Skip to main content

Απαράδεκτος κοινωνικός αυτοματισμός των ξενοδόχων της Θεσσαλονίκης κατά των δημοσιογράφων

Υπό το βάρος της περιορισμένης κινητικότητας λόγω πανδημίας οι ξενοδόχοι ανακάλυψαν ότι για όλα τα δεινά των επιχειρήσεων τους φταίνε οι δημοσιογράφοι

Όταν μία κοινωνική ή επαγγελματική τάξη στρέφεται εναντίον μιας άλλης έχουμε μια μορφή κοινωνικού αυτοματισμού. Όπως ακριβώς και όταν ένα μέρος της κοινωνίας στρέφεται κατά μιας επαγγελματικής ομάδας, στοχοποιώντας την ως υπεύθυνη για τα δεινά που της συμβαίνουν. Σε κάθε περίπτωση ο κοινωνικός αυτοματισμός αποτελεί μία από τις πιο δυσάρεστες επιπτώσεις κάθε κρίσης, καθώς δεν οδηγεί σε τίποτα καλό. Το ζήσαμε αυτό στη χώρα μας έντονα στα πρώτα χρόνια της χρεοκοπίας και της ύφεσης της δεκαετίας του 2010. Όταν οι μισοί Έλληνες είχαν στραφεί κατά των υπολοίπων με την… κατηγορία ότι εργάζονταν στον δημόσιο τομέα και μοναδικό «ταξικό» κριτήριο ότι μισθοδοτούνταν από το κράτος. Πήρε κάποια χρόνια ταλαιπωριών και απωλειών για να γίνει αντιληπτό –ενδεχομένως όχι σε όλους, αφού ακόμη υπάρχουν επίμονες νοσταλγοί του διαχωρισμού- ότι τα μέλη μιας κοινωνίας και επομένως ενός οικονομικού συστήματος, βρίσκονται στο ίδιο πλοίο, είτε αυτό πλέει σε ήρεμα νερά, είτε παλεύει με τα κύματα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα.   

Διαβάστε σχετικά Θεσσαλονίκη: Στα τάρταρα οι κρατήσεις για τα Χριστούγεννα - Αιχμές ΕΞΘ για ΜΜΕ-κυβέρνηση

Σήμερα στη Θεσσαλονίκη το φαινόμενο του κοινωνικού αυτοματισμού αναβιώνει με φόντο τις συνέπειες της πανδημίας. Πέρα από όσους είναι υπέρ ή κατά των εμβολιασμών, που αν και βλακώδες δίλλημα με βάση τι λέει επί του θέματος η επιστήμη, διαπερνά οριζόντια την κοινωνία. Τώρα έχουμε τους ξενοδόχους της πόλης, οι οποίοι ανακάλυψαν ότι για όλα τα δεινά των επιχειρήσεων τους φταίνε οι δημοσιογράφοι. Υπό το βάρος της περιορισμένης κινητικότητας λόγω της πανδημίας, που επηρεάζει αρνητικά τις δουλειές τους, είχαν την ατυχή έμπνευση να υποστηρίξουν με ανακοίνωση της Ένωσης Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης θέσεις και απόψεις, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Αντίθετα, μάλλον αποτελούν ένδειξη –εάν όχι απόδειξη- του λανθασμένου και επιπόλαιου τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Σημειώστε:

