Ερώτηση στη Βουλή, για την καθιέρωση στην ποινική νομοθεσία του εγκλήματος της δολοφονίας γυναικων με σεξιστικά χαρακτηριστικά, γνωστό ως γυναικοκτονία, ως αυτοτελές αδίκημα έμφυλης βίας και τη λήψη μέριμνας από την πολιτεία για τα ορφανά παιδιά και τους συγγενείς που έχουν αναλάβει την επιμέλειά τους, κατέθεσε η βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης, Άννα Ευθυμίου, η οποία ασχολείται διαχρονικά και συστηματικά με το θέμα αυτό.
Διαβάστε ακόμα - Άννα Ευθυμίου: Να υπάρξει μέριμνα για τα παιδιά των δολοφονημένων γυναικών
«Ως βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης, ως μέλος της Επιτροπής Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της Βουλής αλλά και ως γυναίκα γίνομαι δέκτης για τα παραπάνω ζητήματα κυρίως από βασανισμένες γυναίκες, που παλεύουν να σταθούν στο πλευρό των ανήλικων εγγονιών τους μετά τις δολοφονίες των θυγατερων τους. Μάλιστα, έχω πραγματοποιήσει συνάντηση με αντιπροσωπεία των γυναικών αυτών στη Βουλή, όπου οι μαρτυρίες τους ως προς τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν συνέπεια των στυγερών εγκλημάτων σε βάρος των θυγατέρων τους ήταν συγκλονιστικές», τόνισε η Άννα Ευθυμίου.
Η κ. Ευθυμίου υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση ορθώς έχει καταδείξει την ευαισθησία και το ενδιαφέρον της για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας, μέσα από μια σειρά πολιτικών αποφάσεων και δράσεων. Σε αυτές εντάσσεται και η λειτουργία σε ολόκληρη τη χώρα 43 Συμβουλευτικών Κέντρων και 19 Ξενώνων Φιλοξενίας. Επίσης, με πρόσφατη τροποποίηση των διατάξεων του Ποινικού Κώδικα και της Ποινικής Δικονομίας, διευρύνεται η προστασία των θυμάτων με την αυστηριοποίηση των ποινών για αδικήματα βαριάς και σεξουαλικής εγκληματικότητας.
Ωστόσο, όπως αναφέρει, η διάταξη του ποινικού κώδικα που αφορά την ανθρωποκτονία, δεν καλύπτει από μόνη της με επάρκεια το κοινωνικά έντονο αίτημα θέσπισης ποινής που αφορά την αφαίρεση ζωής λόγω της σεξιστικής και της έμφυλης διάστασης, όπως η γυναικοκτονία. Το γεγονός αυτό καθώς, επίσης, και η εκρηκτική αύξηση των αδικημάτων έμφυλης βίας καθιστούν ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη για κινητοποίηση της Πολιτείας και θέσπιση ενός ολιστικού πλαισίου αντιμετώπισης της έμφυλης βίας, τόσο σε επίπεδο πρόληψης όσο και σε επίπεδο καταστολής, επισήμανε η Βουλευτής.
Επιπρόσθετα, η κ. Ευθυμίου αναφέρθηκε και στις νομικές, βιοποριστικές αλλά και ψυχολογικές προεκτάσεις που έχουν οι γυναικοκτονίες σε ό,τι αφορά τους συγγενείς των θυμάτων. Συγκεκριμένα, η στήριξη των ορφανών τέκνων τόσο ψυχολογικά όσο και οικονομικά από την Πολιτεία, αλλά ακόμα και η οικονομική επιβάρυνση που υφίστανται οι οικογένειες των θυμάτων από τις συνεχόμενες δικαστικές διαμάχες με τους θύτες, αποτελούν σύμφωνα με την ίδια ιδιαίτερα κρίσιμα ζητήματα, τα οποία και χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης.
Λαμβάνοντας υπόψιν τα παραπάνω, η βουλευτής απεύθυνε στους αρμόδιους Υπουργούς Δικαιοσύνης, Κοινωνικών Υποθέσεων και Οικονομικών τα εξής ερωτήματα:
- Αν είναι στις άμεσες προτεραιότητές τους η τροποποίηση του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου και η καθιέρωση στην ελληνική ποινική νομοθεσία του εγκλήματος της δολοφονίας γυναικων με σεξιστικά χαρακτηριστικά, γνωστό ως γυναικοκτονία, ως αυτοτελές αδίκημα έμφυλης βίας.
- Αν είναι στις άμεσες προτεραιότητές τους να ληφθει περαιτέρω μέριμνα από την πολιτεία για τα ορφανά παιδιά και τους ανθρώπους - κατ` εξοχήν συγγενείς - που έχουν αναλάβει την επιμέλειά τους
- Αν είναι στις άμεσες προτεραιότητές τους να εξεταστεί η υλοποίηση πολιτικών όπως:
1. Δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη ιδίως στα ορφανά παιδιά που η μητέρα τους δολοφονήθηκε με τη διάσταση της γυναικοκτονίας καθώς και η παροχή κοινωνικού λειτουργού, όπου αυτή κριθεί αναγκαία, για την παρακολούθηση της ομαλής ανατροφής και ανάπτυξης των παιδιών μέσα στο νέο οικογενειακό περιβάλλον.
2. Η δυνατότητα από την Πολιτεία επαγγελματικής αποκατάστασης όσων έχουν αναλάβει την επιμέλεια των ορφανών παιδιών και αντιμετωπίζουν το ζήτημα αυτό.
3. Η παροχή από την Πολιτεία σε όσους έχουν αναλάβει την επιμέλεια των ορφανών παιδιών μιας μορφής οικονομικής ενίσχυσης, με όποιον τρόπο κριθεί πρόσφορο.
4. Η κάλυψη του συνόλου των πραγματικών δικαστικών εξόδων από τον καταδικασμένο στο αδίκημα της γυναικοκτονίας, ως προϋπόθεση για να προσφύγει στο δεύτερο βαθμό της δικαστικής κρίσης.