Την ευθύνη για την εμπρηστική επίθεση που πραγματοποιήθηκε τα ξημερώματα της Παρασκευής 7 Μαΐου σε οικία στην ανατολική Θεσσαλονίκη ανέλαβε το «Μέτωπο Ταξικής Αλληλεγγύης-Πυρήνας Εργατικής Τρομοκρατίας».
Σύμφωνα με την ανακοίνωση που δημοσίευσαν σε γνωστό αντιεξουσιαστικό ιστότοπο, η επίθεση πραγματοποιήθηκε με εκρηκτικό μηχανισμό χαμηλής ισχύος στην οικία του κλινικάρχη και προέδρου της Πανελλήνιας Ένωσης Ιδιωτικών Κλινικών Γρηγόρη Σαραφιανού.
Όπως υπογραμμίζουν, «η επίθεσή μας, που αποτελεί την εναρκτήρια πράξη πολέμου της Επιχείρησης -Τάξη εναντίον Τάξης-, αποτελεί ένα σαφές μήνυμα αλληλεγγύης σε όλη την ιατρική κοινότητα που μάχεται καθημερινά και αδιάκοπα για την προάσπιση της Δημόσιας Υγείας κόντρα στον εξευτελισμό, τον παραγκωνισμό και τη χυδαιότητα του Υπουργείου Υγείας, του ΕΟΔΥ και κάθε αρμόδιου φορέα και προσώπου».
Ολόκληρη η ανακοίνωση:
«Αν η Δημόσια Υγεία για το κράτος και τα αφεντικά είναι ένα ακόμα τέχνασμα για εισοδισμό και κερδοφορία μέσα από το αίμα μας, τότε οφείλουμε να είμαστε αμείλικτοι απέναντι στη διαρκή υποτίμηση της ζωής, της αξιοπρέπειας και της νοημοσύνης μας. Δεν διαπραγματευόμαστε πλέον την εργατική μας δύναμη αλλά την ίδια μας την ύπαρξη, απέναντι στην επιβίωση και το μετασχηματισμό της νεοφιλελεύθερης οικονομίας και των πολιτικών επιταγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η κρατική θανατοπολιτική με αφορμή τη διαχείριση της πανδημίας έκανε σαφές πλέον πως η κοινωνική βάση αποτελείται από ένα σύνολο αριθμών και ποσοστών για τις ανάγκες βιωσιμότητας και παραγωγικής ανασυγκρότησης της καπιταλιστικής μηχανής.
Απέναντι στο δίλημμα της εποχής για διάσωση της οικονομίας και όχι της πληττόμενης κοινωνίας από την πανδημία, οι προκλήσεις των καιρών μας καλούν να είμαστε ξεκάθαρα παρόντες: αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την επίθεση με εκρηκτικό μηχανισμό χαμηλής ισχύος στην οικία του κλινικάρχη και προέδρου της Πανελλήνιας Ένωσης Ιδιωτικών Κλινικών Γρηγόρη Σαραφιανού στην οδό Αλεξάνδρου Μιχαηλίδου 23 τα ξημερώματα της 7ης Μάη στη Θεσσαλονίκη, λίγες ώρες μετά τις απεργιακές κινητοποιήσεις ιστορικής μνήμης και τιμής στους αγωνιστές και τις αγωνίστριες της Πρωτομαγιάς, επικαιροποιώντας τα προτάγματα υπεράσπισης των κοινωνικών και ταξικών συμφερόντων στο σήμερα. Η επίθεση μας, που αποτελεί την εναρκτήρια πράξη πολέμου της Επιχείρησης -Τάξη εναντίον Τάξης-, αποτελεί ένα σαφές μήνυμα αλληλεγγύης σε όλη την ιατρική κοινότητα που μάχεται καθημερινά και αδιάκοπα για την προάσπιση της Δημόσιας Υγείας κόντρα στον εξευτελισμό, τον παραγκωνισμό και τη χυδαιότητα του Υπουργείου Υγείας, του ΕΟΔΥ και κάθε αρμόδιου φορέα και προσώπου. Μήνες πριν μέσα από την επίθεση μας στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, είχαμε δηλώσει ξεκάθαρα σε όλους τους γιατρούς, που τσακίσαν στην πράξη την κρατική τρομοκρατία βρισκόμενοι στο πλευρό του επαναστάτη απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα, πως η αμέριστη αλληλεγγύη και η δύναμη στους κοινούς μας αγώνες είναι δεδομένη και θα φανεί στην πράξη.
