Μην έχετε καμία αμφιβολία: Αν η κυβέρνηση είχε στα χέρια της ισχυρά νομικά χαρτιά, που θα της επέτρεπαν να προχωρήσει από τώρα στη θέσπιση της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών, θα την αποφάσιζε από αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, δεν τα έχει κι αυτό το γνωρίζουν όλοι οι άμεσα κι έμμεσα εμπλεκόμενοι με το θέμα. Συνεπώς, το συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω, είναι απλό, στα όρια του απλοϊκού: Αν δεν θωρακισθεί πρώτα νομικά, δεν πρόκειται να κάνει το κρίσιμο βήμα, από το φόβο των αγωγών και των νομικών κυρώσεων, που θα αρχίσουν να πέφτουν βροχή, σχεδόν με το «καλημέρα» μιας τέτοιας πρωτοβουλίας.
Εννοείται, βεβαίως, ότι δεν στέκεται με τα χέρια σταυρωμένα, περιμένοντας τη θεία επιφοίτηση. Αντιθέτως, προετοιμάζεται, ώστε την κατάλληλη στιγμή να είναι έτοιμη. Πότε υπολογίζεται αυτή; Κάποια στιγμή, αρχές του φθινοπώρου. Τι έχει κάνει; Ανέθεσε στη νεοσύστατη επιτροπή βιοηθικής, την προετοιμασία του συγκεκριμένου έργου κι έχει ζητήσει να της παρουσιάσει συγκεκριμένο αποτέλεσμα πριν το τέλος του καλοκαιριού. Οπότε, έως τότε το Μέγαρο Μαξίμου θα πρέπει να περιμένει. Γι' αυτό και ο Έλληνας πρωθυπουργός, στην τελευταία παρέμβαση του (τηλεόραση του Alpha), είπε ότι το φθινόπωρο θα εξετασθεί το θέμα των υποχρεωτικών εμβολιασμών στο νοσηλευτικό προσωπικό.
Επειδή λοιπόν στη ζωή όλα έχουν μια εξήγηση, εν προκειμένω αυτή η πιθανότερη αναφορικά με το συγκεκριμένο ζήτημα. Ωστόσο, αν το καλοσκεφτεί κανείς, στην πράξη, η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, σε πολλούς κλάδους της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, ήδη, εφαρμόζεται. Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή σε όλη την Ελλάδα ο κανόνας λέει ότι δεν γίνεται καμία πρόσληψη προσωπικού σε μεγάλα ξενοδοχεία, αν δεν έχει προηγηθεί εμβολιασμός του. Ο ίδιος κανόνας ισχύει στην ακτοπλοΐα και στα κρουαζιερόπλοια. Βεβαίως, εξαιρέσεις μπορεί να γίνονται, αλλά πρόκειται ακριβώς για εξαιρέσεις, που στο τέλος – τέλος αυτό που κάνουν είναι να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Γιατί, ποιος επιχειρηματίας θέλει να κολλήσει κάποιος υπάλληλος του τον ιό στους πελάτες του μαγαζιού του – ό,τι μαγαζί κι αν είναι αυτό – και μετά να υποχρεωθεί να εφαρμόσει τους σκληρούς κανόνες απεμπλοκής από αυτή την κατάσταση;
Στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα πρόκειται για μια μεγάλη περιπέτεια. Στη χειρότερη, θα συνεπάγεται οικονομική καταστροφή. Κατά συνέπεια, όλοι όσοι προσλαμβάνονται είναι εμβολιασμένοι. Κι αν δεν είναι, στέλνονται για εμβολιασμό. Κι αν αρνηθούν, τι γίνεται; Α, είναι απλό. Δεν πιάνουν δουλειά. Μόνο που μετά από έναν τόσο δύσκολο χειμώνα, οικονομικά, ποιος θέλει να περάσει ένα δυσκολότερο καλοκαίρι αλλά κι ένα εφιαλτικό φθινόπωρο. Γι αυτό σας λέμε: Η ζωή είναι αυτή που στην πράξη λύνει ακόμα και τα πιο δύσκολα προβλήματα...