Ο χρόνος για τις γιορτές των Χριστουγέννων μετρά αντίστροφα, οι καμπάνιες προώθησης καταναλωτικών αγαθών βρίσκονται στο ζενίθ τους και καθημερινά διαφημίζονται εκατοντάδες προϊόντα, είδη διατροφής, ένδυσης, υπόδησης, παιχνίδια, μέχρι και ταξίδια σε ονειρεμένους προορισμούς. Για ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, όλα αυτά αποτελούν ένα άπιαστο όνειρο, τόσο μακρινό όσο και η εξασφάλιση των βασικών αγαθών διατροφής.
Άνθρωποι που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, στο επίπεδο της απόλυτης εξαθλίωσης, χαμηλοσυνταξιούχοι, μακροχρόνια άνεργοι, μονογονεϊκές οικογένειες, άτομα ηλικιωμένα χωρίς καμιά βοήθεια, δεν προσδοκούν στα δώρα του Άγιου Βασίλη αλλά σε ένα θαύμα αγάπης που θα τους επιτρέψει να περάσουν άλλη μια ημέρα έχοντας απλά ένα πιάτο ζεστό φαγητό και ένα βλέμμα συγκατάβασης και ανθρωπιάς.
Άνθρωποι χωρίς φωνή αλλά με περίσσια αξιοπρέπεια που στέκονται σαν σκιές έξω από τις πόρτες των συσσιτίων για να λάβουν τη μερίδα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους και περιμένουν πως και πως την ημέρα που θα λάβουν το έξτρα δέμα με βασικά αγαθά που θα τους βοηθήσει να στρώσουν και αυτοί ένα τραπέζι τις άγιες ημέρες που θα έρθουν και ας είναι φτωχικό.
Για όλους αυτούς τους ανθρώπους σανίδα σωτηρίας ή θαύμα αγάπης αποτελούν τα συσσίτια. Περίπου 10.000 μερίδες φαγητού διανέμονται κάθε ημέρα από εκκλησίες των Μητροπόλεων Θεσσαλονίκης (2-2,5 χιλιάδες) και Νεαπόλεως και Στραυρουπόλεως (8-8,2 χιλιάδες) οι οποίες ετοιμάζουν τις επόμενες ημέρες να δώσουν και καλάθια με βασικά είδη διατροφής για τις ημέρες των εορτών.
Θαύματα αγάπης
Μια τέτοια κυψέλη αγάπης, φροντίδας και αλληλεγγύης λειτουργεί από το 1974 σε έναν από τους πιο ιστορικούς ναούς της Θεσσαλονίκης, τον Άγιο Αθανάσιο στον Εύοσμο, της Ιεράς Μητρόπολης Νεαπόλεως και Στραυρουπόλεως.
Στον αύλειο χώρο της εκκλησίας καθημερινά προσέρχονται περίπου 400 άνθρωποι, οι οποίοι λαμβάνουν φρέσκο φαγητό, μαγειρεμένο με μεράκι από τις 300 συνολικά εθελόντριες της ενορίας, ψωμί, λαχανικά και φρούτα.
Στο μαγειρείο οι εθελόντριες πηγαίνουν νωρίς το πρωί, τηρώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλά, ετοιμάζουν τα υλικά για το φαγητό της ημέρας και ξεκινούν να μαγειρεύουν. Κάθε ημέρα έχει και διαφορετικό φαγητό, κοτόπουλο, μακαρόνια με κιμά, λαδερά την Τετάρτη και την Παρασκευή.
Κατά τις 11 οι δικαιούχοι προσέρχονται στον ιερό ναό, σχηματίζουν πηγαδάκια, συνομιλούν μεταξύ τους, ανταλλάσσουν τις πικρές τους ιστορίες, απαλύνουν με τις κουβέντες, τον πόνο τους και περιμένουν να ακούσουν τον αριθμό τους για να προσέλθουν με τα σκεύη τους να λάβουν τη μερίδα για τους ίδιους η τις μερίδες ανάλογα με τον αριθμό των μελών της οικογένειάς τους.
Η μυρωδιά από το ζεστό, σπιτικό φαγητό αλλά και του ψωμιού γεμίζει τον χώρο ευφραίνει τις καρδίες τόσο των εθελοντριών όσο και των δικαιούχων, οι οποίοι αισθάνονται ότι κάποιοι είναι εκεί για αυτούς, ότι έχουν έναν άνθρωπο να τους στηρίξει στην μάχη που δίνουν για την επιβίωσή τους.
Η κ. Χρυσούλα είναι κοντά στην ενορία από τα νιάτα της, βοηθούσε όπου υπήρχε ανάγκη και τα τελευταία 4 χρόνια είναι από τις υπεύθυνες του συσσιτίου. Έχει φτάσει τα 70 και όμως αντί να μένει στο σπίτι, σηκώνεται κάθε ημέρα στις 7 το πρωί, για να φροντίσει να είναι όλα έτοιμα για την διανομή του φαγητού. Με το χαμόγελο στα χείλη, μιλά στη Voria.gr, για τα μικρά θαύματα που διαδραματίζονται κάθε ημέρα στην πόρτα τους. «Είμασταν πάντα κοντά στην εκκλησία και όταν μας χρειάστηκε για να κάνουμε αυτό το διακόνημα ήρθαμε για να βοηθήσουμε. Εμείς χαιρόμαστε που μαγειρεύουμε αλλά στεναχωριόμαστε γιατί βλέπουμε ότι ο κόσμος που έχει ανάγκη είναι πολύς και αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια μεγάλη φτώχεια.
«Με συγκινεί που ο κόσμος βοηθά πάρα πολύ, βλέπω ανθρώπους να προσφέρουν ότι μπορούν, αφήνουν σακούλες με τρόφιμα, άλλοι όταν πηγαίνουν στη λαϊκή να ψωνίσουν θα έρθουν να αφήσουν κάτι για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους, από το υστέρημά τους, είναι πολύ σημαντικό που οι φτωχοί, κοιτάνε τους πιο φτωχούς» επισημαίνει.
«Αυτή η προσφορά του κόσμου μας δίνει και εμάς ώθηση να συνεχίσουμε να προσφέρουμε, είμαι 70 αλλά νιώθω σαν να είμαι 40 από την ενέργεια που μου δίνει η αγάπη αυτών των ανθρώπων, εμείς δεν δίνουμε, παίρνουμε, γεμίζει η ψυχή μας»
Με θλίψη διαπιστώνει ότι στα 4 χρόνια που η ίδια είναι υπεύθυνη του συμβουλίου για το συσσίτιο, ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν ανάγκη έχει αυξηθεί «δυστυχώς, βλέπω αυτά τα χρόνια και με τον κορωνοϊό, ότι η φτώχεια έχει αυξηθεί, τη βλέπω μέσα στα σπίτια που επισκεπτόμαστε, για να ζητήσουμε κάποια στοιχεία από τους ανθρώπους για να τους εντάξουμε στις διανομές, έρχονται παλικάρια που έχασαν τη δουλεία τους και πρέπει να ταΐσουν τις οικογένειές τους, είναι πολύ δύσκολο. Είναι και κάποιοι που έρχονται σε άλλες ώρες επειδή ντρέπονται να ζητήσουν ένα ψωμί, ένα μπουκάλι λάδι και γάλα».
Ο κ. Γιώργος είναι μακροχρόνια άνεργος, είναι σε ηλικία που δεν μπορεί να βρει εύκολα μόνιμη εργασία και κάνει αποσπασματικά μεροκάματα, η σύζυγός του φροντίζει ηλικιωμένους και έχουν 3 παιδιά. Ζουν για χρόνια κάτω από τα όρια της φτώχειας και το συσσίτιο αποτελεί για αυτούς κάτι παραπάνω από βοήθεια. «Έρχομαι εδώ και είναι σαν να βρίσκω ένα ζεστό σπίτι, παίρνω φαγητό για την οικογένεια, δεν ήξερα τι θα έκανα και πως θα επιβιώναμε σαν οικογένεια, δεν ήταν αυτοί εδώ οι άνθρωποι να μας βοηθούν», αναφέρει στη Voria.gr, λίγο πριν δώσει το σκεύος του για να πάρει τα ζεστά ρεβίθια.
Η Κατερίνα που επίσης περίμενε για να πάρει το φαγητό για την ίδια και τον σύζυγό της, περιγράφει το πως έφτασε στην πόρτα του συσσιτίου του Αγίου Αθανασίου. Η ίδια λόγω προβλημάτων υγείας δικαιούται σύνταξη αναπηρία, ωστόσο όπως αναφέρει ο φάκελος με τα δικαιολογητικά της χάθηκε δύο φορές, με την ίδια να αναγκάζεται να τον ψάχνει και τελικά την 3η φορά να βρίσκει τα δικαιολογητικά της στο αρχείο του ΙΚΑ, σε φάκελο με άλλο όνομα. «Λόγω προβλημάτων στα γόνατά μου δεν μπορώ να δουλέψω, περιμένω εδώ και 15 μήνες, να πάρω την αναπηρική μου σύνταξη και είχαμε στο σπίτι την ατυχία να έχει χτυπήσει ο άντρας μου σε τροχαίο με συνέπεια να μην μπορεί ούτε ο ίδιος να εργαστεί. Είχαμε φτάσει στο σημείο στο ψυγείο να έχουμε μόνο νερό, μας βοήθησαν κάποιοι κοντινοί μας άνθρωποι και κάποια στιγμή άκουσα για το συσσίτιο. Την πρώτη ημέρα, ήρθα με δάκρυα στα μάτια, έκλαιγα σε όλη τη διαδρομή, αλλά εδώ βρήκα ανθρώπους που προσφέρουν. Αν δεν ήταν το συσσίτιο εμείς θα πεινούσαμε. Τώρα γυρνώ σπίτι με ζεστό φαΐ» λέει με δακρυσμένα μάτια και συμπληρώνει με περίσσια ευγνωμοσύνη ότι όταν θα είναι σε θέση, θα προσφέρει σε αυτό και η ίδια.
Ψυχή της τράπεζας αγάπης, ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές, που αγόγγυστα εκτελεί παράλληλα και τα ιερατικά του καθήκοντα στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου είναι ο Πατέρας Γεώργιος. Από μικρό παιδί ήταν μέσα στην ενορία όταν ακόμη στο κέντρο του Ευόσμου υπήρχαν στάβλοι και από την εκκλησία και πάνω χωράφια. Χειροτονήθηκε το 1988 και είναι προϊστάμενος στον Ιερό Ναό από το 1992, ενώ διετέλεσε και εκπαιδευτικός.
Σύμφωνα με τον Πατέρα Γεώργιο όταν ξεκίνησε το συσσίτιο στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου διανέμονταν περίπου 60-70 μερίδες φαγητού την ημέρα, με τις ανάγκες με το πέρασμα των χρόνων, της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού αλλά και των δυσμενών οικονομικών συνθηκών, να πολλαπλασιάζονται.
Στις αρχές της οικονομικής κρίσης το 2010 οι μερίδες ήταν περίπου 250, και σταδιακά αυξήθηκαν για να φτάσουν στις ημέρες παραπάνω από 400 την ημέρα. Συνολικά σε όλη την Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως διατίθενται 8.500 μερίδες φαγητού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από τη διανομή του φαγητού η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου φροντίζει να έχουν πρωϊνό παιδιά οικογενειών που έχουν ανάγκη. «Δεν αφήνουμε κανέναν που έχει ανάγκη χωρίς φαγητό και κανένα παιδί χωρίς πρωϊνό» επισημαίνει στη, ο Πατέρας Γεώργιος και εξηγεί ότι με τη βοήθεια και τις δωρεές απλών ανθρώπων αλλά και της ιδέας της «Voria.gr υιοθεσίας του πρωινού ενός παιδιού», καμιά από τις οικογένειες που χρειάζονται βοήθεια δεν μένει χωρίς φροντίδα και μέριμνα.
Ο Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Πατέρας Βαρνάβας δηλώνει στη Voria.gr: «Στην τοπική εκκλησία, της Δυτικής, της Εσπερίας, Θεσσαλονίκης, της εκτός των τειχών, ευλογημένης αυτής περιοχής, που ζουν ολυμπιονίκες της καθημερινότητας, εδώ και χρόνια βιώνουμε το θαύμα, οι φτωχοί να ταΐζουν τους φτωχότερους. Όταν οι μερίδες των συσσιτίων ξεπερνούν κάθε ημέρα τις 8.000, όταν οι διακόνισσες της αγάπης φορούν το πετραχήλι της διακονίας, την ποδιά και μαγειρεύουν, κρατώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλά, επιμένουν να φροντίζουν και να αγαπούν, ζούμε το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων όπως αυτό περιγράφεται στο Ευαγγέλιο. Είναι ένα έπος που καταγράφεται μυστικά και αθόρυβα. Οι γυναίκες αυτές, μαζί με τους ιερείς μας και με τους ανώνυμους που καθημερινά ευεργετούν, είναι ένα τείχος αντίστασης που κρατά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ενότητα του κοινωνικού ιστού, είναι το θαύμα της αγάπης». Ο Σεβασμιώτας μέσα από τη Voria.gr: στέλνει το δικό του μήνυμα για τις ημέρες των εορτών: «Παραμονές των Χριστουγέννων, ας ανοίξουμε την καρδιά μας, να υποδεχτούμε το Χριστό, ας γίνουμε άνθρωποι που αγαπούν, άνθρωποι που υπηρετούν τον άνθρωπο. Χρόνια πολλά καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα.
Να σημειωθεί ότι την Κυριακή 19 Δεκεμβρίου, το πρωί, στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου Ευόσμου θα διανεμηθούν 300 δέματα αγάπης με είδη διατροφής για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, ενώ αντίστοιχα δέματα θα μοιραστούν και σε άλλες ενορίες της δυτικής Θεσσαλονίκης.
Στην Θεσσαλονίκη, δέματα με είδη διατροφής και πρώτης ανάγκης θα δώσουν ενόψει των εορτών και οι 43 ενορίες της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, με το συνολικό αριθμό να ξεπερνούν τα 7.000 δέματα, με την κάθε ενορία να ανακοινώνει μόνη της, την ημέρα της διανομής.