Ο «φιλότεχνος» Σλάβος πρωθυπουργός των Σκοπίων, δεν πρόκειται να σταματήσει την τοποθέτηση αγαλμάτων ελληνικών προσωπικοτήτων ή παραστάσεων από την ελληνική ιστορία και μυθιστορία, όσες διαμαρτυρίες και αν υπάρξουν από πλευράς μας και όσες προειδοποιήσεις γίνουν από την ΕΕ ότι πρέπει να ξεχάσουν τηνένταξη. Έχει σοβαρούς λόγους να μη σταματήσει, μόνο που στις αξιόλογες πολιτικές αναλύσεις που γίνονται στη χώρα μας, περιέργως δεν αναφέρονται.
Δεν θα έπρεπε να αναλυθεί το γεγονός, ότι οι ΗΠΑ. θυσιάζουν την Ελλάδα, μια σύμμαχό τους, προς όφελος του κ. Γκρούεφσκι; Είναι τόσο μεγάλο το πολιτικό βάρος του σκοπιανού πρωθυπουργού; Λέγεται βέβαια, ότι επειδή τα Σκόπια βρίσκονται σε γεωστρατηγική θέση, προς φύλαξη των ενεργειακών αγωγών και ένα από τα αναχώματα καθόδου της Ρωσίας στα Βαλκάνια, γι’ αυτό οι ΗΠΑ θέλουν πάση θυσία να τα εντάξουν στο ΝΑΤΟ, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις τους.
Αλλά, αφού είναι τόσο σημαντικό το θέμα για τις ΗΠΑ -η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ- και αφού διαπιστώνουν ότι Ελλάδα, παρά την ύπαρξη στην εξουσία κυβερνήσεων με φιλοατλαντικό προσανατολισμό, δεν υπέκυψε πλήρως να αποδεχθεί τις θέσεις Νίμιτς, γιατί αφήνουν το θέμα να «σέρνεται» επί 20 χρόνια. Αν έπιαναν από το αυτάκι τον κ. Γκρούεφσκι -παιδί τους είναι- και απαιτούσαν να ονομαστούν τα Σκόπια με την παλιά τους ονομασία, θα έφερνε αντιρρήσεις; Και αν παρ’ ελπίδα έφερνε, ήταν δύσκολο να τον αντικαταστήσουν;
Αβίαστα προκύπτει το συμπέρασμα, ότι το όνομα «Μακεδονία» για τα Σκόπια το χρειάζονται άλλοι πανίσχυροι κύκλοι, για λόγους που δεν είναι άγνωστοι. Πώς θα σταθεί μια «Μακεδονία του Αιγαίου», χωρίς ένα παράγωγο της λέξης Μακεδονία; Ο κ. Γκρούεφσκι, επομένως, δεν έχει λόγο να ανησυχεί ότι θα τον ανατρέψουν, αφού δεν αποτελεί παρά «το όχημα» επεκτατικής πολιτικής, που εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα. Και όσο καιρό είναι υπάκουος και καθιστά το κράτος των Σκοπίων ένα απόλυτα εξαρτημένο προτεκτοράτο, θα κοιμάται ήσυχος.
Ένας δεύτερος λόγος, που είναι ενδεικτικός της στάσης του κ. Γκρούεφσκι, είναι ότι οι εισφορές των Σλάβων αποδήμων για ενίσχυση του «μακεδονισμού» είναι πολύ μεγάλες. Και τα ποσά δεν κατευθύνονται μόνον στην κατασκευή αγαλμάτων. Αυξάνουν και προσωπικές καταθέσεις. Χαζός είναι ο κ. Γκρούεφσκι να σκοτώσει την γαλακτοφόρα αγελάδα;
Θα εξακολουθεί, λοιπόν, να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο, έως ότου βρεθεί Έλληνας πολιτικός που αποφασίσει να αντιμετωπίσει το θέμα με τη δέουσα σοβαρότητα (κάτι που δεν προβλέπεται δυστυχώς για το προσεχές μέλλον). Φαίνεται όμως, πως απόκτησε και ευρύτερες «φιλότεχνες» ιδιότητες, διότι γέμισε τα Σκόπια με κάθε είδους περίεργα γλυπτά: «Ο ζητιάνος», «το παιδί», «ο ταύρος»! Αυτή η «φιλότεχνη» τάση του, έδωσε αφορμή για ειρωνικά σχόλια μεταξύ των συμπατριωτών του. Αξίζει να διηγηθούμε τη φάρσα που σκάρωσαν συμπολίτες του, πριν από δυο χρόνια. Αφού στην αρχή ενοχλήθηκαν με τα κακόγουστα πολυθεματικά γλυπτά που γέμισε ο κ. Γκρούεφσκι τις πλατείες, και αφού διαμαρτυρήθηκαν, συνειδητοποιώντας ότι δεν βγάζουν άκρη μ’ αυτόν, πήραν μια λεκάνη τουαλέτας, την έβαψαν χρυσή και την τοποθέτησαν σε μια πλατεία.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα «Balkaninsight», η λεκάνη συνοδευόταν από την επιγραφή "κένωση" (discharge) ενώ έφερε και το όνομα "Πάβελ Σάτεβ", του σκοπιανού επαναστάτη της εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σε μια προσπάθεια ενδεχομένως να καυτηριάσουν την πρωτοβουλία του κυβερνώντος κόμματος να δώσει το όνομα αυτό στο νέο Ινστιτούτο έρευνας που ίδρυσε.
Το "ευφάνταστο έργο τέχνης" στην αρχή θεωρήθηκε ότι εντάσσεται στη σειρά των γλυπτών που είχαν αρχίσει να κοσμούν τα Σκόπια. Για μια-δυο μέρες το «έργο τέχνης» παρέμεινε εκεί, ώσπου κάποιος αποφάσισε να πληροφορηθεί ποιος το έστησε. Τότε έγινε αντιληπτό ότι επρόκειτο για φάρσα και απομακρύνθηκε. Η χρυσή λεκάνη προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων: ορισμένοι ενοχλήθηκαν και ζήτησαν την άμεση απομάκρυνσή της, ενώ άλλοι μάλλον επιδοκίμασαν την πρωτοβουλία, θεωρώντας ότι πρόκειται για μια πρώτης τάξεως κοροϊδία της "καλλιτεχνικής εκστρατείας" της κυβέρνησης, στο πλαίσιο της οποίας τοποθετήθηκαν αγάλματα που επικρίθηκαν για την ποιότητα και το θέμα τους.
Μήπως οι δικοί μας, πήραν στα σοβαρά τον κ. Γκρούεφσκι, ενώ έπρεπε να τον αντιμετωπίσουν διαφορετικά;
Ο Μακεδών