Skip to main content

Ποιο είναι το δικό μας Πολυτεχνείο echo boomer;

Άρθρο στη Voria.gr του Νίκου Σδούγγου, πολιτικού επιστήμονα και μέλος του ΔΣ της ΔΕΠΘΕ, ενόψει της επετείου του Πολυτεχνείου

του Νίκου Σδούγγου

Εμείς που είμαστε 25, 30, 35 ετών, έχουμε το δικό μας Πολυτεχνείο; Μη μου πεις τις καταλήψεις του 2006, γιατί τα ιδιωτικά κολλέγια κάνουν πάρτι στη χώρα μας. Μη μου πεις τις μεγάλες πορείες για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο το 2008, γιατί σίγουρα θα έρθεις σε ρήξη με τον μέσο νοικοκυραίο. Μη διανοηθείς να μου πεις για τον Φύσσα, γιατί πέρασαν 7 χρόνια μέχρι να μπει φυλακή η εγκληματική συμμορία. Μη μου πεις ούτε για αγανακτισμένους, ούτε για δημοψήφισμα, ειλικρινά δεν θέλω να ακούσω.

Μια ολόκληρη γενιά. Παιδιά των baby boomers, η ηχώ τους όπως κάποιοι λένε. Πράγματι ηχώ. Αφού οι γονείς μας ανδρώθηκαν το ´80, μεγαλούργησαν το ‘90 πήραν σπίτια, αυτοκίνητα, εξοχικά, διακοποδάνεια, διάβαζαν Κωστόπουλο για να τους ξεβλαχέψει, έκαναν πολύ πολύ θόρυβο. Αντίθετα εμείς, στον απόηχο όλων αυτών. Οδηγήσαμε το αμάξι τους, πηγαίναμε επί σειρά ετών στα εξοχικά τους. Ήσυχα πάντα. Όχι πως δεν ζήσαμε φανταχτερά παιδικά, εφηβικά και νεανικά χρόνια. Κάθε άλλο. Όταν όμως ήρθε η ώρα να κάνουμε τον δικό μας οικονομικό θόρυβο, να παράξουμε κι εμείς, ο θόρυβος ήταν ο ίδιος, μα ακουγόταν βαθιά γιατί ήταν η ηχώ των γονιών μας.

Βαρέθηκα να μετράω. Μετράω Ολυμπιάδες, εκλογές, Μουντιάλ, ταινίες του Bond, οτιδήποτε δημιουργεί σταθερές στο χρόνο για να κάνω συγκρίσεις. Οικονομική κρίση, capital controls, covid-19, κάθε τέσσερα χρόνια κάτι γίνεται, κι εκεί που το μοτέρ πάει να πάρει μπροστά σβήνει σαν να είναι βρεγμένο το μπουζί από μη καταλυτικό ΙΧ των 90’s.

Ένα παλιό σύνθημα έλεγε δεν θα γίνουμε η γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Δυστυχώς όμως γίναμε. Γενιά των 700 ευρώ έλεγαν πριν το 2010, μερικά μνημόνια αργότερα το 700 έγινε άπιαστο όνειρο. Όπως άπιαστο έγινε και η αγορά ενός νέου σπιτιού, πράγμα που ήταν στανταράκι στα 90’s.

Πού βαδίζουμε λοιπόν κυρίες και κύριοι; Πώς οι προοδευτικές πολιτικές που καταποντίστηκαν πανευρωπαϊκά όλα τα προηγούμενα χρόνια με την άνοδο του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς, θα γίνουν ο μοχλός που θα κινητοποιήσει εκείνη την κρίσιμη μάζα να προχωρήσει σε τομές; Σε πολιτικές επιλογές που θα δώσουν ώθηση στην πληγείσα μεσαία τάξη να κάνει το παραπάνω βήμα;

Το Πολυτεχνείο αποτέλεσε ορόσημο μιας γενιάς. Θέλοντας και μη οι επιλογές της γενιάς αυτής καθόρισαν τις τύχες ενός ολόκληρου λαού για 40 και πλέον χρόνια. Όσο όμως και αν θέλουμε να κάνουμε πόλεμο γενεών, το ζήτημα είναι βαθιά πολιτικό. Η πρόοδος και η ανάπτυξη έρχεται μέσα από την καινοτομία, την σκληρή δουλειά και την αφοσίωση στον στόχο. Εξ ορισμού αριστεία δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ.

Εμπρός λοιπόν για των echo boomers τα Πολυτεχνεία!

 

*ο Νίκος Σδούγγος είναι πολιτικός επιστήμονας και μέλος του ΔΣ της Δημοτικής Εταιρείας Πληροφόρησης Θεάματος και Επικοινωνίας (ΔΕΠΘΕ)