Σύνθεση και ένωση συνόλων για τη συγκρότηση ενός ικανού σχήματος διοίκησης στον δήμο Θεσσαλονίκης προτείνει με παρέμβασή του ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων, Περιβάλλοντος και Καθαριότητας Θανάσης Παππάς.
Όπως αναφέρει σε ανάρτησή του στο facebook, «το ενιαίο μέτωπο, ως μεγάλο τόξο είναι εφικτό, εφόσον οι προσωπικές στρατηγικές και οι υπέρμετρες φιλοδοξίες περισταλούν χάριν του γενικότερου και κοινού συμφέροντος».
Ο κ. Παππάς εκτιμά πως «αν είχαμε τη δυνατότητα υλοποίησης ενός εργαστηρίου κεκλεισμένων των θυρών από όλους όσους ευαγγελίζονται την κανονικότητα, και βρίσκονται στη λογική που περιέγραψα για ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης της πόλης κοστολογημένο και συναινετικό μάλλον θα μπορούσε να επιτευχτεί συμφωνία άνω του 80%».
Στην παρέμβασή του ο αντιδήμαρχος χρεώνει τις δυσλειτουργίες στην παράταξη στον ίδιο τον δήμαρχο, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η παράταξη, όπως όλες, μορφοποιείται με τα χαρακτηριστικά του Δημάρχου. Αυτός δίνει τον τόνο, τον βηματισμό, έχει την ευθύνη. Η παράταξη δεν μπορεί να έχει παράλληλη πορεία, να πορεύεται και να αποφασίζει ερήμην. Για το λόγο αυτό παρατηρούνται δυσλειτουργίες, παρά το γεγονός ότι σε αυτή την σημερινή παράταξη δεν χωράμε –πιθανώς- όλοι, όπως δείξανε τα πράγματα και την ίδια στιγμή δεν είμαστε όλοι, όσοι πρέπει».
Αναλυτικά η τοποθέτηση του Θανάση Παππά:
*ανατέμνοντας τη φαντασίωση, μπορεί να συντομευτεί η διαδικασία
ΤΡΕΙΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ
ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Είναι απλό. Η παράταξη, όπως όλες, μορφοποιείται με τα χαρακτηριστικά του Δημάρχου. Αυτός δίνει τον τόνο, τον βηματισμό, έχει την ευθύνη.
Η παράταξη δεν μπορεί να έχει παράλληλη πορεία, να πορεύεται και να αποφασίζει ερήμην.
Για το λόγο αυτό παρατηρούνται δυσλειτουργίες, παρά το γεγονός ότι σε αυτή την σημερινή παράταξη δεν χωράμε –πιθανώς- όλοι, όπως δείξανε τα πράγματα και την ίδια στιγμή δεν είμαστε όλοι, όσοι πρέπει.
Εξ ου και η δημιουργηθείσα αναγκαιότητα να ανοίξουν οι διαδικασίες, χωρίς μανικουλαρίσματα και να αναδειχθεί ο υποψήφιος Δήμαρχος που θα ενώνει τις κοινωνικές και κομματικές δυνάμεις ενός δημοκρατικού φάσματος για να πάει το Δήμο ένα βήμα ακόμη μπροστά, με απόθεμα :
-τη Θεσσαλονίκη μια πόλη με ανοιχτό βαλκανικό ορίζοντα
-την εκρίζωση των προκαταλήψεων και την αλλαγή της ατζέντας
-τον εξορθολογισμό των οικονομικών, την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και την ανάπτυξη του τουρισμού
-την αναθεώρηση της πολεοδομικής και αναπτυξιακής στρατηγικής με το πρόγραμμα ‘’Θεσσαλονίκη 2030’’
-το σύνολο των επεξεργασιών και χρηματοδοτικών εργαλείων, που είναι διαθέσιμα
απόθεμα που παραμένει και καταφανώς εγγράφεται ως ένα θετικό-προοδευτικό αποτύπωμα στη διοίκηση της πόλης.
Οι εξελίξεις όμως μας προδιαθέτουν αρνητικά. Οι σκοπιμότητες φαίνεται να κυριαρχούν και η αισιοδοξία για ανανέωση και εμπλουτισμό μιας θετικής και χρήσιμης πορείας φθίνει…προς στιγμήν(;)
ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Αναφορικά για τις τεχνικές δράσεις και παρεμβάσεις, όλοι γνωρίζουν πως τίποτα δεν γίνεται με τον αυτόματο πιλότο. Χρειάζονται σχεδιασμός, ενέργειες και χρόνος ωρίμανσης μελετών και έργων.
Η διαδικασία αυτή έχει δομή, πλοκή και συνέχεια. Δεν υπάρχει αυτόνομη πορεία με παρθενογένεση. Η δομή του Δήμου έχει συνέχεια.
