Καφέ Αριστοτέλους
Καλημέρα σας!
-Σήμερα ο πρωινός καφές, με θέα τον Θερμαϊκό, τα πλοία και τον ορίζοντα, είναι διπλός ελληνικός. Δηλαδή τούρκικος. Βυζαντινός για τους… κοσμοπολίτες. Που με λίγη κανέλα από πάνω γίνεται πολίτικος.
-Βασικό θέμα συζήτησης από χθες το πρωί είναι η κίνηση στην αγορά του κέντρου της Θεσσαλονίκης, που άνοιξε και πάλι με φόρα. Λόγω… στέρησης, αλλά και ηλιοφάνειας, και παρά το τσουχτερό κρύο, οι Θεσσαλονικείς κατέβηκαν στο κέντρο δημιουργώντας μποτιλιάρισμα, στήθηκαν υπομονετικά σε ουρές στα πεζοδρόμια και ψώνισαν, όπως έδειχναν οι σακούλες που κρατούσαν στα χέρια τους. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να χαμογελάσει λίγο το χειλάκι του προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου Παντελή Φιλιππίδη, που ένα χρόνο τώρα με την πανδημία πηγαίνει από πίκρα σε… πίκρα. Όσο για το SMS με κωδικό 2 που (υποτίθεται ότι) έπρεπε να στείλουν όσοι έβγαιναν από τα σπίτια τους για να έχουν δίωρη προθεσμία, ούτε λόγος…
-Κάθε φορά που κάνει κρύο –με την υγρασία της Θεσσαλονίκης η αίσθηση είναι τρεις με τέσσερις βαθμούς χαμηλότερη απ’ ότι δείχνει το θερμόμετρο- ο νους μου πάει στο φυσικό αέριο. Είκοσι χρόνια από την έλευση του οι χειμώνες δίπλα στη θάλασσα είναι, πλέον, πιο άνετοι. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: Σήμερα το 65% του νομού –το ποσοστό αυτό είναι 75% για μεγάλους αστικούς δήμους όπως η Θεσσαλονίκη και η Καλαμαριά- χρησιμοποιεί φυσικό αέριο για να ζεσταθεί. Η ΕΔΑ THESS λέει πως την επόμενη πενταετία θα επενδύσει άλλα 156 εκατ. ευρώ για να συμπεριλάβει στο δίκτυο άλλους 90.000 κατοίκους του νομού Θεσσαλονίκης. Pas mal!
-Η διαμάχη που έχει ξεσπάσει το τελευταίο διάστημα γύρω από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και το αν πρέπει να παραμείνει στο κέντρο ή να… μετακομίσει στα δυτικά - ίσως στους Λαχανόκηπους ή σε έκταση του πρώην ΤΕΙ και νυν Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος- εξελίσσεται αντιπαραγωγικά. Διότι στο τέλος μόνο κακίες και πικρίες θα μείνουν. Η απόφαση για την ανάπλαση του υφιστάμενου εκθεσιακού κέντρου έχει ληφθεί. Μόνο που το περίφημο Προεδρικό Διάταγμα για τις χρήσεις γης και τους συντελεστές δόμησης του συγκεκριμένοι οικοπέδου –περί τα 90.000 τετρ. μέτρα περίπτερα, γραφεία, ένα μικρό ξενοδοχείο και τα σχετικά- καθυστερεί. Επρόκειτο –όπως είχε πει ο Κ. Μητσοτάκης στην ομιλία του τον Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη- να εκδοθεί μέχρι το τέλος του 2020, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ακόμη. Με δικαιολογία τον κορωνοϊό, όπως σε όλες τις καθυστερήσεις αυτή την εποχή.
-Το αξιοσημείωτο στη συγκεκριμένη διαμάχη είναι ότι τόσο η πρόταση για την κατασκευή νέου εκθεσιακού κέντρου στα δυτικά, που έγινε επίσημη κρατική πολιτική το 2009, όσο και η τωρινή απόφαση για ανάπλαση της υφιστάμενης ΔΕΘ, έχουν τις ευλογίες του τότε υπουργού Μακεδονίας Θράκης, αλλά, και του σημερινού υφυπουργού Εσωτερικών (Μακεδονίας Θράκης). Και δεν είναι μόνο το ίδιο κόμμα που κυβερνάει, η Νέα Δηκρατία, είναι και το ίδιο πρόσωπο που εμπλέκεται. Ένοικος του Διοικητηρίου και τότε και τώρα είναι ο κ. Σταύρος Καλαφάτης. Αυτό θυμάται ο δήμαρχος Αμπελοκήπων Μενεμένης Λάζαρος Κυρίζογλου και δεν μπορεί να πάρει απόφαση ότι η… μάχη έχει χαθεί για τους δυτικούς της πόλης.
-Αν σε κάτι έχουν απόλυτο δίκιο ο Λ. Κυρίζογλου και οι συν αυτώ είναι ότι οι σοβαρές μελέτες που έγιναν στη δεκαετία του 2000 για τη «Νέα Έκθεση», με αφορμή την διεκδίκηση της παγκόσμιας έκθεσης ΕΧΡΟ 2008 πάνε χαμένες. Μελέτες για το εκθεσιακό κέντρο, αλλά και την ενίσχυση των βασικών υποδομών της περιοχής.
-Δεν καθυστερεί μόνο το Π.Δ. για τη ΔΕΘ λόγω κορωνοϊού. Εκτός χρονοδιαγράμματος κινδυνεύει τα τεθεί και η ιδιωτικοποίηση μέσω εκκαθάρισης εν λειτουργία της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων, ενώ υπάρχει επενδυτής, μια κοινοπραξία εταιριών του αμυντικού κλάδου του Ισραήλ. Διότι το βασικότερο στοιχείο του διαγωνισμού, το business plan, δηλαδή το σχέδιο των επενδυτών για την ανάπτυξη της νέας ΕΛΒΟ, δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί επίσημα. Κάποιοι… κακεντρεχείς επιμένουν πως δεν υπάρχει, τουλάχιστον στις λεπτομέρειες του. Όπως λένε οι επενδυτές ούτε στην αγορά έχουν βγει για να βρουν στελέχη, ούτε άμεση άποψη των εγκαταστάσεων έχουν. Γι’ αυτό ο εκκαθαριστής -που μεταξύ μας δεν πήρε και λίγα για να οργανώσει τη δουλειά- κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα. Διότι αν κάτι στραβώσει πολλοί θα εκτεθούν.
-Σήμερα στις 5 το απόγευμα ο… υπερδραστήριος τελευταία Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών –ο πρώην ηρωικός ΣΒΒΕ, που έχει πλέον, πανελλαδική εμβέλεια και είναι κοινωνικός εταίρος- κόβει την πίτα του διαδικτυακά. Ο κορωνοϊός, κορωνοϊός και τα έθιμα, έθιμα.
-Ζήσαμε να το δούμε κι αυτό: Σε διαγωνισμό για τα χρηματοοικονομικά της ΕΥΑΘ αξίας 60.000 ευρώ το χρόνο, η εταιρεία αναζητά συνεργάτες με ετήσιο κύκλο εργασιών 2 εκατ. ευρώ μίνιμουμ. «Καθαρό» παιχνίδι υπέρ των πολύ μεγάλων του χώρου, χωρίς αμφιβολία. Ταυτόχρονα εξαιρετικά περίεργο σε ό,τι αφορά την απλή λογική και τα όσα ισχύουν στην αγορά, στο πλαίσιο των κανόνων του ανταγωνισμού. Διότι η απόσταση μεταξύ 60.000 ευρώ και 2 εκατ. ευρώ δεν είναι απλώς πολύ μεγάλη, είναι… δυσανάλογη. Μοιραία δημιουργεί απορίες και ερωτηματικά. Θα επανέλθουμε…
-Για την ΕΥΑΘ και πάλι. Περί τα τέλη Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου θα μετακομίσει η διοίκηση της ΕΥΑΘ, διότι θα ξεκινήσουν οι εργασίες ανακατασκευής του κτηρίου που θα διαρκέσουν δύο χρόνια, μέχρι την Άνοιξη του 2023. Στο μεσοδιάστημα οι διοικητικές υπηρεσίες θα στεγαστούν στο κτίριο «Διαγώνιος», Τσιμισκή 91, που νοικιάστηκε ολόκληρο. Βρίσκεται περίπου απέναντι από το άλλο κτίριο που χρησιμοποιείται από την ΕΥΑΘ –επίσης στην Τσιμισκή, αλλά στην απέναντι πλευρά των ζυγών αριθμών- και ήταν γνωστό από παλιά επειδή στέγαζε τον πρώην Οργανισμό Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης. Είναι ένα πενταόροφο κτίριο συνολικού εμβαδού 800 τετρ. μέτρων, το οποίο επελέγη έναντι του περιπτέρου 7 της ΔΕΘ, που ήταν υποψήφιο, αλλά ήθελε φτιάξιμο από την αρχή.
-Από την Εγνατία στην Τσιμισκή. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο αείμνηστος Στράτος Διονυσίου τραγούδησε το βαρύ ζεϊμπέκικο του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου». Στην ταινία του Νίκου Φόσκωλου «Ορατότης μηδέν» η φωνή του Στράτου ακούγεται από ένα 45άρι την ώρα που ο Νίκος Κούρκουλος, στον οποίο μόλις είχε κάνει έξωση η σπιτονοικοκυρά του, έκαιγε τα λιγοστά του υπάρχοντα. Η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη για τον σπουδαίο, αλλά ακόμη χαμηλού προφίλ Διονυσίου –όταν το είπε ακόμη τραγουδούσε ως δεύτερο όνομα σε κάποιο κέντρο ονόματι ΣΟΥ ΜΟΥ στην Αθήνα-, που τα επόμενα χρόνια θυμόταν εκείνη την εποχή πίνοντας καφέ με τους φίλους τους στον «Ηρακλειώτη» στη Λεωφόρο Στρατού, κι έλεγε χαμογελώντας ότι «αυτό το τραγούδι με κατέβασε από την Εγνατία στην Τσιμισκή». Με όρους Θεσσαλονίκης το λες και αναβάθμιση.
