Πριν απ’ όλα να σημειώσω ότι επιβεβαιώνεται η προχθεσινή αναφορά μου στην στήλη, περί παραμερισμού του Ακιντζί από τις διαβουλεύσεις για το Κυπριακό. Στα Κατεχόμενα ο πρώτος ρόλος πλέον ανατίθεται στον Κουντρέτ Οζερσάι, που παριστάνει τον υπουργό Εξωτερικών, καθώς είναι αυτός που εκφράζει πλήρως τις τουρκικές θέσεις.
Προφανώς, ο Ακιντζί αντιλαμβανόμενος την δυσαρέσκεια της Άγκυρας για τις ικανότητές του [ίσως και επειδή ήταν γκιουλενιστής, αλλά ο Ερντογάν το παράβλεπε], εμφανίζει εαυτόν διαφοροποιούμενο από την τουρκική πολιτική της συνομοσπονδίας, επιχειρώντας ηρωική έξοδο. Το ψευδοκράτος, πάντως, προτάσσει το θέμα της ενέργειας με εντολές της Άγκυρας, ζητώντας συνδιαχείριση του φυσικού πλούτου πριν από μια συμφωνία στο Κυπριακό.
Αυτά, ως προς τα Κατεχόμενα. Στην ελεύθερη Κύπρο, συνεχίζονται οι μυστηριώδεις αναφορές του Ν. Αναστασιάδη, προ ημερών για εγκατάλειψη της Διζωνικής και πρόκριση ουσιαστικά της Συνομοσπονδίας, ενώ προχθές δεν απέκλεισε, αλλά ούτε και αποδέχθηκε, τον ρόλο του ΝΑΤΟ σε ένα πλαίσιο εγγυητή της λύσης που θα αποφασιστεί.
Δεν ξέρω αν πρόκειται για αναφορά αποπροσανατολισμού από την βόμβα που είχε ρίξει ο πρόεδρος της Κύπρου, για Συνομοσπονδία -επακριβώς, για εκχώρηση αρμοδιοτήτων της κεντρικής εξουσίας στις δύο τοπικές κυβερνήσεις, που σημαίνει αποδυνάμωση της κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας-, ή έχουν γίνει παρασκηνιακές συζητήσεις.
Δεν ξεχνώ πάντως, ότι ο Ν. Κοτζιάς έχει κάνει λόγο για εγκατάλειψη του θεσμού των εγγυήσεων από την Τουρκία και αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, όπου όμως για εγγυητές της εσωτερικής ασφάλειας πρότεινε την ύπαρξη δύναμης από τρίτες χώρες. Και είχα σχολιάσει τότε εδώ, πως είναι σχεδόν αδύνατο να αναλάβουν κάποιες κυβερνήσεις τέτοιον ρόλο, αν τυχόν βρεθούν βεβαίως που να συγκεντρώνουν την αποδοχή και της Ελλάδας και της Τουρκίας, αλλά και που σε περίπτωση έντασης, να δυσαρεστήσουν μια από τις δύο.
Να σημειωθεί επίσης, ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ν. Αναστασιάδης αναφέρεται στην Ατλαντική Συμμαχία. Στην προ πενταετίας προεκλογική του εκστρατεία, είχε δηλώσει πως σκόπευε να αιτηθεί την ένταξης της Κύπρου στο πρόγραμμα του ΝΑΤΟ «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη». Σ’ αυτό το πρόγραμμα έχουν ενταχθεί πολλές τρίτες χώρες, μη μέλη του ΝΑΤΟ. Το θέμα δεν προχώρησε φυσικά, δεδομένης της άρνησης της Τουρκίας να συμπεριληφθεί η Κύπρος μεταξύ των άλλων χωρών στο εν λόγω πρόγραμμα.
Αλλά, μήπως η Τουρκία θα δεχθεί να υποκατασταθεί ως εγγυήτρια δύναμη από το ΝΑΤΟ, το οποίο θα συνεργάζεται με την Κύπρο; Και όχι μόνον η Τουρκία, αλλά και η Βρετανία δεν θα το αποδεχθεί, επειδή υποβαθμίζεται ο ρόλος της στην Κύπρο, όπου επηρεάζει κατά κόρον τις πολιτικές εξελίξεις. Το ΝΑΤΟ ως εγγυητής, φέρει φυσικά τις ΗΠΑ σε πρωταγωνιστικό ρόλο, εκτοπίζοντας τους Βρετανούς σε δεύτερη θέση.
Αξιοσημείωτη είναι η στάση της Αριστεράς στην Κύπρο, όπου το ΑΚΕΛ διαμηνύει πως αποκλείεται να συνηγορήσει στην κάθοδο του ΝΑΤΟ στην Κύπρο. Το ΑΚΕΛ δεν θέλει νατοϊκά στρατεύματα στο νησί, αλλά δέχεται τα νατοϊκά στρατεύματα της Τουρκίας να παραμείνουν. Φυσικά, ο Ν. Αναστασιάδης δεν μπορεί να παραβλέψει την άρνηση του ΑΚΕΛ, επειδή μόνον το Κόμμα του, ο ΔΗ.ΣΥ., δεν μπορεί να του παράσχει την υποστήριξη που χρειάζεται.
[Εκτός και εάν πάρει το κάτι τις η Αριστερά της Κύπρου, και ξεχάσει ότι οι Αμερικανοί είναι… οι δολοφόνοι των λαών, όπως υποστηρίζει μέχρι σήμερα, και όπως υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι χθες].
Ο Κύπριος δημοσιογράφος, Κώστας Βενιζέλος, αναφέρεται σε πληροφορίες, πως το θέμα του ΝΑΤΟ εγέρθηκε ατύπως κατά την ανεπίσημη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των εγγυητριών δυνάμεων (Ελλάδος, Τουρκίας, Βρετανίας), τον περασμένο Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη. Αλλά θεωρεί, ότι με αυτό δοκιμαζόταν περισσότερο η αντίδραση της Άγκυρας, παρά ήταν μια κίνηση ουσίας.