Skip to main content

Θα αποτελέσει η Νέα Σμύρνη ορόσημο για την κυβέρνηση;

Η εκτόνωση της έντασης επιβάλλει μια στάση ενωτική. Το τελευταίο διάγγελμα, όμως, δεν άρκεσε, ίσως μάλιστα να ήταν βεβιασμένο.

του Φάνη Ουγγρίνη*

Τα αιματηρά έκτροπα στη Νέα Σμύρνη -και η ανεπαίσθητη συνέχειά τους στη Νίκαια- φυσικα δε μπορούν να ιδωθούν μεμονωμένα. Εντάσσονται στα φαινόμενα αναταραχής των τελευταίων μηνών, με πιο φανερή αιτία τους τη μεταρρύθμιση στην Παιδεία. Σ' αυτή την αναταραχή, ήρθαν να κολλήσουν βολικά οι επιθέσεις κατά Μενδώνη, οι πορείες υπέρ Κουφοντίνα, οι προκλήσεις αναρχικών στου Ζωγράφου, ο ξυλοδαρμός της Κυριακής, και φυσικά τα σοβαρά επεισόδια της Δευτέρας. Μέσα από αυτή την αναστάτωση, ο Τσίπρας και οι συνοδοιπόροι του ποντάρουν αρχικά σε δυσφήμιση της κυβέρνησης ως ακροδεξιάς, σε κάμψη του ηθικού των στελεχών της, και σε διάδοση του κορωνοϊού. Η επίτευξη αυτών των στόχων θεωρητικά θα οδηγήσει και σ' εκείνη των αμέσως επόμενων, δηλαδή δημοσκοπική ανακούφιση του ΣΥΡΙΖΑ, παραιτήσεις κυβερνητικών, και ακύρωση του νόμου Κεραμέως. Εφόσον επιτευχθούν και οι δεύτεροι στόχοι, τότε η καμπάνια γενικευμένης αντιπαράθεσης με τα σώματα ασφαλείας θα αποκτήσει πρόσθετη δυναμική, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη να εμφανίζει σταδιακή αδυναμία άσκησης των καθηκόντων της και υλοποίησης του προγράμματος της, ακολουθώντας έτσι την πορεία της κυβέρνησης Καραμανλή. Ιδανικό φινάλε για τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η διάσπαση της ΝΔ σε δεξιά και κεντρώα, και η συγκυβέρνηση με το ΚΙΝΑΛ (μα και με άλλους αναλώσιμους συμμάχους) αμέσως μετά τις εκλογές με απλή αναλογική.

Το αν θα επιτευχθούν αυτοί οι φιλόδοξοι στόχοι είναι μάλλον στο χέρι της κυβέρνησης, διότι οι τωρινές συνθήκες έχουν τεράστια απόσταση από εκείνες του 2008 (ή ακόμη και του 1992, όταν η Αριστερά είχε... ανταμείψει τη μεταψυχροπολεμική πολιτική ανωτερότητα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τους Κολλάδες και τις καταλήψεις των λυκείων). Η κυβέρνηση έχει να επιδείξει ικανοποιητικό έργο στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού, στον περιορισμό της ύφεσης και της ανεργίας, στην ψηφιοποίηση του Δημοσίου, και στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Ειδικά γύρω από την τρέχουσα επικαιρότητα, οι πολίτες δείχνουν να γνωρίζουν πως η αστυνομία -παρά τις υπαρκτές αδυναμίες της- καθημερινά τους προστατεύει από το κοινό έγκλημα, τη βασική απειλή για τη ζωή και την περιουσία μας, κατ' εφαρμογή της κείμενης νομοθεσίας. Συνεπώς, η -φαινομενικά ανθρωπιστική- εξίσωση των αστυνομικών με τους τραμπούκους δεν είναι μόνο αφελής, αλλά και υπονομευτική για το κύρος του συστήματος επιβολής νόμου και τάξης, και κατά συνέπεια του πολιτεύματος του ίδιου. Ταυτόχρονα, οι ακροαριστεροί δεν μπορούν να βρουν κάλυψη μέσα σε ευρύτερες κοινωνικές κινητοποιήσεις, καθώς η πλειοψηφία των πολιτών είναι πλέον σχετικά αισιόδοξοι για το μέλλον, και μετά την περιπέτεια της παγκόσμιας Πανδημίας επιθυμούν να επικεντρωθούν στο τι μέλλει γενέσθαι την επόμενη μέρα. Οι Έλληνες επιζητούν ηρεμία, όχι εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις, παρά την τοξικότητα που αναδεικνύεται μέσα από τα ΜΚΔ.

