Με την πλάτη στις... λαμαρίνες του εργοταξίου του μετρό Θεσσαλονίκης βρίσκονται για πολλοστή φορά οι επαγγελματίες της οδού Βενιζέλου, οι οποίοι εδώ και χρόνια βλέπουν να κλείνει πότε το κάτω κομμάτι από την οδό Εγνατία και πότε το πάνω, για τις ανάγκες κατασκευής του πολύπαθου σταθμού.
Τις τελευταίες ημέρες οι επιχειρηματίες στο βόρειο τμήμα της Βενιζέλου είδαν το εργοτάξιο να επεκτείνεται –για μια ακόμη φορά-, να κλείνει τον δρόμο και μαζί τις όποιες ελπίδες τους να τζιράρουν στις καλοκαιρινές εκπτώσεις αλλά και τη νέα σεζόν προκειμένου να αντιμετωπίσουν όσο είναι εφικτό τις συνέπειες από το πολύμηνο αναγκαστικό λουκέτο λόγω του κορωνοϊού.
Άνθρωποι στα όρια της αντοχής, με κάποιους να τα έχουν ξεπεράσει προ πολλού, καταγγέλλουν στη Voria.gr ότι όλοι εδώ και χρόνια συζητούν για το πώς θα κατασκευαστεί ο σταθμός με τις αρχαιότητες, χωρίς κανείς να νοιάζεται για το πώς θα επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.
Τα χρόνια που το εργοτάξιο είναι εγκατεστημένο στη Βενιζέλου η περιοχή άλλαξε δραματικά. Ένας από τους πλέον εμπορικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, με εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, σταδιακά απαξιώθηκε. Πολλοί επαγγελματίες είτε έβαλαν οριστικό λουκέτο είτε μετακόμισαν σε άλλες γειτονιές. Μαγαζιά άλλαξαν χέρια και ταυτότητα, δημιουργώντας στον εμπορικό και όχι μόνο κόσμο έντονο προβληματισμό για το μέλλον.
Οι εναπομείναντες προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν καθώς ο συνδυασμός από τις συνθήκες που δημιούργησε η πανδημία και του κλεισίματος του δρόμου για το έργο του μετρό τούς έχει στραγγαλίσει ψυχικά και οικονομικά.
«Από την ημέρα που έκλεισε ο δρόμος, η πτώση του τζίρου που καταγράφεται είναι πάνω από 50%» τονίζει στη Voria.gr ο Αλέξανδρος, καταστηματάρχης με ενδύματα στο βόρειο τμήμα της Βενιζέλου. «Δεν ξέρουμε πώς θα αντέξουμε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ήδη το κάτω τμήμα είναι κλειστό εδώ και δύο χρόνια. Δεν υπάρχει πλέον κίνηση, δεν περνά το λεωφορείο, δεν περιμένει κόσμος στη στάση, δεν μπορούν να περάσουν αυτοκίνητα, η κατάσταση είναι απελπιστική, χάνουμε συνέχεια λεφτά», σημειώνει.
Ο Κωνσταντίνος, φαρμακοποιός, πολλά χρόνια στη Βενιζέλου, κάνει λόγο για μεγάλη καταστροφή. «Η περιοχή έχει υποβαθμιστεί πάρα πολύ, οι μόνοι που κινούνται είναι πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι συγκεντρώνονται σε καταστήματα που έχουν ανοίξει ομοεθνείς τους. Η κατάσταση είναι τραγική. Ελπίζω να τελειώσουν σύντομα τα έργα, για να βελτιωθεί η εικόνα, αλλιώς θα κλείσουμε και εμείς που μείναμε», αναφέρει.
Επαγγελματίας με κατάστημα ένδυσης, ο Γιώργος, λέει χαρακτηριστικά: «Χάσαμε το μέτρημα από τις φορές που μας έκλεισαν τον δρόμο. Εκεί που σηκώσαμε ρολά μετά την πανδημία για να δουλέψουμε, μας κατέβασαν ξανά τις λαμαρίνες και μας απέκοψαν. Τουλάχιστον ας μεριμνήσει ο δήμος, να μας μειώσει τα δημοτικά τέλη. Ας κάνουν κάτι να μας βοηθήσουν. Είναι αμαρτία, μας έχουν αφήσει στη μοίρα μας».
«Τουλάχιστον αυτή τη φορά μάς άκουσαν και άφησαν ένα πέρασμα, μια διάβαση για τον κόσμο, προκειμένου να περνά από κάτω από την Εγνατία και να ανεβαίνει προς τα πάνω», αναφέρει ακόμη ένας επαγγελματίας στη Βενιζέλου και ζητά να βάλουν πρόσθετο φωτισμό έτσι ώστε τη νύχτα η περιοχή να μη μετατρέπεται σε άβατο. «Από το προηγούμενο κλείσιμο κάναμε να συνέλθουμε 8 μήνες. Ο δρόμος άνοιξε Νοέμβριο, μέχρι να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι άνοιξε, πιάσαμε Φλεβάρη και μετά ήρθε η καραντίνα», τονίζει.
Η Αγνή σε κατάστημα οπτικών αναφέρει: «Η υπομονή μας έχει εξαντληθεί εδώ και χρόνια, κανείς δεν δίνει σημασία στις δικές μας φωνές, ούτε στο πόσο έχουμε υποφέρει ούτε νοιάζεται κανείς πώς αντέχουμε και πώς θα κρατηθούμε». Η ίδια, όπως λέει, με τόσα που έχει δει δεν πιστεύει ότι ο σταθμός θα τελειώσει το 2023. «Δεν περιμένω τίποτα πλέον, είμαι αγανακτισμένη», επισημαίνει.
Υπάλληλος σε κατάστημα με καλλυντικά, το οποίο βρίσκεται σχεδόν στη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Εγνατία, ένα βήμα από τις λαμαρίνες και τα μηχανήματα, βρίσκεται σε απόγνωση. Η Μαρία περιγράφει ότι η κατάσταση είναι εφιαλτική με τον θόρυβο που κάνουν τα μηχανήματα. «Τα καταστήματα έχουμε σακατευτεί, δεν ξέρω πότε θα τελειώσει όλο αυτό, ο θόρυβος είναι ανυπόφορος, ποιος πελάτης θα μπει με αυτές τις συνθήκες, ακόμη και την πόρτα να κλείσω, ο ήχος είναι εκκωφαντικός», αναφέρει με αγανάκτηση. «Και αυτοί δίκιο έχουν, αλλά και εγώ δίκιο έχω εδώ πέρα, κάτι πρέπει να γίνει σύντομα, να τελειώνει όλο αυτό», με τη φωνή της να πνίγεται στον θόρυβο των οχημάτων από το εργοτάξιο.
Σε «γέφυρα των στεναγμών» έχει μετατραπεί η διέλευση των πεζών από στο κλειστό τμήμα της Βενιζέλου, κάτω από την Εγνατία, από την Ερμού μέχρι το βόρειο κομμάτι. Οι διερχόμενοι αναγκάζονται να συνωστίζονται σε ένα στενό κομμάτι ανάμεσα από τα εργοτάξια, τις λαμαρίνες και τα μηχανήματα. Περιμένουν στο φανάρι μέσα στον θόρυβο και τη σκόνη, με τα διερχόμενα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία, σε απόσταση αναπνοής, για να περάσουν την Εγνατία και να συνεχίσουν την πορεία τους, πάλι μέσα από ένα στενό πέρασμα από λαμαρίνες.