Πρώτον, γράφουν στην ανακοίνωση ότι «με την ιδιαίτερη προβολή που παρέχουν στη Θεσσαλονίκη τα τηλεοπτικά κανάλια και τα ΜΜΕ εδώ και ένα μήνα μέσα από τα δελτία τους για τον κορωνοϊό, έχουν καταφέρει η πληρότητα των ξενοδοχείων της πόλης μας να καταβαραθρωθεί από το 60% στο 15%, με τάση για ακόμα πιο χαμηλά». Και επίσης «επειδή όμως τα άψυχα νούμερα συνοδεύονται από τις οικογένειες εργαζομένων που έχουν να ταΐσουν στόματα, τους παρακαλούμε να σταματήσουν να πουλάνε από εδώ τον ανθρώπινο πόνο». Τι μας λένε δηλαδή; Ότι για τον κορωνοϊό, την επέκταση της πανδημίας και την οριακή κατάσταση των νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης ευθύνονται οι δημοσιογράφοι. Χριστός κι Απόστολος, που θα έλεγε η γιαγιά μου! Τα μέσα ενημέρωσης ευθύνονται για την κατάσταση που επικρατεί; Τη δημιουργούν ή μήπως δεν έπρεπε να ασχολούνται με το θέμα και να προβάλλουν μόνο τα λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου φωτισμού του δήμου και τις γαστρονομικές απολαύσεις της πόλης; Διότι –ας το γνωρίζουν τα μέλη ΕΞΘ και όσοι τους εκπροσωπούν- οι άνθρωποι που στις ημέρες μας διστάζουν να μετακινηθούν και να ταξιδέψουν είναι απολύτως δικαιολογημένοι. Ίσα – ίσα, το να είναι κάποιος επιφυλακτικός στις βόλτες και στις συναναστροφές ειδικά αυτή την περίοδο των δεκάδων θυμάτων σε καθημερινή βάση και των εκατοντάδων διασωληνομένων είναι κατανοητό και για πολλούς αυτονόητο. Δείχνει –αν μη τι άλλο- υπευθυνότητα. Όσο για την επίκληση των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία για να ζήσουν τις οικογένειες τους είναι -το λιγότερο- υποκριτική. Διότι κάθε φορά που ένας κλάδος της οικονομίας πλήττεται για οποιοδήποτε λόγο, όχι μόνο εξαιτίας της πανδημίας, το… μάρμαρο πληρώνουν και οι εργαζόμενοι. Δηλαδή, στις εκατοντάδες βιοτεχνίες που έκλεισαν τα τελευταία 30 χρόνια στη Θεσσαλονίκη, στα χιλιάδες μαγαζιά που κατέβασαν ρολά την τελευταία 10ετία, στα δισκάδικα και στα βίντεο κλαμπ που εξαφανίστηκαν, στις εφημερίδες που σταμάτησαν να εκδίδονται επειδή οι Έλληνες δεν διαβάζουν –ο κατάλογος είναι ατελείωτος- δεν δούλευαν άνθρωποι και οικογενειάρχες; Δούλευαν… χομπίστες; Ας λογικευθούμε…   

Δεύτερον, υποδεικνύουν «να ασχοληθούν (σσ. οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ) ξανά μαζί μας τον επόμενο Απρίλιο με το <πρόβλημα> των ξένων επισκεπτών που θα γεμίσουν με κορωνοϊό τη χώρα από τις βόρειες πύλες εισόδου της, γιατί - όπως είναι γνωστό - αν οι ίδιοι επισκέπτες πετάξουν με τα αεροπλάνα για το νότο, αποκτούν ανοσία στον αέρα…». Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ότι η χώρα είναι χωρισμένη στον αδικημένο Βορρά και τον ευνοημένο Νότο, κάτι που αντικατοπτρίζεται στις αποφάσεις του κράτους για την πανδημία; Αν όμως είναι έτσι και οι αποφάσεις αυτές έχουν ως αποτέλεσμα τη χειρότερη επιδημιολογική εικόνα του Βορρά, υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι αυτή η κακή επιδημιολογική εικόνα πρέπει να παραμείνει άγνωστη για να γεμίσουν τα ξενοδοχεία; Είμαστε με τα καλά μας; Όσοι πιστεύουν ότι ζούμε σε χώρα δύο ταχυτήτων, ένα καθεστώς που συντηρούν σήμερα, εν μέσω πανδημίας, όσοι λαμβάνουν αποφάσεις, ας βγουν να το υποστηρίξουν ευθέως. Με τεκμηριωμένα επιχειρήματα και –κυρίως- με την υπογραφή τους προς του αρμοδίους της εκτελεστικής εξουσίας. Διότι το να υποδεικνύουν στους δημοσιογράφους τι να πούνε, πότε θα το πούνε και πως θα το πούνε δείχνει –το λιγότερο- κακή νοοτροπία και παντελή έλλειψη ψυχραιμίας.

