Καλημέρα σας!
Επειδή ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται στη σκιά των θεμάτων της επικαιρότητας –εδώ και μέρες δεν αποτελεί, πλέον, πρώτο θέμα στην Ελλάδα-, καλό θα είναι να γνωρίζουμε ότι πολλοί Έλληνες και ξένοι αναλυτές πιστεύουν πως η δεύτερη φάση του πολέμου, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, είναι η πιο επικίνδυνη. Ο Μάιος θα είναι κρίσιμος μήνας. Με τη Ρωσία να κινδυνεύει στις 4 του μηνός να τεθεί σε καθεστώς χρεοκοπίας, ενώ στις 9 Μαϊου η Μόσχα θα γιορτάσει και φέτος το τέλος του νικηφόρου για την ίδια και τους συμμάχους Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Στο μεταξύ ανησυχία υπάρχει και στη Μολδαβία ή –πιο σωστά- στη Δημοκρατία του Μολδάβα, όπως λέγεται επισήμως, καθώς δολιοφθορές και προβοκάτσιες μπερδεύονται γλυκά, χωρίς κανείς να είναι σίγουρος για το τι είναι τι ακριβώς. Τα κομμάτια του παζλ ίπτανται στον ουρανό της Ουκρανίας και με δεδομένο ότι έχουν ακόμη ασαφές και εύπλαστο σχήμα κανείς αυτή τη στιγμή δεν ξέρει πως θα διαμορφωθεί η κατάσταση, ποιους θα περιλαμβάνει και με ποιους όρους. Έστω να σκιαγραφηθεί μία εικόνα, με βάση την οποία θα μπορούμε να συμπεράνουμε που πηγαίνουν τα πράγματα. Να εκτιμήσουμε πότε θα τελειώσουν οι εχθροπραξίες, ώστε να υπάρξει ένας οδικός χάρτης προς την οικονομική κανονικότητα.
Τα 15 ξενοδοχεία της Χαλκιδικής
Οι μέρες του Πάσχα κύλησαν με σημαντικές πληρότητες για πολλά από τα 3000 θερινά ξενοδοχεία –το 30% από τα 10000 που υπάρχουν συνολικά στη χώρα- τα οποία άνοιξαν νωρίς φέτος την Άνοιξη. Πρόκειται για θετική εξέλιξη που αφορά τους δημοφιλείς προορισμούς της Νοτίου Ελλάδος, όπως και περιοχές που φημίζονται για το Πάσχα, όπως η Κέρκυρα. Η Βόρεια Ελλάδα παραμένει ο φτωχός συγγενής του ελληνικού τουρισμού, εν μέρει λόγω καιρικών συνθηκών, εν μέρει λόγω παράδοσης και εν μέρει λόγω περιορισμένων υποδομών. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 540 ξενοδοχεία της Χαλκιδικής άνοιξαν μόνο τα 15. Τα υπόλοιπα πηγαίνουν για μέσα Μαΐου, ενώ ανάλογες χαμηλές πτήσεις έκαναν η Πιερία και η Θάσος.
Ο χαμένος ΦΠΑ και…
Το θέμα του εμφυλίου ανάμεσα στα ξενοδοχεία και τα ακίνητα βραχυχρόνιας μίσθωσης, για το οποίο σας ενημερώσαμε χθες, ενδιαφέρει πολύ και το ελληνικό δημόσιο, διότι τα έσοδα που παίζονται δεν είναι λίγα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι μέχρι στιγμής –όπως επισημαίνουν οι ξενοδόχοι- οι βραχυχρόνιες μισθώσεις δεν επιβαρύνονται ούτε με ΦΠΑ, ούτε με τέλος διανυκτέρευσης. Έτσι εκτός από το ότι υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός με τα οργανωμένα καταλύματα τα κρατικά ταμεία στερούνται πόρων, σε μια περίοδο που το ελληνικό δημόσιο (υποτίθεται ότι) καίγεται ακόμη και για το τελευταίο ευρώ. Κι όπως ευφυώς υποστηρίζει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ξενοδόχων και πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Χαλκιδικής, άλλο οικονομία διαμοιρασμού, όπως πρωτοεμφανίστηκαν οι βραχυχρόνιες μισθώσεις το 2010, και άλλο business, όπως εξελίσσονται καθημερινά μέσα στο 2022.