Ένα χρόνο τώρα δεν έχει υπάρξει ούτε στιγμή που να βρεθεί κοινός τόπος για τους διαχειριστές και τους εκμεταλλευόμενους σε ότι αφορά την πανδημία. Είναι τελικά το πρόβλημα ή η αιτία; Είναι κρίση κοινωνική-οικονομική ή ευκαιρία. Σπέρνει τον θάνατοστους συνανθρώπους μας ή τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες για παραγωγική ανασυγκρότηση, ανάπτυξη και επενδυτική ισχύ; Ένα χρόνο τώρα είδαμε συμμάχους μας να χάνονται σε νοσοκομεία από την ανεπάρκεια και τη διάλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, σε εργοδοτικά κάτεργα μισθωτής υποτέλειας από την εντατικοποίηση των συνθηκών εργασίας, σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης από το καθεστώς εντεινόμενου εγκλεισμού και εξαφάνισης, σε πάρκα και πλατείες γιατί απλά καταγράφηκαν ως αόρατοι πληθυσμοί για να ελαφρυνθούν τα μέτρα πρόληψης και διαχείρισης. Και σε όλο αυτό το φάσμα εξόντωσης της κοινωνικής βάσης η αστική και εργοδοτική ελιτ βγήκε πιο δυνατή συνάπτοντας επενδυτικές συμφωνίες, ανεβάζοντας τους ρυθμούς ανάπτυξης και παραγωγικής συγκρότησης.
Η πανδημία ήρθε να καταδείξει πως η κρίση γίνεται ευκαιρία βουτηγμένη στο αίμα για το κράτος και τους εργοδοτικούς αστέρες της ταξικής εκμετάλλευσης. Η ταχεία ανάπτυξη των απαιτήσεων περίθαλψης από ένα ήδη διαλυμένο δημόσιο σύστημα υγείας ήρθε να αποτελέσει όχημα για την ενίσχυση της νεοφιλελεύθερης στροφής προς τον ιδιωτικό τομέα.Από την πρώτη στιγμή χιλιάδες συνάνθρωποί μας απο διαφορετική θέση και ταξική καταβολή βάλανε πλάτη στην εύρεση λύσεων με κατεύθυνση τη συλλογική διάσωση και φροντίδα των κοινωνικών αναγκών. Χιλιάδες εθελοντές κατετάγησαν στο πλευρό του παρα-ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού για να στηρίξουν την προσπάθεια επιβίωσης του ΕΣΥ, δεκάδες μέλη του επιστημονικού προσωπικού (ιατροί, ακαδημαϊκοί κτλ)κατέθεσαν σχέδια ανασυγκρότησης της δημόσιας υγείας μέσω της συνολικής επίταξης των ιδιωτικών κλινικών αλλά και δομών που θα μπορούσαν να μετατραπούν σε υποστηρικτικές μονάδες διαχείρισης και φροντίδας κρουσμάτων. Όμως εκεί που κάποιοι βλέπουν προβλήματα, τα αφεντικά βλέπουν ευκαιρίες.
Αναφερόμενοι στην πολιτική και όχι την υγειονομική της χροιά, η πανδημία δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Αναπτύχθηκε ως η αιτιολογούσα αφήγηση για να σταθεί ικανή η δρομολόγηση μιας παράλληλης κοινωνικής κρίσης στο σύνολο της βάσης, εμφανίζοντας το κράτος και τα εργοδοτικά μονοπώλια ως εγγυητές της διεξόδου με κάθε κόστος προς τους απο τα κάτω, που έρχονταν αντιμέτωποι με το χαμό τους. Κάθε φωνή που ζητούσε ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας έστω και την τελευταία στιγμή έβρισκε τοίχο, με τα αρμόδια επιτελεία να δρομολογούν με ταχείς ρυθμούς τον αποζητούμενο σχεδιασμό στροφής στην ιδιωτικοποίηση της Υγείας που αποτελεί ακόμα ένα προσφιλές εμπόρευμα και όχι κοινωνικό αγαθό. Το σχέδιο ήταν απλό: ραγδαία υποστελέχωση του ήδη διαλυμένου εθνικού συστήματος, καμία μέριμνα και παροχή πόρων ενίσχυσης της λειτουργίας, ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης και υπερέκθεση των εργαζομένων που και οι ίδιοι αδυνατούν να προσφέρουν ακόμα και τα αυτονόητα. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η καταστολή και η φίμωση κάθε φωνής αντίστασης που κατήγγειλε την εγκληματική θανατοπολιτική στον τομέα της Υγείας: δεκάδες μέλη σωματείων και συνδικαλιστικών φορέων στοχοποιήθηκαν και διώχθηκαν για καταγγελίες όσον αφορά τις ελλείψεις και την εξόντωσή τους,συγκεντρώσεις στα νοσοκομεία χτυπήθηκαν, ενώ γιατροί βρέθηκαν στο παρα-κρατικό στόχαστρο επειδή λέγαν την αλήθεια που δεν άρεσε.
