Σαράντα και περισσότερα χρόνια περίμενε η Ελλάδα –και ειδικότερα η Βόρεια Ελλάδα- να ολοκληρωθούν τα τούνελ, που θα κάνουν συντομότερο, ανετότερο και –κυρίως- ασφαλέστερο το δρόμο στην περιοχή των Τεμπών. Ένα πολύ σημαντικό έργο εκσυγχρονισμού στη χώρα, το οποίο αν και έγινε καθυστερημένα, οι αρμόδιοι επέλεξαν να καθυστερήσουν την παράδοσή του λίγο ακόμη, αποκλειστικά για λόγους εντυπώσεων.
Όπως διαβεβαιώνει η καταστευάστρια κοινοπραξία τα τούνελ ήταν απολύτως έτοιμα την 1η Απριλίου, δηλαδή το περασμένο Σάββατο. Άλλωστε η αρχική ημερομηνία που είχε δοθεί για τα επίσημα εγκαίνια ήταν εκείνη η ημέρα. Αυτό κάποια στιγμή άλλαξε για τη Δευτέρα 3 Απριλίου, λόγω υποχρεώσεων του πρωθυπουργού, ο οποίος ήθελε να είναι παρών, και άλλαξε και πάλι για την Πέμπτη 6 του μηνός, ώστε στα εγκαίνια να παρευρίσκεται η αρμόδια Επίτροπος της Κομισιόν. Τίποτε το περίεργο ως εδώ. Οι δημόσιοι παράγοντες έχουν υποχρεώσεις, συχνά έκτακτες, και η αλήθεια είναι ότι επίσημα εγκαίνια χωρίς αυτούς δεν μπορούν να γίνουν.
Γιατί ένας έτοιμος δρόμος δεν μπορεί να δοθεί στην κυκλοφορία πριν από τα επίσημα εγκαίνια; Γιατί όσοι κινούνται στο συγκεκριμένο σημείο να μην μπορούν να απολαύσουν την ασφάλεια και την άνεση λίγες ημέρες νωρίτερα; Γιατί θα σηματοδοτούσαν οτιδήποτε λιγότερο τα επίσημα εγκαίνια ενός έργου που ήδη λειτουργεί, αφού έτσι κι αλλιώς οι κορδέλες κόβονται για τις τηλεοπτικές κάμερες, τις φωτογραφικές μηχανές και τα μέσα ενημέρωσης γενικότερα;
Ήδη αυτή η ακατανόητη λογική έχει στοιχίσει την ταλαιπωρία για χιλιάδες αυτοκίνητα που πέρασαν από τα Τέμπη τις προηγούμενες πέντε ημέρες. Κυρίως, όμως, την πλήρωσαν τα τρία φορτηγά που ενεπλάκησαν στο χθεσινό ατύχημα, το οποίο εν πολλοίς οφείλεται στον στενό και γεμάτο στροφές δρόμο, που παρακάμπτουν τα τούνελ.
Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα αρκετά τελευταία χρόνια –συμπεριλαμβανομένης της επταετίας των μνημονίων- οι εντυπώσεις επικρατούν της ουσίας. Ειδικότερα το πολιτικό σύστημα, που έτσι κι αλλιώς αδυνατεί να διαχειριστεί την καινούρια πραγματικότητα στη χώρα, διαγκωνίζεται στο επίπεδο των εντυπώσεων. Μόνο που οι μέθοδοι και οι τακτικές που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί είναι ξεπερασμένες. Αλήθεια, ποιος νοήμων Έλληνας θα συγκινηθεί από ένα καθ’ όλα σημαντικό έργο, για το οποίο όμως ακούει, ακούει και ξανακούει επί δεκαετίες; Προφανώς τα εγκαίνια πρέπει να γίνουν. Στο κάτω κάτω δαπανήθηκαν πολλά λεφτά και μάλιστα από κοινοτικούς πόρους! Αλλά αυτή η «ομηρία» ενός έτοιμου δρόμου είναι ακατανόητη. Ή μάλλον είναι αποκαλυπτική της ιδιοκτησιακής νοοτροπίας που υπάρχει στα ανώτερα κλιμάκια της πολιτικής ηγεσίας και θυμίζει άλλες εποχές, περισσότερο ή λιγότερο μακρινές. Διότι, τι θα γίνει αν για κάποιο λόγο πραγματικά ανωτέρας βίας ο πρωθυπουργός δεν μπορέσει να είναι συνεπής στο ραντεβού των εγκαινίων; Θα παραμείνει ο δρόμος κλειστός, μέχρι να βολέψει το πρόγραμμα του ανωτέρου άρχοντος; Κι αν όχι, εάν δηλαδή δοθεί από σήμερα ο δρόμος στην κυκλοφορία ακόμη και χωρίς εγκαίνια, τι εμπόδισε τους αρμόδιους να το κάνουν αυτό από το περασμένο Σάββατο, οπότε θα είχαμε κάποιες χιλιάδες λιγότερους οδηγούς ταλαιπωρημένους κι ένα ατύχημα λιγότερο;
Τι αξία έχουν –θα σκεφτεί ίσως κανείς- πέντε ημέρες μπροστά σε μερικές δεκαετίες που προηγήθηκαν και στην αιωνιότητα που ακολουθεί; Λεπτομέρειες. Όπως όμως όλοι γνωρίζουν τόσο η αξία των πραγμάτων, όσο και ο διάβολος κρύβονται στις λεπτομέρειες.