Skip to main content

Θεσσαλονίκη: Τι λένε οι φοιτητές για την πανεπιστημιακή αστυνομία-Οι δύο απόψεις

Η Voria.gr παρουσιάζει τις δύο βασικές τάσεις εντός του πανεπιστημίου δίνοντας το βήμα σε εκπροσώπους παρατάξεων και μη οργανωμένους φοιτητές

της Ισμήνης Μπαλαλέ 

Σφοδρές αντιδράσεις σε σημαντικό μέρος του φοιτητικού κινήματος έχει προκαλέσει το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων για τα ΑΕΙ που κατατέθηκε στη Βουλή και αναμένεται να τεθεί προς ψήφιση την Πέμπτη.

Μεταξύ άλλων, το νομοσχέδιο περιλαμβάνει ρυθμίσεις σχετικά με την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, με τη θεσμοθέτηση Ομάδων Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων (πανεπιστημιακή αστυνομία) που υπάγονται στην ελληνική αστυνομία, να αποτελεί μία από αυτές που προκάλεσαν -και προκαλούν- τις περισσότερες αντιδράσεις, τόσο στο ακαδημαϊκό περιβάλλον όσο και στην κοινωνία εν γένει.

Η Voria.gr έδωσε το βήμα σε δύο άτομα που εκπροσωπούν παρατάξεις του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τη ΔΑΠ – ΝΔΦΚ και την Πανσπουδαστική Κ.Σ. (Κίνηση Συνεργασίας), καθώς και σε φοιτητ'ες που δεν είναι οργανωμένα σε κάποια παράταξη.

Γιατί «όχι»

Την πλήρη αντίθεσή της στη θέσπιση της πανεπιστημιακής αστυνομίας εκφράζει η Πανσπουδαστική Κ.Σ. καθώς αναφέρει πως μία τέτοια κατάσταση θα ενισχύσει την καταστολή και την αυθαιρεσία της ελληνικής αστυνομίας στα πανεπιστήμια. Επίσης, σε συνδυασμό με τις άλλες διατάξεις του νομοσχεδίου, θα οδηγήσει στη λειτουργία πανεπιστημίων-επιχειρήσεων στα πρότυπα ευρωπαϊκών ιδρυμάτων, αναστέλλοντας προοδευτικά οποιαδήποτε ελευθερία έκφρασης.

Συγκεκριμένα, η Άννα-Μαρία Ηλιού, 4ο ετής φοιτήτρια και πρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου της Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ, εκλεγμένη με την Πανσπουδαστική τονίζει πως μία τέτοια απόφαση θα επηρεάσει κατά πολύ -μεταξύ άλλων- και τη δράση των φοιτητικών συλλόγων που δρουν μέσα στο πανεπιστήμιο. Χαρακτηριστικά, αναφέρει πως «πρέπει να σκεφτούμε αν η παραβατικότητα και η ανομία βρίσκει όντως βάση μόνο μέσα στα πανεπιστήμια. Η πανεπιστημιακή αστυνομία φαίνεται πως έχει διαφορετική στόχευση από αυτό που παρουσιάζει η κυβέρνηση, και σκοπεύει να δημιουργήσει πανεπιστήμια-επιχειρήσεις που δεν με βρίσκουν σύμφωνη. Επιπλέον, μία τέτοια διάταξη προφανώς και θα επηρεάσει τη δράση των φοιτητικών συλλόγων, την ελεύθερη έκφραση και τη διαφορετική εκπροσώπηση μέσα στις σχολές. Δεν επιθυμούμε προοδευτικά να φτάσουμε σε ενιαία ψηφοδέλτια επ’ουδενί», συμπληρώνει.

Στο ίδιο κλίμα, δήλωσε την «οργή» την οποία της προκαλεί μία τέτοια απόφαση ενώ αποπειράθηκε να απαντήσει σε άτομα που επιθυμούν τη θέσπιση της πανεπιστημιακής αστυνομίας αναφέροντας πως αυτό το νομοσχέδιο βρίσκει πάτημα περισσότερο σε φοιτητές και φοιτήτριες «που είναι μακριά από την κινητοποίηση» τονίζοντας τη σημασία της παρουσίας όλων των ατόμων σε ένα ελεύθερο πανεπιστήμιο. Χαρακτηριστικά δηλώνει πως «ενώ εν έτει 2021 βλέπω όλες τις δυνατότητες να φοιτώ σε ένα πανεπιστήμιο που σέβεται τις ανάγκες μου, ανοιχτό για τον προβληματισμό και τη διαφωνία, το παρατηρώ να αλλάζει συνεχώς κατεύθυνση. Είναι προβληματικό άλλωστε, πως τέτοιες αποφάσεις λαμβάνονται μετά από μία τόση μεγάλη απουσία από τη δια ζώσης εκπαίδευση».