Ακόμα και για τον πιο αδαή, η ρεαλιστική λύση έκτακτης ανάγκης στην αντιμετώπιση της πανδημίας με κατεύθυνση την κοινωνική πρόνοια θα ήταν η στροφή στην άμεση επίταξη όλου του ιδιωτικού τομέα χωρίς καμία διαπραγμάτευση. Μπροστά στην Υγεία, η λογική λέει πως ο καθένας θα έπρεπε να είναι διατεθειμενος να συμβάλλει στο μέτρο των δυνατοτήτων του και ανάλογα τη θέση στην οποία βρίσκεσαι. Όταν πεινάς και δεν έχεις να φας, ο φούρνος σου δίνει ένα κομμάτι ψωμί, δεν κοιτάει πως θα εκφυλίσει την ύπαρξή σου δράττοντας την ευκαιρία να σου πουλήσει το ψωμί σε δεκαπλάσια τιμή επειδή η ανάγκη σου δε μπορεί να διαπραγματευτεί τους όρους σωτηρίας σου. Αυτό η σύγχρονη ιστορία του τόπου το έχει καταγράψει ως μαυραγοριτισμό και οι μαυραγορίτες είχαν συγκεκριμένο τέλος σαν ιστορία και αφήγημα.
Η λογική της μετατροπής των δημόσιων αγαθών όπως η σίτιση, η στέγαση και σήμερα όσο ποτέ η Υγεία σε εμπορεύματα και καταναλωτικά αγαθά είναι μια στρατηγική επιλογή που διέπει το σύνολο των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με στόχο την συγκρότηση μιας υπερδύναμης που θα λύνει και θα δένει στα διεθνή οικονομικά μονοπώλια. Μια στρατηγική που βρίσκει τις ρίζες της δεκαετίες πίσω με πολιτικές, όπως η απορρύθμιση της αγοράς από την οικονομική δικτατορία της Θάτσερ αλλά και μετέπειτα από την δρομολογημένη επιβολή αντεργατικών και βαθιά αντικοινωνικών πολιτικών (όπως η ελαστικοποίηση και η μείωση του κόστους εργασίας με παράλληλη φοροαπαλλαγή και προνοιακές ελαφρύνσεις των κεφαλαιοκρατών) με στόχο την ενίσχυση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας στα πρότυπα των έταιρων κυρίαρχων τραστ. Στη χώρα μας την επιβεβλημένη στροφή προς τις ιδιωτικοποιήσεις κατοχύρωσαν μια δεκαετία τώρα οι μνημονιακές συμβάσεις και τα deals που επέβαλαν οι θεσμοί της χρηματοπιστωτικής δικτατορίας.
Από την αρχή της μνημονιακής υποτέλειας στην χρηματοπιστωτική δικτατορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο τομέας της Υγείας εκτιμήθηκε ως η τεράστια δεξαμενή κέρδους. Ποιός άλλωστε θα διαπραγματευτεί την υγεία του; Ήταν το ΠΑΣΟΚ που επί υπουργείας Παπαδόπουλου θέσπισε ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία για τους γιατρούς του ΕΣΥ, μέσα στα δημόσια νοσοκομεία. Ήταν μετέπειτα η ολοήμερη λειτουργία για τακτικές και όχι επείγουσες εξετάσεις και επεμβάσεις, όπου το κόστος λειτουργίας και οι αμοιβές του προσωπικού εξασφαλίζονταν μέσω συμβάσεων με τα ασφαλιστικά ταμεία και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Το δρομολογημένο σχέδιο διάλυσης του ΕΣΥ με κλείσιμο και συγχωνεύσεις κέντρων υγείας, μειώσεις σε ΜΕΘ, απολύσεις προσωπικού και αδιαφορία για τη βιωσιμότητα έφτασε να το καθιστά προβλεπόμενα ανήμπορο να διαχειριστεί την ταχεία έξαρση της πανδημίας.
