Στην αποκατάσταση ακόμη ενός από τα εναπομείναντα κτήρια του πρώην στρατοπέδου Παύλου Μελά, στο πλαίσιο της μετατροπής του σε μητροπολιτικό πάρκο, προχωρούν ο δήμος Παύλου Μελά και η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, σε συνεργασία με το υπουργείο Πολιτισμού και την Αναπτυξιακή Μείζονος Αστικής Θεσσαλονίκης ΑΕ (ΜΑΘ ΑΕ – ΑΟΤΑ).
Πρόκειται για το κτήριο Δ, για το οποίο εγκρίθηκε η εκπόνηση μελέτης προκειμένου να αποκατασταθεί και να χρησιμοποιηθεί ως χώρων εγκαταστάσεων επικουρικών στο κτήριο Β4, όπου θα γίνει ο χώρος μνήμης του Προσφυγικού Ελληνισμού.
Μπορεί το κτήριο Δ να μην είναι από τα χαρακτηρισμένα ως διατηρητέα στο πρώην στρατόπεδο, είναι όμως εντός του «ιστορικού τόπου», όπως χαρακτηρίστηκε ο χώρος στον οποίο βρίσκεται. Είναι από τα πρώτα κτίσματα που κατασκευάστηκαν στο πρώην στρατόπεδο, την περίοδο 1985 – 1905. Είναι διώροφο με εμβαδόν 700 τ.μ. και όπως και τα περισσότερα κτίσματα στο πρώην στρατόπεδο είναι σε κακή κατάσταση.
Το 2003, το Κεντρικό Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων χαρακτήρισε «ιστορικό τόπο» τα 250 από τα 332 στρέμματα του πρώην στρατοπέδου, ενώ «μνημεία» χαρακτηρίστηκαν ο Μεντρεσές και τα κελύφη δύο κτιρίων στρατωνισμού. Τα 250 στρέμματα έλαβαν αυτό τον χαρακτηρισμό επειδή ταυτίζονται με την αρχική εγκατάσταση των οθωμανικών στρατώνων πυροβολικού και ιππικού, με χρονολόγηση από το 1895.
Στη συνεδρίαση της οικονομικής επιτροπής της Περιφέρειας εγκρίθηκε το σχέδιο προγραμματικής σύμβασης για να εκπονηθούν οι μελέτες αποκατάστασης και επανάχρησης του κτηρίου Δ, κάτι άλλωστε που προβλέπεται κι από τη σύμβαση παραχώρησης των 332 στρεμμάτων του πρώην στρατοπέδου Παύλου Μελά στον δήμο. Εκεί αναφέρεται ότι ο δήμος επωμίζεται την ευθύνη για την «προστασία, συντήρηση και επανάχρηση των κτηρίων του ιστορικού τόπου του πρώην στρατοπέδου».
Στην έκταση των 250 στρ. του «ιστορικού τόπου» περιλαμβάνονται δύο επιμήκη κτήρια στρατωνισμού, τέσσερις στάβλοι, ένα τέμενος και τμήμα κτηρίου πρώην διοικητηρίου.
Το πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά λειτούργησε ως τόπος συγκέντρωσης, εκτοπισμών και εξοντώσεων κατά την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής και στη συλλογική μνήμη των πολιτών συνδέεται με οδυνηρές περιόδους της ιστορίας.
Στην προγραμματική σύμβαση αναφέρεται ότι οι ιστορικοί χώροι και τα κτίσματα του πρώην στρατοπέδου βρίσκονται σήμερα σε πολύ κακή κατάσταση διατήρησης ενώ δεν έχουν ακόμη διερευνηθεί πολλές φάσεις της ιστορίας τους. Για το λόγο αυτό, το έργο της αποκατάστασης και επανάχρησής τους έχει ειδικό χαρακτήρα, απαιτεί ειδικές γνώσεις, πρόσθετες διαδικασίες διερεύνησης των κτιριοδομικών φάσεων και αμεσότητα των αποφάσεων της διοίκησης στη διαχείριση των θεμάτων της δημόσιας ιστορίας.