Τρίτον, η ανακοίνωση της ΕΞΘ καταλήγει με την ακόλουθη επισήμανση: «Τόσες ώρες ρεπορτάζ για τον κορωνοϊό στη Θεσσαλονίκη, δε βρέθηκε ΕΝΑΣ (τα κεφαλαία και μαυρισμένα γράμματα είναι της ανακοίνωσης) να αναζητήσει πόσες είναι οι κλίνες ΜΕΘ στην πόλη μας που υποδέχεται όλα τα σοβαρά κρούσματα της Βόρειας Ελλάδας και εάν η αναλογία κλίνες ανά πληθυσμό είναι η ανάλογη με το λεκανοπέδιο της Αττικής. Μάλλον καίει αυτό το θέμα...».

Ακόμη κι αν ισχύει κάτι τέτοιο –εάν δηλαδή στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν αναλογικά λιγότερες Μονάδες Εντατικής  Θεραπείας από την Αττική- η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Η κατάσταση στα νοσοκομεία του Βορρά είναι πολύ επιβαρυμένη και αυτό ο κόσμος πρέπει να το γνωρίζει. Τα υπόλοιπα που… υποδεικνύει η ΕΞΘ στους δημοσιογράφους αφορούν ενδεχομένως κάποια ερώτηση στη Βουλή για την κατάθεση στοιχείων, που οι ξενοδόχοι μπορούν να προκαλέσουν ή έναν ντετέκτιβ, τον οποίο μπορούν να προσλάβουν.

Η αλήθεια είναι ότι τα ξενοδοχεία –όχι μόνο της Θεσσαλονίκης- υποφέρουν στα δύο χρόνια του κορωνοϊού, καθώς ο κόσμος δεν ταξιδεύει. Εξίσου αλήθεια, όμως, είναι ότι στις δύσκολες καταστάσεις η αντίδραση της επιχειρηματικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης είναι από αμυντική έως παρορμητική και πάντως καθόλου δημιουργική. Αλλά με την προχθεσινή ανακοίνωσή της η Ένωση Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης παραβιάζει πολλά όρια. Από την ευγένεια και τη δεοντολογία μέχρι τη λογική, τη σοβαρότητα και την ευαισθησία.

ΥΓ. Στην Ελλάδα πολλές φορές πολλοί τα βάζουν με τους δημοσιογράφους. Υπ’ αυτή την έννοια η ανακοίνωση της ΕΞΘ δεν έχει κάποια ιδιαίτερη απήχηση. Άλλωστε είναι βέβαιον ότι ακόμη κι αν από τη μια στιγμή στην άλλη εξαφανιστούν οι δημοσιογράφοι και τα μέσα ενημέρωσης, η πανδημία θα παραμείνει για κάποιο διάστημα, οι άνθρωποι θα είναι κουμπωμένοι και τα ξενοδοχεία δεν θα γεμίζουν. Το δυσάρεστο –και ταυτόχρονα λυπηρό- είναι ότι με προσεγγίσεις σαν κι αυτή, που δείχνουν παρωχημένη νοοτροπία, ακόμη και όταν τελειώσει η πανδημία τα προβλήματα πολλών επιχειρήσεων θα παραμείνουν άλυτα.  

ΥΓ2. Η ανακοίνωση της ΕΞΘ δημοσιεύθηκε από τα μέσα ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους που ο κ. Μανδρίνος και οι συνάδελφοί του έβαλαν στο στόχαστρο. Κάτι δείχνει κι αυτό…