Skip to main content

Προσφυγικό - Μεταναστευτικό: Άντε να δούμε ποιος θα κάνει το κορόιδο

Η Ελλάδα εμφανίζει μια εικόνα απόλυτης ασυνεννοησίας και παντελούς έλλειψης εσωτερικής αλληλεγγύης, ζητώντας όμως αλληλεγγύη από τους Ευρωπαίους.

Όταν δεν έχουμε καταφέρει να συνεννοηθούμε για ήσσονος σημασίας ζητήματα πώς θα ήταν δυνατόν να ομονοήσουμε για τα μείζονα.

Υπό αυτή την έννοια, η σπέκουλα η οποία γίνεται πάνω στο πολύ σοβαρό πρόβλημα του προσφυγικού – μεταναστευτικού δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου βουλιάζουν, πρόσφυγες και μετανάστες, όσοι δεν πνίγονται καθ' οδόν, στοιβάζονται σε απάνθρωπους καταυλισμούς και την ίδια ώρα κόμματα, βουλευτές, δήμαρχοι, περιφερειάρχες ποντάρουν στο πρόβλημα, μόνον και μόνο για να αποκομίσουν πολιτικά και προσωπικά οφέλη. Λύση δεν προτείνει κανένας, μόνον κριτική, αναθέματα και “μακριά από μένα κι ας πάει οπουδήποτε”.

Όμως το πρόβλημα είναι εδώ και είναι κυρίως ελληνικό. Απόδειξη τα στοιχεία τα οποία δημοσιοποίησε πριν από περίπου έναν μήνα η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών. Το 2019 εισήλθαν σε ευρωπαϊκές χώρες περί τους 125.000 πρόσφυγες και μετανάστες εκ των οποίων οι 74.000 είναι στην Ελλάδα (έναντι 32.500 που είχαν φτάσει το 2018). Εξ αυτών δε, οι περίπου 60.000 πέρασαν στη χώρα μας δια θαλάσσης και έμειναν σε Λέσβο (27.150), Χίο (8.076), Σάμο (10.802), Κω και Λέρο. Στον καταυλισμό στη Μόρια διαμένουν κοντά 19.000 αιτούντες άσυλο από τους οποίους οι ανήλικοι φτάνουν τους 6.500, δηλαδή σχεδόν ένας στους τρεις.

Οι νησιώτες δεν θέλουν τους πρόσφυγες και μετανάστες καθώς ο τόπος τους, που ζει κυρίως από τον τουρισμό, έχει γονατίσει. Από την άλλη, βεβαίως, είναι απίθανο τα νησιά να αδειάσουν από πρόσφυγες και μετανάστες καθώς απέχουν δυο απλωτές από τα τουρκικά παράλια και οι ροές αναμένεται να αυξηθούν με τη βελτίωση των καιρικών συνθηκών.

Τους πρόσφυγες και μετανάστες δεν τους θέλουν, όμως, ούτε οι στεριανοί, επικαλούμενοι φόβους για αύξηση της παραβατικότητας, για πληθυσμιακή και πολιτισμική νόθευση κ.ο.κ. Παράλληλα, ούτε και οι πρόσφυγες και μετανάστες επιθυμούν να μείνουν στη χώρα μας και να κάνουν προσπάθεια να ενταχθούν στην καθημερινότητά της. Μόνον ένας στους τέσσερις επιθυμεί να παραμείνει στην Ελλάδα σύμφωνα με έρευνα την οποία δημοσιοποίησε πρόσφατα η διαΝΕΟσις. Δεν τους θέλουν, όμως, ούτε οι ευρωπαίοι. Εν ολίγοις, το απόλυτο αδιέξοδο.

Η κυβέρνηση άργησε να αντιληφθεί τη σοβαρότητα του προβλήματος, έχασε πολύτιμο χρόνο, επανίδρυσε το υπουργείο το οποίο είχε καταργήσει, ανακοίνωσε δέσμη πρωτοβουλιών τις οποίες όμως δυσκολεύεται να υλοποιήσει εξ αιτίας των αντιδράσεων των τοπικών κοινωνιών. Την ίδια ώρα η αντιπολίτευση (ποιος θυμάται τώρα την Ειδομένη...) ποντάρει τα λεφτά της στο προσφυγικό ευελπιστώντας πως θα αποκομμίσει πολιτικά οφέλη.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η Ελλάδα να εμφανίζει μια εικόνα απόλυτης ασυνεννοησίας και παντελούς έλλειψης εσωτερικής αλληλεγγύης την ώρα που απαιτεί από τους Ευρωπαίους να επιδείξουν εκείνοι αλληλεγγύη προς τη δοκιμαζόμενη χώρα μας, μέσω της δίκαιης κατανομής των βαρών.

Κι όμως, στις ελάχιστες περιπτώσεις όπου υπήρξε συνεννόηση, υπήρξαν θετικά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης διαμένουν σήμερα εκατοντάδες μετανάστες, σε διαμερίσματα τα οποία βρέθηκαν έπειτα από πρωτοβουλία των δήμων. Το μέτρο αυτό θα έπρεπε να αξιοποιηθεί περισσότερο, όμως, ούτε η σημερινή ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση το έπραξαν.

Ως κατακλείδα των ερευνών της για το προσφυγικό – μεταναστευτικό η διαΝΕΟσις διατυπώνει μια σειρά αξιόλογες προτάσεις οι οποίες θα μπορούσαν, αν όχι να λύσουν το πρόβλημα, να συμβάλουν τουλάχιστον στη μερική εκτόνωση της έντασης. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται προτάσεις όπως λειτουργία συμβουλίων ένταξης μεταναστών σε όλους τους δήμους, πλήρης λειτουργία των υπηρεσιών μιας στάσης για πρόσφυγες και μετανάστες, εισαγωγή του θεσμού του διαπολιτισμικού μεσολαβητή για τη διευκόλυνση των μεταναστών στην επικοινωνία τους με το κράτος, παροχή εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας σε όλους τους ενήλικες μετανάστες, διασφάλιση της πρόσβασης των προσφυγόπουλων στις σχολικές μονάδες κ.ο.κ.