Είναι καλό να έρχεται ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη. Ενδεχομένως να αποδειχθεί χρήσιμη η τακτική του παρουσία στην πόλη, στο πλαίσιο της δημιουργία παραρτήματος του Μεγάρου Μαξίμου δίπλα στο Θερμαϊκό. Εξίσου αποδοτική μπορεί ενίοτε να αποδειχθεί η επαφή υπουργών με παράγοντες του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα που εποπτεύουν, ιδιαίτερα με επιχειρηματίες και εκπροσώπους των παραγωγικών φορέων και της αγοράς του βορειοελλαδικού τόξου. Πάντα η προσωπική επαφή και ενημέρωση από ανθρώπους που γνωρίζουν απευθείας τα θέματα βοηθά τους πολιτικούς να διαμορφώσουν καλύτερη εικόνα και –θεωρητικά τουλάχιστον- να λάβουν τις κατάλληλες αποφάσεις και να δώσουν τις καλύτερες λύσεις στα προβλήματα.
Από αυτό, όμως, μέχρι το τι συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη κάθε Σεπτέμβρη, το διάστημα πριν, κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά τα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθέσεως η απόσταση είναι μεγάλη. Πλήθος επαφών, συζητήσεων, τραπεζομάτων, φιλικών καφέδων, ομιλιών, δηλώσεων και υποσχέσεων μέσα σε λίγες μόνο ημέρες. Λες και το κέντρο βάρους της χώρας –αν όχι ολόκληρου του πλανήτη!- μετατοπίζεται ως διά μαγείας βορειότερα. Για να εξαφανιστεί –και πάλι ως διά μαγείας- και πάλι στο νότο αμέσως μετά. Πρόκειται για ένα κοκτέιλ σοκ, που περιέχει ισχυρές δώσεις από παραγοντιλίκι, ρουσφέτια, δημόσιες σχέσεις, εγκαίνια, επαφές, γνωριμίες, μισόλογα, υπονοούμενα. Και ελάχιστη ουσία.
Για τους ντόπιους παράγοντες είναι περισσότερο θέμα ευγένειας, παρά προσδοκιών. Αν και η ελπίδα ότι κάτι μπορεί να γίνει έστω σε κάποιο δευτερεύον ζήτημα υπάρχει, αφού κατά καιρούς τη συντηρούν οι εξαιρέσεις. Υπάρχουν, βέβαια, και οι επαγγελματίες του κράτους και της κυβέρνησης, οι οποίοι για τρεις – τέσσερις ημέρες αισθάνονται το «ειδικό βάρος» της θέσης τους.
Για τους εκπροσώπους της εξουσίας –πολιτικούς, υπουργούς, αξιωματούχους, μεγαλοπαράγοντες του χρηματοπιστωτικού συστήματος- η κατάσταση αυτή προσομοιάζει με καθαρτήριο. Σε ένα –έστω μεγάλου μεγέθους- Σαββατοκύριακο οι περισσότεροι επιχειρούν να ξορκίσουν τις τύψεις (;) και το άγχος (;) τους για τον ελληνικό Βορρά. Δείχνουν να αναζητούν «άφεση αμαρτιών», χρονικής διάρκειας τουλάχιστον 12 μηνών. Μέχρι τον προσεχή Σεπτέμβριο, μέχρι την επόμενη ΔΕΘ.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια η εικόνα ήταν διαφορετική –πολύ πιο χαλαρά-, αλλά φέτος τα γνωστά φαινόμενα επέστρεψαν δριμύτερα. Υπάρχει κορυφαίος υπουργός που εκφώνησε σε δύο ημέρες τέσσερις ομιλίες, ανταποκρινόμενος σε σχετικά αιτήματα. Επαναλαμβάνοντας τα ίδια –ενδεχομένως ενδιαφέροντα- πράγματα. Το ίδιο έκαναν -ίσως σε διαφορετική δοσολογία- όλοι λίγο πολύ οι συνάδελφοί του που ανέβηκαν από την Αθήνα. Μέχρι και μεταμεσονύχτια θεσμική ομιλία υπουργού κατεγράφη στο σχετική ημερολόγιο του διημέρου. Ανάλογη κινητικότητα επέδειξαν και πολλοί άλλοι μεγαλοσχήμονες του συστήματος, οι οποίοι βρήκαν πελατεία και παρέες.
Το πόση ουσία θα προκύψει απ’ όλα αυτά θα φανεί εν καιρώ. Το σίγουρο είναι ότι από αύριο αυτή η προσομοίωση ομαδικής ψυχοθεραπείας καταλαγιάζει. Η Θεσσαλονίκη επιστρέφει σε κανονικούς ρυθμούς, μαζί με τα κίτρινα σχολικά λεωφορεία στους δρόμους. Τα προβλήματα για την κοινωνία, την οικονομία και την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής παραμένουν στην κατάσταση που βρίσκονταν πριν από λίγες ημέρες. Το μόνο σίγουρο είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι: τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τα μπαρ, τα καφέ και οι υπόλοιποι επαγγελματίες των υπηρεσιών της πόλης.