Και αντί να προχωρήσουμε σε μια πολιτική κοινωνικής μέριμνας και πρόνοιας επιτάσσοντας ολόκληρο τον ιδιωτικό τομέα για τις κοινωνικές ανάγκες, το πολιτικό προσωπικό της χώρας έκατσε στο ίδιο τραπέζι με τους κλινικάρχες και κάθε παρατρεχάμενο που θα μπορούσε να ρουφήξει έστω και μια σταλιά από το αίμα μας, για να διαπραγματευθούν τους καλύτερους δυνατούς όρους και συμφωνίες κέρδους από το χαμό μας. Και σα να μην έφτανε αυτό, βαφτίσαν επίταξη την κερδοσκοπία των ιδιωτικών κλινικών για να μας κοροϊδεύουν όλους και όλες κατάμουτρα.
Στο κέντρο των αποφάσεων και των διαβουλεύσεων για αυτή την προσπάθεια δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Ιδιωτικών Κλινικών Γρηγόρη Σαραφιανό, εργοδότη της ομώνυμης ιδιωτικής κλινικής «ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΣ» και του αντίστοιχου φαρμακείου. Ο εν λόγω κλινικάρχης, που χτίζει τα κέρδη του πάνω στο όνομα και την υπόσταση της υγειονομικής φροντίδας και περίθαλψης, διαχειρίζεται μια από τις μεγαλύτερες κλινικές της πόληςμε 100 νοσηλευτικές κλίνες, Μονάδα Τεχνητού Νεφρού, Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, Διαγνωστικά εργαστήρια, Εξωτερικά ιατρεία, Μονάδα Λιθοτριψίας, χειρουργικές αίθουσες, υπηρεσία κατ’οικον νοσηλείας, ασθενοφόρα και Μονάδα Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης. Η κλινική του αποτελεί για χρόνια τώρα γνωστό κάτεργο μισθωτής σκλαβιάς για τους εργαζόμενους που δουλεύαν για μεγάλο διάστημα απλήρωτοι μέσα σε ένα καθεστώς διαρκούς αβεβαιότητας, τρομοκρατίας και απολύσεων. Και ήταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που βγήκαν στο βήμα της διεκδίκησης των δεδουλευμένων μέσα από την ταξική σύγκρουση και τον αγώνα ενάντια στην εργοδοσία. Ο ίδιος ο Σαραφιανός δρομολόγησε την ελεγχόμενη ροή και προσφυγή στον ιδιωτικό τομέα με αποκλειστική προτεραιότητα τη δική του κλινική για να εισπράξει και άλλα φράγκα μέσα από τις συμβάσεις ιδιωτικού-δημόσιου τομέα για την πανδημική περίοδο όπως για παράδειγμα επινοικίαση κλινών ΜΕΘ σε διπλάσια και τριπλάσια τιμή από την κανονική κ.α.
Ο Σαραφιανός και η υπόλοιπη δράκα των κλινικαρχών ευθύνονται άμεσα για την ταξική χροιά που έχει η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη πλέον, καθώς έχουν βάλει την υπογραφή τους ως σύγχρονοι μαυραγορίτες στο παζάρι την υγειονομικής πρόνοιας, φροντίδας και περίθαλψης. Με απλά λόγια και χωρίς φαμφάρες, αν έχεις φράγκα έχεις τη δυνατότητα για μοριακά τεστ covid-19, άμεση νοσηλεία και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς να περιμένεις στις ουρές και τα αζήτητα. Για όλα αυτά στη θέση του Σαραφιανού δε θα μπορούσε να είναι κανένας άλλος, καθώς στοχεύοντας τον Σαραφιανό, βάλουμε τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των ιδιωτικών μονοπωλιών και τη νεοφιλελεύθερη ανασυγκρότηση του κεφαλαίου. Η επίθεση μας στην οικία του υγειονομικού μαυραγορίτη Σαραφιανού είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής στη μνήμη όσων συνανθρώπων μας δολοφονήθηκαν από τη κρατική θανατοπολιτική μέσα στην πανδημία. Για όλους αυτούς που η ιστορία δε θα καταγράψει το όνομα τους, για όλους αυτούς που η ζωή τους έγινε θυσία για τα μεγάλα συμφέροντα, για το μεγάλο ξεπέρασμα της κρίσης του νεοφιλελευθερισμού. Για όλους αυτούς είμαστε ακόμα εδώ να παλεύουμε καθημερινά. Για να μην ξεχαστούν, όπως δε ξεχνιούνται οι νεκροί εργάτες στα κάτεργα των αφεντικών, οι νεκροί στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι νεκρές μετανάστριες στα σύνορα και τις θάλασσες. Για όσους και όσες το ιστορικό πόρισμα στον φάκελο της ταξικής μνήμης και της κοινωνικής συνείδησης γράφει με μεγάλα κόκκινα γράμματα: ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ».