Skip to main content

Ταχιάος: Οι αποζημιώσεις 50 εκατ. για το μετρό είναι της εποχής ΣΥΡΙΖΑ

Οι απαιτήσεις των εργολάβων του Μετρό Θεσσαλονίκης αφορούν αποζημιώσεις για εικαζόμενες καθυστερήσεις την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι αποζημιώσεις ύψους περίπου 50 εκατ. ευρώ τις οποίες αιτείται ο ανάδοχος του έργου κατασκευής του μετρό Θεσσαλονίκης (δείτε αναλυτικά εδώ) αφορούν αποκλειστικά την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και θα κριθούν από τα αρμόδια όργανα.

Αυτό δηλώνει σε ανάρτησή του στο facebook ο πρόεδρος της Αττικό Μετρό Νίκος Ταχιάος, με αφορμή δημοσιεύματα αλλά και σε απάντηση δήλωσης την οποία έκανε ο προκάτοχός του, Γιάννης Μυλόπουλος.

Ειδικότερα, ο κ. Ταχιάος αναφέρει ότι “προφανώς είναι αδόκιμο για οποιοδήποτε στέλεχος της διοίκησης της Αττικό Μετρό Α.Ε. να εκφράσει άποψη ή να προκαταλάβει οποιαδήποτε απόφαση για τους ισχυρισμούς των αναδόχων των δύο συμβάσεων κατασκευής του μετρό της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι είδαν χθες το φως της δημοσιότητας, όταν μάλιστα η υπόθεση είναι ακόμη στο στάδιο της αξιολόγησης από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Οφείλω όμως μία απάντηση σε όσους και όσες έσπευσαν να καταλογίσουν κόστος καθυστερήσεων στην σημερινή κυβέρνηση και μάλιστα στον ίδιον τον πρωθυπουργό. Οι συγκεκριμένες απαιτήσεις (claims) των εργολάβων αφορούν αποζημιώσεις για εικαζόμενες καθυστερήσεις, για μεν την βασική γραμμή για την περίοδο από 21 Ιουνίου του 2017, για δε την επέκταση προς Καλαμαριά για το χρονικό διάστημα από 1 Φεβρουαρίου 2017 έως και τις 31 Δεκεμβρίου του 2019 και στις δύο περιπτώσεις”.

Συνεχίζοντας, ο κ. Ταχιάος τονίζει πως “η νέα διοίκηση της Αττικό Μετρό Α.Ε.εγκαταστάθηκε μετά την ολοκλήρωση των σχετικών διαδικασιών στις 20 Σεπτεμβρίου του 2019. Μέχρι τότε και όλο το προηγούμενο διάστημα, τις συμβάσεις διαχειριζόταν η διοίκηση που είχε ορίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Έως και σήμερα, οι αποφάσεις της όπως και οι εκκρεμότητες που έχει αφήσει, συνεχίζουν να παράγουν αποτελέσματα”.

Καταλήγει, δε, λέγοντας ότι “επί της ουσίας, επιβάλλεται επίσης να προσθέσω ότι για την σημερινή διοίκηση της Αττικό Μετρό Α.Ε. στην αντιμετώπιση των διεκδικήσεων όλων των αναδόχων όλων των έργων της, που είναι μία συνήθης για τα δημόσια έργα πρακτική, προέχουν η νομιμότητα, η διαφάνεια και το δημόσιο συμφέρον και καθόλου δεν εμφιλοχωρεί η πολιτική εκμετάλλευση”.



Υπενθυμίζεται ότι τα αιτήματα για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων οι οποίες αγγίζουν τα 50 εκατ. ευρώ, υπέβαλλε πριν από ενάμιση μήνα η κοινοπραξία ALASA η οποία κατασκευάζει το μετρό Θεσσαλονίκης. Τα αιτήματα υποβλήθηκαν προς τον κύριο του έργου, την Αττικό Μετρό, με επιστολή του αναδόχου, στις 20 Μαρτίου 2020 και αφορούν καθυστερήσεις της κύριας γραμμής καθώς και της γραμμής επέκτασης προς Καλαμαριά.

Ειδικότερα, από τα περίπου 50 εκατ. ευρώ, ποσόν 38 εκατ. ευρώ και άνω αφορούν εργασίες στην κύρια γραμμή κατά το διάστημα από τον Ιούνιο 2016 έως και τις 31 Δεκεμβρίου του 2019. Σύμφωνα με τον ανάδοχο εκτελέστηκε μόλις το 50,5% του συμβατικού αντικειμένου. Πρόκειται για εργασίες προϋπολογιζόμενης δαπάνης 256 εκατ. ευρώ, από τα 507 εκατ. που προβλέπονταν.

Αναφορικά με την επέκταση προς Καλαμαριά, ο Άκτωρας διεκδικεί αποζημιώσεις συνολικού ύψους 11,6 εκατ. ευρώ. Στην επιστολή του υποστηρίζει ότι λόγω της υστέρησης του χρονοδιαγράμματος εκτέλεσης των έργων, ως τον Δεκέμβριο του 2019 είχε εκτελέσει εργασίες συνολικού ύψους 235 εκατ. ευρώ έναντι προγραμματισμένων εργασιών ύψους 312 εκατ. ευρώ. Αυτό είχε ως συνέπεια απώλεια κονδυλίων 76,6 εκατ. ευρώ από απορροφήσεις έργων, στις οποίες, όπως εκτιμά ο ανάδοχος, αντιστοιχούν γενικά έξοδα 11,6 εκατ. ευρώ, όσα είναι και οι αιτούμενες αποζημιώσεις.

Σε δήλωσή του (στην Εφημερίδα των Συντακτών) ο τέως πρόεδρος της Αττικό Μετρό Γιάννης Μυλόπουλος αναφέρει ότι “όταν λέγαμε μετά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στην Έκθεση για το μετρό Θεσσαλονίκης ότι οι εργολάβοι 'θα τρίβουν τα χέρια τους', με το σταμάτημα του έργου και τον επανασχεδιασμό της Βενιζέλου προκειμένου να αποσπαστούν τα αρχαία, αυτό ακριβώς εννοούσαμε. Ήρθε η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός των πρωθυπουργικών εξαγγελιών”. Βεβαίως, ο κ. Μυλόπουλος αποφεύγει να σχολιάσει το γεγονός ότι οι νέες απαιτήσεις του αναδόχου, αφορούν κατά κύριο λόγο τις καθυστερήσεις του έργου επί ημερών του.