Από την μεταπολίτευση μέχρι προ ολίγου, κυβέρνησαν αστικά κόμματα, με διαφορετικές κυβερνήσεις και πολιτικές, αλλά έχοντας κοινό σημείο την επιθυμία να κυβερνήσουν με δυτικές προδιαγραφές.
Μόνο που η επιθυμία δεν σημαίνει πως απαραιτήτως εκπληρώνεται, άλλοτε εξ αδυναμίας άλλοτε εκ προθέσεως. Τα αστικά κόμματα ευρισκόμενα στην εξουσία ήσαν όμηροι των δήθεν προοδευτικών θεωριών, με αποτέλεσμα να λαμβάνονται μέτρα ώστε το ελληνικό κράτος να αποκαλείται σκωπτικώς πως είναι το μόνο σοβιετικό που απέμεινε μετά την παταγώδη κατάρρευση των άλλων.
Οι αστοί πολιτικοί της δεξιάς, έπεσαν στην παγίδα της αντιδεξιάς ρητορικής και προπαγάνδας, και αντί να υπεραμυνθούν του έργου των μετεμφυλιοπολεμικών κυβερνήσεων, κατάντησαν να απολογούνται. Και παρουσιάστηκε το παράδοξο, ενώ στη Ν.Δ. το κύριο σώμα της δύναμής της να το αποτελούν δεξιοί ψηφοφόροι, ο όρος «δεξιά» να εξοβελιστεί.
Οι πολιτικοί της, ούτε καν εξήγησαν στον λαό, ότι κεντροαριστερές κυβερνήσεις άνοιξαν τα ξερονήσια για τους εξόριστους, και κεντροαριστερές κυβερνήσεις συνέτριψαν την κομμουνιστική εξέγερση κατά του ελληνικού κράτους. Οι Γ. Παπανδρέου, Σοφοκλής Βενιζέλος, Πλαστήρας, Σοφούλης, δεν ήσαν δεξιοί πολιτικοί. Ο Παπάγος εμφανίσθηκε μετά το 1951. Ούτε καν ενημέρωσαν πως οι κυβερνήσεις της δικτατορίας είχαν επανδρωθεί με πληθώρα κεντροαριστερών πολιτικών, από κάποια στιγμή μάλιστα οι «δεξιοί βασιλόφρονες» ήσαν στο στόχαστρο των στρατιωτικών.
Οι δε «σοσιαλιστικές» κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, δεν έπεσαν σε παγίδα, αλλά οι ίδες έστησαν και έριξαν το ΚΚΕ μέσα. Το λέγω πολλές φορές, δεν πειράζει να το επαναλάβω. Το Σύστημα (αυτό που στο οποίο βαράει ο κ. Τσίπρας νταούλια, κι εκείνο χορεύει) δεν κάνει μισές δουλειές. Στην δεκαετία του ’80, με πλήρη εξέλιξη της επιχείρησης κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, ο Μιτεράν στην Γαλλία διέλυσε το ΚΚΓ (που συγκέντρωσε το 18% στις εκλογές) και ο Ανδρέας Παπανδρέου μείωσε δραστικά την εκλογική δύναμη του ΚΚΕ (που συγκέντρωνε διψήφια ποσοστά).
Η αριστερή ρητορική, αλλά και η λήψη μέτρων σοβιετικού τύπου, μετέφερε μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων του ΚΚΕ στο ΠΑΣΟΚ. Το μόνο που κατάφερε η Δεξιά, ήταν να φροντίσει ώστε το ΚΚΕ να διατηρήσει κάποια ποσοστά, επειδή σε αντίθετη περίπτωση το ΠΑΣΟΚ θα κυβερνούσε επί δεκαετίες. Το δε ΚΚΕ, πάντα φρόντιζε να ανταποδώσει στη Ν.Δ. τα «δώρα» της, συνήθως με αποχές σε κρίσιμες ψηφοφορίες κυρίως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση κατά τον δεύτερο γύρο των επαναληπτικών εκλογών, ώστε να εκλεγούν «δεξιοί» δήμαρχοι.
Αυτός ο φόβος της Ν.Δ. να υπηρετήσει την ιδεολογία της -συμβατής με τους ψηφοφόρους της- την οδήγησε στην καταβαράθρωσή της. Υπηρετώντας ουσιαστικώς αριστερή πολιτική, δεν προέβη ούτε σε μια αξιόλογη μεταρρύθμιση (τα τελευταία δυο χρόνια, η μόνη συζήτησή ήταν αν απολυθούν 3.500 δημόσιοι υπάλληλοι, που δεν απολύθηκαν τελικά). Με εμφανή αδυναμία των στελεχών της, ιδίως των προέδρων της -πλην Μητσοτάκη- υποχωρούσε σε όλα τα απίθανα αιτήματα, με αποτέλεσμα να αποτελειώσει ότι είχε αφήσει ακατεδάφιστο το ΠΑΣΟΚ.
Και φυσικά, οδηγηθήκαμε σήμερα σε πλήρη ανατροπή των δεδομένων. Ποιοι είναι δεξιοί και ποιοι αριστεροί, ποια κυβέρνηση είναι αστική και πια σοβιετική, είναι κατάσταση δυσδιάλυτη. Μάλιστα, ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ, σε περίπτωση ίδρυσης αντιμνημονιακού κόμματος, θα οδηγήσει σε παρακμή το ΚΚΕ, το οποίο έμεινε αγκυλωμένο σε παλαιομοδίτικη πολιτική, σε αντίθεση με τους μαρξιστές που θα ακολουθήσουν τον κ. Λαφαζάνη, που έχουν επίκαιρο λόγο και συνθήματα.
Ακούω, ότι ο κ. Μεϊμαράκης, επειδή είναι χαρακτηρισμένος «δεξιός», αν αυτός οδηγήσει τη Ν.Δ. σε εκλογές, δεν θα πάρει κεντρογενείς ψήφους. Φαίνεται πως αυτοί που το λέγουν δεν έχουν αντιληφθεί τις αλλαγές στους κομματικούς σχηματισμούς. Δεν πρόσεξαν ότι δεξιοί έφυγαν από τη Ν.Δ. μόλις συνέπραξε με το ΠΑΣΟΚ, και με το επιχείρημα ότι δεν είναι δυνατόν να συμπλέουν στο ίδιο καφενείο με τους ΠΑΣΟΚους με τους οποίους δεν μιλιόνταν;
Δεν πρόσεξαν, ότι φανατικοί δεξιοί ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, επειδή έχασαν τα πάντα, και δεν περίμεναν τίποτε από το κόμμα τους, σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα που υποσχόταν ό,τι επιθυμούσε η ψυχή των ψηφοφόρων; Το γεγονός ότι τους παραπλάνησε, το διαπίστωσαν προσφάτως, όχι την ώρα της κάλπης.
Με δεδομένο ότι εισήλθαν στο εκλογικό σώμα εκατοντάδες χιλιάδες νέοι, έχει αλλάξει κατά πολύ η νοοτροπία των εκλογέων. Εκείνο που περιμένουν να δουν, είναι η ύπαρξη σοβαρών πολιτικών στον αστικό χώρο, και όχι τους ήδη αποτυχημένους που τον απογοήτευσαν. Η απάντηση στον κ. Τσίπρα, είναι η εμφάνιση νέων, άφθαρτων και αποφασιστικών νέων πολιτικών, που να συμπλέουν με τα ήθη των καιρών. Αλλιώς…
Ο Μακεδών