Συμπληρώνει πως αντί της σύστασης τέτοιων ομάδων, δόκιμη είναι η επαναφορά των φυλάκων που το 2013 με τη μείωση του κρατικού προϋπολογισμού απομακρύνθηκαν από τα πανεπιστήμια. Παράλληλα, τονίζει τη σημασία ενός βελτιωμένου συστήματος φωτισμού μέσα στην πανεπιστημιούπολη.

Γιατί «ναι»

Θετικά διακείμενη στη διάταξη για τη σύσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας τάσσεται η ΔΑΠ - ΝΔΦΚ τονίζοντας πως είναι ώρα να μπει ένα τέλος στη συνεχή εγκληματικότητα μέσα στην πανεπιστημιούπολη και να τα καταστήσει ασφαλή τόσο για τους φοιτητές, όσο και για τους εργαζόμενους.

Συγκεκριμένα, παρατηρεί ο Σταμάτης Σταμέλος, απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ και αναπληρωτής γραμματέας της ΔΑΠ - ΝΔΦΚ Ελλάδας πως η κατάσταση που επικρατεί εδώ και δεκαετίες  στα ελληνικά πανεπιστήμια και ειδικά στη Θεσσαλονίκη έχει παραγίνει καθώς χάνεται η ουσία της μάθησης και της ελεύθερης έκφρασης. Χαρακτηριστικά αναφέρει πως «η σύσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, έρχεται ακριβώς για να καταστήσει τα ελληνικά πανεπιστήμια ασφαλή», ενώ προσθέτει πως η σύσταση των ομάδων αυτών,  «ασφαλώς και δεν θα επηρεάσει τη δράση των φοιτητικών συλλόγων, όπως ακριβώς η “κανονική” αστυνομία δεν επηρεάζει τη δράση σωματείων, φορέων, κομμάτων και ομάδων πολιτών σε επίπεδο κοινωνίας».

Στη συνέχεια, αναφέρει πως πλέον, ως διπλωματικός φοιτητής του Διεθνούς Πανεπιστημίου και απόφοιτος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου θέλει να δει τα ελληνικά πανεπιστήμια να απομακρύνονται από τις εικόνες ανομίας που συνόδευαν τις δικιές του μνήμες. Συμπληρώνει, πως «είδα ομάδες τραμπούκων να εισβάλουν καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά τους, είδα εργαστήρια, διδακτικές ομάδες, φοιτητές να πέφτουν θύματα κλοπής, και θεωρώ πως θέλω πλέον να αισθάνομαι ασφαλής, τόσο εγώ όσο και τα νέα άτομα που θα φοιτήσουν». Παράλληλα, αναφορικά με τη στάση που θα κρατούσε σε άτομα με διαφορετική θέση από τον ίδιον, θα προσπαθούσε να αναδείξει το γεγονός πως «η σύσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας πρόκειται να αντιμετωπίσει υπαρκτά προβλήματα και παθογένειες του ελληνικού πανεπιστημίου». Τόνισε όμως, πως θα αναφερόταν στην πλειονότητητα των φοιτητών, στους καλοπροαίρετους, όπως αναφέρει, και όχι στις μικρές ομάδες που παραμένουν αγκυλωμένες στις ιδεολογίες τους.

Οι ανεξάρτητοι

Τη σκυτάλη πήραν στη συνέχεια άλλα άτομα που φοιτούν στο ΑΠΘ αλλά δεν είναι οργανωμένα σε φοιτητικές παρατάξεις, εκφράζοντας, με τη σειρά τους, τις δικές τους σκέψεις για τη σύσταση αυτών των ομάδων.

