Skip to main content

Πώς αλλάζουν στην πολιτική τα πράγματα και οι ρόλοι

Ο βασικός ρόλος των διπλωματών στις χώρες που είναι διαπιστευμένοι, δεν είναι άλλος από το να προωθούν τα οικονομικά συμφέροντα της πατρίδας τους

Είναι ένα καλό συγκριτικό στοιχείο, που από μόνο του αποδεικνύει πόσο πολύ έχει αλλάξει η άσκηση πολιτικής αλλά και ο ίδιος ο ρόλος των πολιτικών τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος αφορά στην ατζέντα τους, όταν περνούν τα σύνορα της χώρας.

Πάρτε για παράδειγμα τον Μητσοτάκη. Οπου κι αν πήγε το τελευταίο διάστημα (Βερολίνο, Παρίσι κα), ψηλά – ψηλά στη λίστα του, είχε ένα και μοναδικό θέμα: την προσέλκυση επενδύσεων. Κάτι σαν «πλασιέ ευκαιριών», δηλαδή, με καλύτερο κουστούμι και σαφώς πολύ καλύτερες συστάσεις.

Οι εποχές που σε αυτές τις επισκέψεις αναλύονταν τυπικά θέματα «συνεργασίας» των χωρών και αμοιβαίας προώθησης των συμφερόντων τους, έχει περάσει προ πολλού. Τώρα, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και προβλέψιμα και μαζί πρακτικά:
- Πουλάμε αυτά κι αυτά τα assets μας
– Εχετε κανέναν που να ενδιαφέρεται από την χώρα σας;

Για να καταλάβετε, το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων είναι το πρώτο πράγμα που ζητούν να δουν οι ξένοι συνομιλητές. «Δώστε μας τη λίστα», είναι το μόνιμο αίτημα, και μάλιστα πριν η ελληνική αποστολή φτάσει στη χώρα τους. Για έναν και μοναδικό σκοπό: Να κάνουν την απαραίτητη προεργασία, έτσι ώστε να μην πάει χαμένος ο χρόνος και μαζί και η επίσκεψη.

Ξερετε ποιοι έχουν καταλάβει πρώτοι και καλύτερα αυτή την αλλαγή; Οι διπλωμάτες. Εδώ και χρόνια, έχουν αντιληφθεί – ή αν δεν το έχουν κάνει οφείλουν – ότι ο βασικός ρόλος τους στις χώρες που είναι διαπιστευμένοι, δεν είναι άλλος από το να προωθούν τα οικονομικά συμφέροντα της πατρίδας τους. Αλλιώς, δεν χρειάζονται. Οι διμερείς σχέσεις με την παραδοσιακή έννοια φθίνουν συνεχώς, ιδιαίτερα μετά τον γιγαντισμό της Ευρωπαικής Ενωσης και τη γέννηση της Ευρωζώνης. Συνεπώς, το μόνο που έχουν να κάνουν πλέον εναι να πλασάρουν οικονομικές συμφωνίες και κυρίως να προσελκύουν επενδύσεις.

Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να... υπάρχουν και κυρίως να πληρώνονται. Τόσο απλά και τόσο αυτονόητα, από κάποια στιγμή και μετά, δηλαδή.