…οι αυξήσεις τιμών για το… 2023
Πάντως, για να επιστρέψουμε στα ξενοδοχεία της χώρας. Τα συμβόλαια που κλείστηκαν πέρσι με χαμηλές τιμές δε γίνεται να αλλάξουν. Εκείνο που θα αλλάξει είναι οι τιμές για όσους κλείσουν μεμονωμένα την τελευταία στιγμή –αύξηση λίγο κάτω από 10%-, αλλά και οι συμφωνίες των Ελλήνων ξενοδόχων με τους μεγάλους ξένους tour operators για το 2023, που εκτιμάται ότι θα διαμορφωθούν στο +10%, σε σχέση με το 2022.
Φεστιβάλ Βιβλίου στο… βαθύ καλοκαίρι
Όταν θα έχει προχωρήσει και φέτος το καλοκαίρι θα στηθεί το Φεστιβάλ Βιβλίου στην παραλία της Θεσσαλονίκης, στον Λευκό Πύργο. Η απόφαση του Συνδέσμου Εκδοτών Β. Ελλάδος που το διοργανώνει εδώ και μισό αιώνα είναι να πραγματοποιηθεί στο διάστημα από 20 Ιουνίου έως 10 Ιουλίου, όταν και το ενδεχόμενο βροχών –κάποτε ήταν το σήμα κατατεθέν του Φεστιβάλ Βιβλίου, που ξεκινούσε προς τα τέλη Μαΐου- θα έχει ελαχιστοποιηθεί. Όπως αποδείχθηκε τα τελευταία χρόνια, που το Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε στο… βαθύ καλοκαίρι, λόγω των μέτρων για την πανδημία, ο κόσμος το αγκάλιασε τόσο πολύ, που στην ουσία επέβαλε την αλλαγή των ημερομηνιών. Τουλάχιστον οι άνθρωποι του βιβλίου δείχνουν προσαρμοστικότητα στις επιλογές των καταναλωτών, αποδεικνύοντας ότι είναι άνθρωποι της αγοράς.
Τα πανεπιστήμια ως… business
Αυτή η ιστορία με τα τμήματα του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος, τα οποία μετακομίζουν, συγχωνεύονται ή καταργούνται είναι εξόχως μελαγχολική. Όχι για ακαδημαϊκούς ή επιστημονικούς λόγους, εκεί τα πράγματα πάνε σίγουρα καλά. Οι άνθρωποι που χειρίζονται το θέμα στο ίδιο το πανεπιστήμιο, αλλά και στο υπουργείο Παιδείας, είναι έγκριτοι και έμπειροι. Δεν μπορεί –εύκολα τουλάχιστον- να τους αμφισβητήσει κανείς. Το μελαγχολικό κομμάτι της ιστορίας έγκειται στις παρεμβάσεις της αυτοδιοίκησης, από κάποιους δήμους που θεωρούν ότι… θίγονται, μέχρι την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, που θεωρεί ότι έχει λόγο στα πάντα, και από τους εκπροσώπους των φοιτητών μέχρι τους καταστηματάρχες κάθε περιοχής που λειτουργεί το ΔΙΠΑΕ. Κάπως έτσι το θέμα από ακαδημαϊκό εκπίπτει σε οικονομικό, εμπορικό και… κοινωνικό, αφού βασικό επιχείρημα γίνεται η αναπτυξιακή διάσταση της λειτουργίας ΑΕΙ για κάθε περιοχή και η διαβίωση των φοιτητών, αλλά όχι το επίπεδο των σπουδών. Δηλαδή ενδιαφέρουν τα ενοίκια στις γκαρσονιέρες, οι καφέδες στα καφέ, τα πιτόγυρα στα σουβλατζίδικα, τα ποτάκια στα μπαράκια και ο τζίρος στα σούπερ μάρκετ και στα περίπτερα. Στα λόγια, βέβαια, οι πάντες ενδιαφέρονται να μην υποβαθμιστούν οι σπουδές, αλλά όπως παραδέχονται οι ίδιοι δεν διαμαρτυρήθηκαν όταν τα ΤΕΙ με μία υπουργική υπογραφή έγιναν ΑΕΙ. Τόσο απλά. Πλησίαζαν τότε –βλέπετε- και οι εκλογές. Όσο και να πεις για έναν δήμαρχο καλύτερα ακούγεται ότι στην περιοχή του λειτουργεί πανεπιστήμιο, παρά ΤΕΙ. Για την ουσία ποιος νοιάζεται; Υπεύθυνο είναι το υπουργείο παιδείας, αρκεί –βέβαια- να μην αποφασίζει κόντρα στα μικροσυμφεροντάκια μας.