελοντών Αιμοδοτών Χρήστος Πρωτόπαπας, μιλώντας στη Voria.gr αναφέρει ότι στόχος της ΠΟΣΕΑ είναι η επίτευξη του στόχου της επάρκειας αίματος από εθελοντές αιμοδότες. Σύμφωνα με τον κ. Πρωτόπαπα οι Έλληνες είναι πρώτοι στις προσφορά αίματος μεταξύ των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κακός κατά τον ίδιο έχει διατηρηθεί ο μύθος ότι οι Ελβετοί είναι οι πιο ευαισθητοποιημένοι πολίτες.
Στέκεται στον υποστηρικτικό ρόλο της ΠΟΣΕΑ προς τους Θαλλασαιμικούς ασθενείς συγκεντρώνοντας 130 χιλιάδες μονάδες αίματος το χρόνο για την κάλυψη των αναγκών τους.
Απαντώντας στην ερώτηση γιατί ενώ οι Έλληνες είναι πρώτοι στην προσφορά αίματος παρατηρούνται ελλείψεις σε περιόδους όπως το καλοκαίρι και τις γιορτές ο κ. Πρωτόπαπας λέει πως αυτό συμβαίνει διότι δεν υπάρχει ένας εθνικός σχεδιασμός σχετικά με την ανάπτυξη της εθελοντικής αιμοδοσίας, «ο καθένας κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι το καλύτερο, χωρίς να υπάρχει ένας κεντρικός σχεδιασμός και συντονισμός όλων των εμπλεκομένων φορέων από τον Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας». Σημειώνει πως δεν υπάρχει καμία οικονομική στήριξη από το κράτος στους φορείς που ασχολούνται με την ανάπτυξη της εθελοντικής αιμοδοσίας στη χώρα παρά τις εκκλήσεις που απευθύνει και η ΠΟΣΕΑ. «Δυστυχώς το κράτος αναμένει από τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων ανθρώπων και την αγάπη τους προς τον συνάνθρωπο» λέει με παράπονο ωστόσο επισημαίνει ότι η δράση της ΠΟΣΕΑ θα συνεχιστεί και θα διατηρηθεί για να προσφέρει στον άνθρωπο.
Ο ρόλος της «Πηγής Ζωής»
Στη Θεσσαλονίκη ενεργό ρόλο στον τομέα της προώθησης της ιδέας της εθελοντικής αιμοδοσίας διαδραματίζει από το 1997 ο Σύνδεσμος Προώθησης της Εθελοντικής Αιμοδοσίας και φίλων των ατόμων με Μεσογειακή Αναιμία «Πηγή Ζωής».
Το μέλος του Δ.Σ του Συνδέσμου, επίκουρος καθηγητής αιματολογίας στο ΑΠΘ, στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, Βασίλης Περιφάνης αναφέρει ότι η Θεσσαλονίκη βρίσκεται σε καλό δρόμο στον τομέα της εθελοντικής αιμοδοσίας, υπάρχει η ευαισθητοποίηση του κόσμου αλλά τονίζει ότι χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια ώστε η εθελοντική αιμοδοσία να περάσει γίνει κουλτούρα και στάση ζωής, «ακόμη ανήκουμε στις 60 χώρες που στηριζόμαστε στους δότες αντικατάστασης, οι οποίοι είναι αυτοί που τρέχουν να δώσουν αίμα μόνο όταν παραστεί ανάγκη για κάποιον συγγενή ή φίλο τους. Το ζήτημα είναι να περάσουμε στη φιλοσοφία, της κουλτούρας του σταθερού εθελοντή αιμοδότη και προς αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται ακόμη δουλειά, ενημέρωση, αλλά και εκπαιδεύοντας τα παιδιά, ώστε να δημιουργηθεί μια δεξαμενή πιθανών εθελοντών αιμοδοτών με την ενηλικίωσή τους». Στο κομμάτι της οργάνωσης υποστηρίζει ότι χρειάζεται περεταίρω βελτίωση με τη χρήση των νέων τεχνολογιών και φυσικά του διαδικτύου.
Για την «Πηγή Ζωής» λέει ότι στα 25 χρόνια από την ίδρυσή της, έχουν περάσει από τα μητρώα της έχουν περάσει 7000 άνθρωποι με αυτή τη στιγμή να έχει 3.5 με 4 χιλιάδες ενεργούς εθελοντές αιμοδότες για τα άτομα με Θαλασσαιμία. Αυτή τη στιγμή η «Πηγή Ζωής» σύμφωνα με τον ίδιο καλύπτει περίπου το 50% των αναγκών των Θαλλασαιμικών ασθενών της Θεσσαλονίκης και αισιοδοξεί ότι με καλύτερη οργάνωση θα μπορέσει να καλύψει ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό. «θέλει δουλειά, καλύτερη ενημέρωση, με έμφαση στις νεαρές ηλικίες έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια νέα γενιά εθελοντών αιμοδοτών» καταλήγει.
Το μήνυμα της Μαρίας
Η Μαρία είναι εθελόντρια αιμοδότης για πάνω από 30 χρόνια δίνοντας αίμα 2-3 φορές ετησίως. Για την ίδια το να είσαι εθελοντής αιμοδότης σημαίνει πολλά πράγματα: «Δεν μπορώ να τα βάλω σε μια φράση. Δεν μπορώ να φανταστώ πως έχω κάτι που μπορεί να σώσει την ζωή ενός ανθρώπου και να μη του το προσφέρω. Είναι μια στιγμή που γινόμαστε μικροί θεοί Δεν δίνουμε αίμα. Ζωή δίνουμε. Ή αν θέλεις την ευκαιρία σε έναν συνάνθρωπό μας να ζήσει. Είναι η πιο απλή πράξη κοινωνικής ευθύνης» επισημαίνει και απευθύνει την ερώτηση προς όλους όσους δεν έχουν σκεφτεί να αιμοδοτήσουν: «Τι θα έκανες αν κρατούσες στα χέρια σου το νήμα της ζωής ενός παιδιού; Μίας μάνας; Ενός παππού μίας γιαγιάς;».