Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι οι αριθμοί συνήθως «μιλούν» καλύτερα από τις λέξεις κι εξηγούν τα γεγονότα, με τρόπο αποκαλυπτικό. Για παράδειγμα, στο μεταναστευτικό. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, τον προηγούμενο χρόνο, οι προσφυγικές ροές από την Τουρκία προς την Ελλάδα και κατ' επέκταση προς την ΕΕ έπεσαν στους 5.400. Δηλαδή, στους μισούς σε σχέση με το 2019. Ο λόγος αυτής της μείωσης; Προφανώς, οι τουρκικές αρχές έκαναν καλά τη δουλειά τους. Και τήρησαν τη συμφωνία με την Ευρώπη.
Από αυτή την εξέλιξη προκύπτουν πολλά χρήσιμα συμπεράσματα, σε πολλά επίπεδα. Πηγές, που είναι σε θέση να γνωρίζουν, υποστηρίζουν για παράδειγμα ότι αυτός είναι ο λόγος που η καγκελάριος Μέρκελ προσπαθεί να κρατά, με κάθε τρόπο, υπό έλεγχο τον πρόεδρο Ερντογάν. Αν ο τελευταίος τηρεί τη συμφωνία για το προσφυγικό, η ΕΕ μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Αλλιώς, οι χιλιάδες μετανάστες θα φτάνουν στις... «πύλες της Βιέννης». Μόνο που κι ο Ερντογάν, από την πλευρά του, το έχει αντιληφθεί κι όσο περνά ο καιρός ζητά ολοένα και περισσότερα ανταλλάγματα από την Μέρκελ, σχεδόν εκβιαστικά. Και συνήθως τα εξασφαλίζει. Γεγονός που προκαλεί τον εκνευρισμό της Αθήνας.
Το τελευταίο κρούσμα που επιβεβαιώνει τα παραπάνω και σημειώθηκε τελευταία, οδηγώντας σε ξέσπασμα την ελληνική πλευρά. Ο λόγος αφορά στον αποκλεισμό της από τη δεύτερη συνδιάσκεψη για το λιβυκό. Η τουρκική πλευρά δεν ήθελε με τίποτα να δει την ελληνική να συμμετέχει σ' αυτή, απαίτησε τον αποκλεισμό της από το Βερολίνο και τον πέτυχε. Με την ίδια γνωστή απειλή. Το Βερολίνο έχει ενημερώσει την Αθήνα για το περίπλοκο της κατάστασης, αλλά και η τελευταία δεν μπορεί πλέον να συγκρατήσει τον εκνευρισμό της για την ομηρεία.