Αντίθετη στη θέσπιση της πανεπιστημιακής αστυνομίας τάσσεται η Δήμητρα, φοιτήτρια του τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ, τονίζοντας πως δεν την θεωρεί απαραίτητη τη δεδομένη χρονική στιγμή ενώ υποστηρίζει πως αν επηρεαστεί η δράση των φοιτητικών συλλόγων, αυτή θα είναι με αρνητικό τρόπο. Αναφορικά με τα συναισθήματα που ακολουθούν μία τέτοια πράξη ανέφερε χαρακτηριστικά πως «το πανεπιστήμιο, που είναι ένας χώρος γνώσεων, ακαδημαϊκής κουλτούρας και πολιτισμού, μετατρέπεται σε ένα πεδίο στενού ελέγχου». Παράλληλα, σεβόμενη τις αρχές του διαλόγου, σε άτομα με διαφορετική άποψη θα έλεγε πως απώτερος σκοπός της θέσπισης της αστυνομίας στις σχολές «στοχεύει περισσότερο στην εδραίωση μιας μορφής αυταρχισμού και βίας». Αντί των ομάδων αυτών, συμπληρώνει πως θα μπορούσαν κάποια από τα χρήματα που δαπανώνται για την αστυνομία, να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη της παιδείας.

Σε παρόμοιο κλίμα κινείται και η Αλεξάνδρα, φοιτήτρια του τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ η οποία αν και αναγνωρίζει τη σημασία της παρουσίας της αστυνομίας στα πανεπιστήμια λόγω των συνεχόμενων περιστατικών ανομίας και της περιορισμένης ευθύνης των εταιρειών ασφαλείας, τονίζει πως δεν έχει φτάσει το πλήρωμα του χρόνου για την είσοδο αυτή. Συμπληρώνει μάλιστα, πως εν έτει 2021 «η αστυνομία με φοβίζει». Στην προσπάθειά της να επικοινωνήσει τις απόψεις της σε άτομα διαφορετικής θέσης, αναφέρει πως μέσω της συζήτησης θα προσπαθούσε πρώτα από όλα να μάθει τα βιώματα των άλλων ατόμων και να εξηγήσει έπειτα τους λόγους που θεωρεί ακατάλληλη την παρούσα στιγμή για τη θέσπιση αυτών των ομάδων. Καταλήγει πως η λύση θα έρθει «με τις εταιρείες security οι οποίες θα  εκπαιδεύσουν τους υπαλλήλους τους και οι τελευταίοι να δρουν σε όλες τις περιπτώσεις».

Από την πλερά της η Εβελίνα, φοιτήτρια του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ, αν και αναγνωρίζει την ανάγκη θέσπισης μέτρων για την ασφάλεια των πανεπιστημίων δεδομένου της αυξημένης εγκληματικότητας, όπως αναφέρει, επιθυμεί να πραγματοποιηθεί με μέσο «φιλικό» προς τους φοιτητές, χωρίς να περιορίζει τις ελευθερίες τους. Στη συνέχεια, υπογραμμίζει -μεταξύ άλλων- πως μετά την πανδημία και την αβεβαιότητα που αυτή προκάλεσε, θέλει να επιστρέψει στη σχολή της χωρίς να σκέφτεται την οποιαδήποτε κατάπατηση των ελευθεριών της. Τέλος, δηλώνει πως πρόκειται για ένα λεπτό ζήτημα που απαιτεί ειδικό χειρισμό από τους αρμόδιους φορείς, «όμως ειδικά για την περίπτωση του ΑΠΘ, πιστεύω ότι όσοι γνωρίζουν δεν χρειάζονται άλλα επιχειρήματα ή τεκμήρια για να πάρουν θέση».

Περισσότερο υπέρ στη θέσπιση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, τηρώντας ωστόσο τις αμφιβολίες του τάσσεται και ένας φοιτητής του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ δηλώνοντας πως τα φαινόμενα ανομίας και η παραβατικότητα  έχουν γίνει «δυστυχώς» δεύτερη φύση για τους φοιτητές, μία κατάσταση που δεν κατάφεραν να λύσουν οι εταιρείες ασφαλείας. Αναφέρει χαρακτηριστικά πως «η αστυνομία μπορεί να προβεί σε όλες τις απαραίτητες πράξεις για τη μείωση της εγκληματικότητας. Σημαντικό όμως είναι, όπως λέει να δεχτούμε τη μόνιμη παρουσία της για να μην επιστρέφουν άτομα που συνελήφθησαν και αφέθηκαν ελεύθερα, με την επισήμανση ωστόσο ότι η παρουσία της αστυνομίας δεν θα πρέπει να περιορίζει τις ελευθερίες των φοιτητών.