Νέους ισχυρούς κλυδωνισμούς δέχεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα η τουρκική οικονομία. Όλα δείχνουν ότι μετά από μια μικρή διόρθωση, που αποδεικνύεται αναιμική, εισέρχεται σε μεγάλη περιδίνηση, η οποία οφείλεται κυρίως στους τελευταίους χειρισμούς του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Δεν είναι λίγοι οι ξένοι αναλυτές που φοβούνται ακόμα και την πιθανότητα κατάρρευσης, κατά το μοντέλο χωρών της Λατινικής Αμερικής.
Μολονότι η τουρκική οικονομία δεν είναι τόσο μονομερής, όσο, για παράδειγμα, εκείνη της Βενεζουέλας, που εξαρτάται κυρίως από το πετρέλαιο, δεν παύει να απειλείται με παρόμοιο τρόπο, υποστηρίζουν ξένοι αναλυτές που παρακολουθούν με μεγάλη ανησυχία τις εξελίξεις «απέναντι». Για τους ίδιους, ιδιαιτέρως ανησυχητικά μηνύματα συνιστούν μεταξύ άλλων, οι έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων, οι εθνικοποιήσεις και άλλες πολιτικές, οι οποίες αποσκοπούν στο να αποτρέψουν τον ιδιωτικό τομέα από το να μπορέσει να προστατεύσει την περιουσία του. Κι όλα αυτά λαμβάνουν χώρα, ενώ οι μακροοικονομικές συνθήκες επιδεινώνονται, ενώ υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα ο Τούρκος πρόεδρος απέπεμψε από τη διοίκηση της Τράπεζας της Τουρκίας τον επικεφαλής της, επειδή δεν συμμορφώνονταν με τις «υποδείξεις» του.
Το πρόβλημα για τον Ερντογάν είναι ότι αν επανακάμψει σε σώφρονες πολιτικές, θα έχει υψηλό πολιτικό κόστος. Κι όπως γίνεται εύκολα αντιληπτεό, για εύλογους λόγους, αυτό ο ίδιος δεν το θέλε επ ουδενί. Γι αυτό βρίσκεται σε μια πολύ ιδιαίτερη θέση, που εν πολλοίς παραπέμπει στο «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»...