Με αυτή την έννοια ο καθείς τεχνοκρατικά και αντικειμενικά ίσως σκεφτόμενος θα αναλογιστεί πως η ανάπλαση της νέας παραλίας, η αναβάθμιση της πλατείας χρηματιστηρίου, η ανάπλαση του περιβάλλοντος χώρου των 12 Αποστόλων και ακόμα οι επεξεργασίες του ΥΠΕΝ και της ΕΑΧΑ αναφορικά με τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό 4χ4 και την διαγωνιστική διαδικασία για την πεζοδρόμηση του άξονα της Αγίας Σοφίας, ήταν το ‘’απόθεμα’’ που παρέλαβε η παρούσα διοίκηση για να υλοποιήσει και εν συνεχεία να αναπτύξει το όποιο δικό της πρόγραμμα.
Με άλλα λόγια δεν υφίσταται κανένα πέπλο βεβαιότητας και καμία αυθεντία, που τα γνωρίζει όλα και ενεργεί αυτοβούλως. Όλα λειτουργούν σε ένα περιβάλλον.
Γι’ αυτό όταν συζητάμε για τεχνικά προγράμματα κατά τεκμήριο η αντιπολίτευση κάθε φορά καταφεύγει σε γενικότητες και ευχολόγια, σε ανάθεμα χωρίς να προσθέτει τουλάχιστον ένα τίτλο, ένα προτεινόμενο έργο συγκεκριμένο…
Παρακολουθώντας το Δημοτικό Συμβούλιο βλέπει κανείς ορισμένους να ωραιοποιούν και να αγιοποιούν τις δράσεις τους η ότι έκαναν τέλος πάντων, όταν είχαν την ‘’εξουσία’’ και σκέφτομαι πως ακόμα και η μυθικών διαστάσεων επιτυχία, φέρνει τελικά λιγοστή ευτυχία, αυξημένη ανησυχία και ψυχοφθόρα φιλοδοξία.
Υποστηρίζω ότι η κριτική και ο ‘’άλλος λόγος’’ είναι συστατικό στοιχείο της τελικής σύνθεσης. Αυτό απαιτεί σοβαρότητα και μαζί με την ανελέητη ίσως κριτική να λες ακριβώς τι θα κάνεις για να λύσεις το πρόβλημα χωρίς βαρετές και ανούσιες γενικότητες.
Ούτε φυσικά να καταφεύγεις σε γενικεύσεις που αρέσουν και χαϊδεύουν αυτιά. Η σύγχρονη –μοντέρνα πόλη προϋποθέτει χειραφετημένη κοινωνία πολιτών.
Η αδυναμία συγκρότησης ενός ικανού σχήματος διοίκησης, για την επόμενη μέρα με οδηγεί στο συμπέρασμα πως έχουμε απόσταση ακόμα να διανύσουμε, αναφορικά με την διαχείριση του τεχνικού και όχι μόνο αντικειμένου.
ΤΡΙΤΗ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Τώρα που οδεύουμε προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές θα εισέλθουμε στη φάση του θολού κουρνιαχτού.
Οι υποψήφιου φουσκώνουν τα πανιά τους, περιφέρονται με λύσεις και ανακοινώσεις, επί παντός του επιστητού και θεωρούν πως ενδεχομένως η εικονική πραγματικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης συμβαδίζει με την πραγματική ζωή.
Εν τούτοις σε αυτή τη φάση της απομυθοποίησης που όλοι διαισθάνονται το φινάλε του έργου, χωρίς να χάνουν τη διάθεση να το παρακολουθήσουν, δεν υπάρχει θέση για ψεύτικους δασκάλους που σαγηνεύουν με ψεύτικες υποσχέσεις σωτηρίας όσους έχουν την αγωνιώδη και αόριστη ανάγκη μιας εύκολης και άμεσης λύτρωσης.
Το χειρότερο είναι ότι όλα μπορούν να αντικατασταθούν από το αντίθετο τους… Με αυτή την έννοια όλο το σκουπιδαριό των μαύρων λειτουργιών θα ξαναβρεθεί στο προσκήνιο. Θα είναι ο θρίαμβος ‘’του μετά- μεταμοντέρνου’’ με σχετική καθυστέρηση.
Επομένως;
Αν είχαμε τη δυνατότητα υλοποίησης ενός εργαστηρίου κεκλεισμένων των θυρών από όλους όσους ευαγγελίζονται την κανονικότητα, και βρίσκονται στη λογική που περιέγραψα για ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης της πόλης κοστολογημένο και συναινετικό μάλλον θα μπορούσε να επιτευχτεί συμφωνία άνω του 80%.
Για την επίτευξη του σκοπού αυτού απαιτείται σύνθεση και ένωση συνόλων καθώς δεν πρέπει να αναπαράγεται το αποτυχημένο μοντέλο της κεντρικής κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος στο χώρο της Αυτοδιοίκησης.
Το μπόλι υπάρχει. Το ενιαίο μέτωπο, ως μεγάλο τόξο είναι εφικτό, εφόσον οι προσωπικές στρατηγικές και οι υπέρμετρες φιλοδοξίες περισταλούν χάριν του γενικότερου και κοινού συμφέροντος.
Με διάθεση και ανεκτικότητα.
Ο Ηράκλειτος έλεγε πως από τις διαφορές γεννιέται η πιο όμορφη αρμονία.
Είναι εφικτό;