Από τη μια είναι η φωτογραφία, ανήμερα της τρίτης μέρας του Πάσχα που δείχνει τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να απολαμβάνει τις πασχαλινές διακοπές του σε παραλιακό ταβερνάκι σε περιοχή του Ρεθύμνου, παρέα με τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Παύλο Πολάκη. Από την άλλη είναι η προ ημερών δήλωση του πρώην υπουργού Νίκου Φίλη ότι όσα έγραψε ο Πολάκης για τον υποψήφιο ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Στέλιο Κυμπουρόπουλο δεν εκπροσωπούν το ήθος του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι προφανές ότι ένας απ’ τους δύο έχει άδικο.
Η κίνηση του πρωθυπουργού να μετατρέψει την πρόταση μομφής της ΝΔ κατά του Πολάκη σε ψήφο εμπιστοσύνης υπέρ της κυβέρνησης θεωρήθηκε από πολλούς ως υποχρεωτική προκειμένου να αποφευχθεί κάποια στραβή λίγο πριν από τις επικείμενες ευρωεκλογές. Δεδομένου ότι η ψηφοφορία σε πρόταση μομφής κατά υπουργού είναι μυστική ο πρωθυπουργός φοβήθηκε μήπως βρεθεί έστω και ένας από τους 151 και ρίξει «μαύρο» στον Πολάκη, βάζοντας έτσι σε μεγάλους μπελάδες την κυβέρνηση.
Όμως, η επιλογή του Αλ. Τσίπρα να περάσει τις πασχαλινές διακοπές του με τον αναπληρωτή υπουργό δείχνει κάτι περισσότερο∙ δείχνει ότι οι σχέσεις του πρωθυπουργού με τον Π. Πολάκη υπερβαίνουν την αμιγώς πολιτική σφαίρα∙ ή, όπως το λέει ο θυμόσοφος λαός «αν δεν ταιριάζαμε δεν θα συμπεθεριάζαμε»∙ δείχνει, εν ολίγοις, ότι η ραγδαία μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνον πολιτική, αλλά διαβρώνει και το αξιακό του σύστημα.
Στο τελευταίο μεγαλοβδομαδιάτικο παραλήρημα του Πολάκη, αν παρακάμψει κανείς την στενά πολιτική και μικροκομματική διάστασή του και εντρυφήσει στην ουσία όσων έγραψε ο αναπληρωτής υπουργός, θα τρομάξει. Ο λόγος του Πολάκη, όπως εκφράζεται διαχρονικά μέσω κυρίως του fb, δεν αποτελεί απλώς ένα ιδίωμα, ενός ιδιότροπου αψύ Σφακιανού, όπως ατυχέστατα προσπάθησε να τον δικαιολογήσει ο πρωθυπουργός.
Ο λόγος του Πολάκη είναι ο σύγχρονος αυριανισμός∙ αυτός που ξεκίνησε στα ένδοξα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, κορυφώθηκε την περίοδο 1989-90 και επανήλθε ξανά στα μνημονιακά χρόνια, με τη διαφορά ότι τώρα εκπορεύεται από εκείνους οι οποίοι ήταν τότε οι βασικότεροι πολέμιοί του.
Ο λόγος του Πολάκη, είναι χυδαίος, ισοπεδωτικός, στρεφόμενος κατά πάντων, όσων δεν αναγνωρίζουν το μεγαλείο του και το μεγαλείο της κυβέρνησης. Είναι λόγος εκδικητικός ο οποίος δεν διστάζει να μεταχειριστεί ακόμη και το κράτος, ακόμη και τη Δικαιοσύνη προκειμένου να εξουδετερώσει κάθε αντίπαλο ή οποιονδήποτε αντιλαμβάνεται σαν αντίπαλο.
Η συμπεριφορά του Πολάκη σερβίρεται ως τεκμήριο λαϊκότητας. Ο τύπος που τα λέει έξω από τα δόντια, χωρίς να υπολογίζει. Που τα βάζει με το σάπιο κατεστημένο και την ίδια ώρα ενθυλακώνει καταναλωτικό δάνειο δεκάδων χιλιάδων ευρώ από την «κυβερνητική» τράπεζα. Που απειλεί και συκοφαντεί δημοσιογράφους, ζώντες και νεκρούς και την ίδια ώρα χρησιμοποιεί τη νέα διαπλοκή στο χώρο του Τύπου για να περνά τις απόψεις του, να μοιράζει στοιχεία από δικογραφίες προς στοχοποίηση των αντιπάλων του.
Που τα βάζει με όλους και με όλα, «όλοι σας και μόνος μου», αλλά που όταν έρχεται η ώρα να αποδείξει τους ισχυρισμούς του σπεύδει να κρυφτεί πίσω από τις ασπίδες του παλιού πολιτικού συστήματος, πίσω δηλαδή από το κατάπτυστο άρθρο 86 του Συντάγματος περί ευθύνης υπουργών.
Το πολιτικό πρότυπο Πολάκη δεν είναι καινοφανές, ούτε εμφιλοχωρεί μόνον στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει και σε άλλα κόμματα. Έρχεται από το παρελθόν και θα διαπρέψει και στο μέλλον όσο θα εξακολουθεί να πουλάει και να βρίσκει θαυμαστές σαν τον Κραουνάκη οι οποίοι ηδονίζονται από τέτοιες συμπεριφορές.
Λέγοντας ο Νίκος Φίλης ότι όσα έγραψε ο Πολάκης για τον Κυμπουρόπουλο δεν εκπροσωπούν το ήθος του ΣΥΡΙΖΑ είχε προφανώς στο μυαλό του τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ. Μόνον που ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτόν προ του 2009, ή ακριβέστερα, δεν έχει καμιά σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ προ Τσίπρα.
Διότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταλλαχθεί πλήρως και από πρώτη φορά Αριστερά, έχει γίνει δεύτερη και τρίτη και τέταρτη φορά ΠΑΣΟΚ και μάλιστα η χειρότερη εκδοχή του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ του αυριανισμού και του άκρατου λαϊκισμού...