Skip to main content

Παραλία Θεσσαλονίκης: Μια ευχή που εξελίσσεται σε κατάρα!

Η παλιά και η νέα παραλία, τα δύο δημοφιλέστερα σημεία της Θεσσαλονίκης, αποτελούν αυτές τις ημέρες κανονικές ωρολογιακές βόμβες λόγω του κορωνοϊού.

Η Θεσσαλονίκη χωρίς τη θάλασσα απλώς δεν…  υπάρχει! Ή μάλλον είναι μια άλλη, μια διαφορετική πόλη, που δεν τι λένε Θεσσαλονίκη, αλλά αλλιώς.

Βρυξέλλες, Καρδίτσα, Θήβα, Βερολίνο, Κοζάνη, αλλά πάντως όχι Θεσσαλονίκη.

Όπως έγραψε ο ποιητής έγραψε: «Της Σαλονίκης μοναχά / της πρέπει το καράβι / να μην τολμήσεις να τη δεις / ποτέ απ’ τη στεριά». Είναι η πόλη του Νίκου Καββαδία, η «Κάτω από φώτα κόκκινα / κοιμάται η Σαλονίκη», μοναδική για την οποία ο ποιητής της θάλασσας και της φυγής, αυτός που μετα καράβια και τυη φνατασία του γύρισε πολλές φορές ολόκληρο τον κόσμο, έγραψε όχι ένα, αλλά δύο ποιήματα.

Η θάλασσα, λοιπόν, με το λιμάνι της είναι η ευλογία της Θεσσαλονίκης. Η θάλασσα, τώρα, με την παραλία της τείνει να εξελιχθεί στα χρόνια του κορωνοϊού σε κατάρα. Η παλιά και η νέα παραλία, τα δύο δημοφιλέστερα σημεία της Θεσσαλονίκης, αποτελούν αυτές τις ημέρες κανονικές ωρολογιακές βόμβες για τους ανθρώπους της.

Θεσσαλονίκη:Γεμάτη κόσμο η παραλία παρά τις συστάσεις για τον κορωνοϊό

Σε μια περίοδο κατά την οποία το μόνο που δεν πρέπει να γίνεται είναι μαζικές συναθροίσεις, η παραλία της Θεσσαλονίκης σφύζει από ζωή. Από τη μια τα κλειστά σχολεία και πανεπιστήμια, αλλά και τα κλειστά μαγαζιά και από την άλλη ο καλός καιρός, οδηγεί τους Θεσσαλονικείς παρά θιν’ αλός. Ο ένας δίπλα στον άλλο, ο ένας πάνω στον άλλο να βολτάρουν, να βλέπουν τον ορίζοντα, τα φωτογραφίζονται, να εκτονώνουν την ένταση που δημιουργεί η αλλαγή της καθημερινότητας, που συνοδεύεται από αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα. Προσπαθούν να ξορκίσουν το κακό δίπλα στη θάλασσα, κάτω από τις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, απέναντι από το φεγγάρι που τους παρακολουθεί μέσα από τη θάλασσα, στη σκιά του επιβλητικού Μεγάρου Μουσικής. Βρίσκονται, δηλαδή, εκεί που δεν πρέπει, ακριβώς την ώρα που δεν πρέπει, με την παρέα που δεν πρέπει, δηλαδή όλοι μαζί.

Σε μια καθημερινότητα που στις μέρες και εβδομάδες του κορωνοϊού αλλάζει για να επιστρέψει –όλοι ευχόμαστε- καλύτερη και πιο δημιουργική, η παραλία της Θεσσαλονίκης, όπως και η πλατεία Αριστοτέλους, η πλατεία Ναυαρίνου και άλλα αγαπημένα ανοιχτά σημεία της πόλης, όχι μόνο στο κέντρο, αλλά και στις γειτονιές και στις συνοικίες, πρέπει να παραμείνουν το επόμενο διάστημα… παγωμένες εικόνες. Ή σχεδόν. Απλές καρτ ποστάλ του περασμένου αιώνα. Το πολύ πολύ σημεία ταχείας διάβασης από μια επείγουσα και αναγκαία δουλειά στο σπίτι. Ιδιαίτερα τις μέρες που έρχονται και θα είναι ηλιόλουστες και ζεστές.

Η Θεσσαλονίκη, δηλαδή όσοι την αισθάνονται βαθιά μέχρι παρεξηγήσεως ως καταγωγή, αλλά και όσοι επισκέπτες την λατρεύουν και αναζητούν ευκαιρίες να την επισκέπτονται όσο γίνεται πιο συχνά, νιώθει υπερηφάνεια για το περιβάλλον και τον τρόπο της ζωής της. Σε αυτή την πραγματικότητα η παραλία –τόσο η παλιά, όσο και η νέα παραλία- δεν είναι απλά ένα ωραίο  σκηνικό. Συνιστά ουσιαστικό στοιχείο, που συχνά καθορίζει επιλογές και συμπεριφορές. Κάτι που καταλαβαίνουν καλύτερα όσοι έχουν ζήσει σε μέρος χωρίς θάλασσα ή σε πόλεις που η θάλασσα είναι απόμακρη, χωρίς φιλικά αισθήματα. Σε αυτό το πεδίο η Θεσσαλονίκη έχει βρει τον καλύτερο συνδυασμό. Την κατάλληλη ισορροπία. Την επιτυχημένη δοσολογία, ώστε η θάλασσα να είναι μόνο ζεστή αγκαλιά και μακρινό ταξίδι για τον καθένα ξεχωριστά. Όχι, όμως, για τις επόμενες εβδομάδες. Η αίσθηση αυτή της θάλασσας της Θεσσαλονίκης –ζωώδης και ζωογόνα ταυτόχρονα- θα παραμείνει. Θα τη νοσταλγήσουμε για λίγο διάστημα, θα μας περιμένει για πάντα. Δε χρειάζεται να ρισκάρουμε την υγεία μας και των άλλων.   

ΥΓ. Η δημοφιλής Times Square στη Νέα Υόρκη, ένα από τα βασικά κέντρα και επίκεντρα του πλανήτη Γη, έχει, πλέον, αδειάσει ως αποτέλεσμα της πανδημίας του κορωνοϊού. Μια πολυσύχναστη πλατεία από την οποία στις φυσιολογικές ημέρες καθημερινά περνούν περίπου 330.000 άνθρωποι. Συμβαίνει κι αλλού…