Οι εξοπλισμοί και τα προγράμματά τους, τελικά, δεν τελειώνουν ποτέ. Κι αυτός ο κανόνας ισχύει για όλες τις χώρες και όχι μόνο για τη δική μας. Ειδικά σε τόσο ρευστές κι απρόβλεπτες περιόδους, όπως αυτή που διανύουμε τώρα.
Αυτά σκεφτόταν ο «Τειρεσίας», όταν προχθές από πηγή του στο Πεντάγωνο, μάθαινε ότι μετά την Ελλάδα (που ως γνωστόν αγόρασε από την γαλλική Dassault Aviation 12 νέα αεροσκάφη και 12 ελαφρώς μεταχειρισμένα Rafale) και η Κροατία έκανε το ίδιο (αγοράζοντας 12 ελαφρώς μεταχειρισμένα Rafale), ενώ τη σκυτάλη παίρνει η Σερβία, που θα είναι η τρίτη χώρα της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων, που θα αγοράσει ίδιου τύπου πολεμικά αεροσκάφη. Για την ακρίβεια, η πηγή από το Πεντάγωνο είπε στον «Τειρεσία» ότι το Βελιγράδι συζητά την εξαγορά έξι από αυτά. Χρυσές δουλειές δηλαδή για τους γάλλους. Βεβαίως, ούτε γι αυτούς είναι όλα ρόδινα, αφού από το Παρίσι οι νεότερες πληροφορίες που έρχονται λένε ότι ναυάγησαν οι διαπραγματεύσεις με την Ελβετία και τη Φινλανδία που ήθελαν κι αυτές Rafale. Αλλά αυτά έχουν οι δουλειές.
Ισχύει ωστόσο η αρχική διαπίστωση: Οι εξοπλισμοί και τα προγράμματα τους δεν τελειώνουν ποτέ. Και τώρα, ήρθε η σειρά για τις κορβέτες του Πολεμικού Ναυτικού, που είναι το next big thing, στο ελληνικό πρόγραμμα. Εν προκειμένω, αυτό που μαθαίνει ο «Τειρεσίας» από τις συνήθως έγκυρες, περί τα στρατιωτικά, πηγές του είναι ότι μπορεί τελικά αυτή η παραγγελία να κρύβει κι εκπλήξεις. Γιατί ναι μεν οι γάλλοι έχουν προβάδισμα και στην περίπτωση των κορβετών, ωστόσο, άλλη πηγή υπήρξε αυτήκοη μάρτυρας της παρακάτω κυβερνητικής διαπίστωσης: «Η αλήθεια είναι ότι πολλά πήρε το Παρίσι. Μήπως πρέπει να πάρει και κανείς άλλος;».
Τι υπονοείται; Ότι ισχυρή υποψηφιότητα για την συγκεκριμένη περίπτωση θέτει και η Ρώμη. Το ιταλικό ναυπηγείο που θέλει να αγοράσει τα ναυπηγεία Ελευσίνας, έχει θέσει ξεκάθαρα τον όρο: Να το πάρουμε να το ναυπηγείο, αλλά να μας δώσετε και την παραγγελία με τις κορβέτες. Μεγάλο το δίλημμα. Φυσικά, υπαρχει και το δεδηλωμένο ενδιαφέρον με τις προσφορές των Ολλανδών και των Βρετανών. Και οι Αμερικανοί πιέζουν για δικό τους λογαριασμό, χωρίς όμως να δίνουν κάτι συγκεκριμένο. Αν και για πολλούς λόγους η προοπτική της Ελευσίνας θα τους εξυπηρετούσε, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα συμμετάσχουν στη διαγωνιστική διαδικασία.
Τι άλλο μαθαίνει ο «Τειρεσίας»; Ότι στο ίδιο παιχνίδι μπήκαν σφήνα και γερμανο-ισραηλινοί, με μια ανταγωνιστική προσφορά. Αλλά με τις λιγότερες συγκριτικά ελπίδες. Σε κάθε περίπτωση, ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει ως το τέλος του καλοκαιριού. Όταν και θα ανακοινωθούν οι τελικές αποφάσεις. Όμως το συμπέρασμα παραμένει αναλλοίωτο: Ακόμα κι όταν τελειώσει κι αυτό το εξοπλιστικό project, κάποιο άλλο θα ανοίξει...