Πάντως ο Μητσοτάκης απειλείται από διόλου ευκαταφρόνητους κινδύνους. Πρώτος, η άφθονη καύσιμη ύλη πολιτικής ανωμαλίας, δηλαδή κόσμος κουρασμένος από τα περιοριστικά μέτρα και από την οικονομική αβεβαιότητα. Δεύτερος, η παραδοσιακή ενοχική δεξιά λιποψυχία. Τρίτος, άστοχες δηλώσεις αρμοδίων, που δείχνουν ν'αδιαφορούν ακόμη και για τυχόν λογικές επιφυλάξεις των ψηφοφόρων της κυβέρνησης, ενώ παράλληλα να επιδιώκουν την αποκλειστική ικανοποίηση ενός αριστερίζοντος ακροατηρίου. Τέταρτος, η επιπολαιότητα και ο αντιεπαγγελματισμος που χαρακτηρίζει μεγάλο μέρος των ελληνικών ΜΜΕ. Πέμπτος, προσπάθειες αποσταθεροποίησης της χώρας από την Τουρκία, σε συνέχεια του περσινού υβριδικού πολέμου (δε περνά απαρατήρητη η ποικιλία εθνικοτήτων ανάμεσα στους συλληφθέντες). Έκτος, η πρόθεση αδίστακτων επιχειρηματιών για δυναμική διεκδίκηση κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, αξιοποιώντας ακόμη και τις υπηρεσίες γηπεδικών χούλιγκαν. Έβδομος, οι χαμένοι των νέων πρωτοβουλιών για τα ΑΕΙ, ανεπαρκείς καθηγητές, προμηθευτές των ιδρυμάτων, επαγγελματίες φοιτητοπατέρες, έμποροι ναρκωτικών, γενικά όσοι εκμεταλλεύονται τη σημερινή κατάσταση. Όγδοος, επίορκοι αστυνομικοί που είτε προωθούν ακροδεξιά ατζέντα, είτε συναλλάσσονται με πολιτικοποιημένους διακινητές ουσιών και ανθρώπων.

Ουκ ολίγοι λοιπόν οι κίνδυνοι, φυσικά διαφορετικής σοβαρότητας και πιθανότητας, και προφανώς δυνάμενοι να επενεργήσουν συνδυαστικά. Μπορεί μεν οι ως τώρα δημοσκοπήσεις να είναι ευνοϊκές, όμως κι ο Κώστας Καραμανλής δεν τα πήγαινε καθόλου άσχημα μέχρι το ολίσθημα στη ΔΕΘ του 2008. Τότε είδαμε τη δεξαμενή ψηφοφόρων της ΝΔ να αδειάζει ραγδαία, ακριβώς όπως συμβαίνει στο φαινόμενο του "Πυθαγόρειου Κυπέλλου", για ποικίλους λόγους.

Τι ακολουθεί λοιπόν; Δεδομένου ότι δε μπορούν να επιτευχθούν άμεσα αποτελέσματα ούτε στο πεδίο της αναμόρφωσης της ΕΛΑΣ, ούτε σ'αυτό της οικονομικής ανάπτυξης, το βάρος της κυβερνητικής αντεπίθεσης λογικά θα πέσει στην επικοινωνία. Πολύ φοβάμαι ότι αυτή τη στιγμή, τυχόν συμβιβαστική αμφιταλάντευση του Μαξίμου θα προκαλέσει καθοδικό σπιράλ, χωρίς διαφυγή. Η συνέχιση της ρότας που έχει χαραχτεί είναι αναπόδραστη, εάν η κυβέρνηση θέλει να διατηρήσει την αξιοπιστία της εντός και εκτός συνόρων, και να εξασφαλίσει τη μακροημέρευση της. Η επέμβαση στο ΑΠΘ ίσως αποτελεί ανάλογο μήνυμα προς όλους.

Ωστόσο, η εκτόνωση της έντασης επιβάλλει μια στάση ενωτική. Το τελευταίο διάγγελμα δεν ήταν αρκετό, ίσως μάλιστα να ήταν βεβιασμένο. Η κοινή γνώμη ζητά ένα θετικό αφήγημα για το κοινό μας μέλλον, ένα μέλλον όπου ο σεβασμός στις νόμιμες αρχές θα συνυπάρχει με επαγγελματισμό ταιριαστό σε προηγμένα δημοκρατικά κράτη. Είναι άραγε η υπόσχεση ενός νέου, στοχευμένου "συμβολαίου εμπιστοσύνης" ανάμεσα στον λαό και στην κυβέρνηση εκείνη που θα σπάσει τον διαχρονικό φαύλο κύκλο της αναζήτησης προδοτών και συνομωσιών; Σύντομα θα ξέρουμε αν τα τελευταία γεγονότα αποτελέσουν ορόσημο. Όπως ακούμε συνέχεια τους τελευταίους μήνες, οι επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι κρίσιμες.

*Ο Φάνης Ουγγρίνης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων