Σε απειλή βρίσκονται οι μυδοκαλλιέργειες στη δυτική πλευρά του Θερμαϊκού κόλπου, εξαιτίας της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού των μπλε καβουριών (τα λένε και «Ιταλούς») τα τελευταία χρόνια.
Το ξενικό αυτό είδος καβουριού μπορεί να είναι μια προσοδοφόρα επιχείρηση για ορισμένους, όμως «επιτίθεται» στο πρώτο στάδιο παραγωγής του γόνου των μυδιών, ειδικά στο χρονικό διάστημα από τις αρχές Ιουλίου ως και το τέλος Οκτωβρίου, με αποτέλεσμα μονάδες μυδιών, που είναι σε σχετικά μικρά βάθη να μην μπορούν να καλλιεργήσουν και να παράγουν σύμφωνα με την προβλεπόμενη δυναμικότητά τους.
Όπως καταγγέλλουν μάλιστα οι μυδοκαλλιεργητές η μείωση στην παραγωγή φτάνει στο 30%! Ήδη πραγματοποιήθηκε σύσκεψη, που συγκάλεσε ο Αλιευτικός Οστρακοκαλλιεργητικός Σύλλογος Ιδιοκτητών Αλιευτικών Σκαφών και Φορτηγίδων Κυμίνων – Ν. Μαλγάρων Δ. Δέλτα «Ο Ποσειδών», με τη συμμετοχή περίπου 50 μυδοκαλλιεργητών και εκπροσώπων του ΑΠΘ, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης.
Καθημερινά στη λιμνοθάλασσα του Καλοχωρίου, στις Αλυκές Κίτρους Πιερίας, στα Μάλγαρα, στη Χαλάστρα, στα Κύμινα και σε όλη την έκταση της μυδοπαραγωγού περιοχής ερασιτέχνες ψαράδες, αλλά και ιχθυέμποροι ψαρεύουν δεκάδες κιλά (μια καλή μέρα μπορεί να φτάσει και στα 200!) από μπλε καβούρια. Είναι οι... χαρούμενοι της υπόθεσης.
Πιο δίπλα οι μυδοκαλλιεργητές, αλλά και οι επαγγελματίες αλιείς, οι οποίοι τονίζουν ότι ο υπερπληθυσμός των «Ιταλών» καταστρέφει τις αρμαθιές των μυδοκαλλιεργειών, αλλά και τα δίχτυα.
Το μπλε καβούρι εμφανίστηκε στην περιοχή πριν από περίπου 45 χρόνια, όμως πλέον έχει εγκατασταθεί μόνιμα εκεί και ο πληθυσμός του είναι συνεχώς αυξανόμενος.
Το πρόβλημα έχουν επισημάνει με έγγραφά τους προς τα αρμόδια τμήματα αλιείας τα προηγούμενα χρόνια οι σύλλογοι των οστρακοκαλλιεργητών, οι υπηρεσίες αλιείας, αλλά και καθηγητές του ΑΠΘ. Πλέον, όπως αναφέρουν οι μυδοκαλλιεργητές, το πρόβλημα δεν είναι διαχειρίσιμο και «παρατηρούνται φαινόμενα ολικής καταστροφής του γόνου των μυδιών κατά το αρχικό στάδιο παραγωγής, με αποτέλεσμα οι πρώτες (ρηχές) μονάδες να μην μπορούν να παράγουν».
Προτείνουν μάλιστα τη μετεγκατάσταση όλων των μονάδων μυδοκαλλιέργειας Θεσσαλονίκης και Ημαθίας που βρίσκονται στα... ρηχά, σε μεγαλύτερα βάθη και μέχρι αυτό να γίνει να παραχωρηθούν κάποιες μονάδες από τις νέες που προβλέπονται στην ΠΟΑΥ (η οποία δεν έχει θεσπιστεί πάντως ακόμη...), ώστε να ασκήσουν τη δραστηριότητά τους (όχι παραγωγικές μονάδες, αλλά μόνο για τη διάσωση του γόνου το διάστημα Ιούλιος – Νοέμβριος).
Η λύση αυτή όμως, όπως επισημάνθηκε από συμμετέχοντες στη σύσκεψη, δε θα αποδώσει αφού αντί τα καβούρια να τρέφονται στα... ρηχά θα κάνουν απλώς μεγαλύτερη απόσταση για την τροφή τους.
Στο τέλος της σύσκεψης αποφασίστηκε η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης, που μισθώνει άλλωστε και τη θαλάσσια περιοχή να στείλει έγγραφο στο αρμόδιο υπουργείο, προκειμένου να παραχωρηθούν έξι βοηθητικές μονάδες έκτασης το πολύ μέχρι 15 στρέμματα η καθεμιά, για να περιοριστεί φέτος το πρόβλημα, μέχρι να θεσπιστεί η ΠΟΑΥ και να μπει μια τάξη στην περιοχή των οστρακοκαλλιεργειών.
Όπως τόνισε εξάλλου ο περιφερειακός σύμβουλος, Κώστας Γιουτίκας, «το 2016 είναι χρονιά ορόσημο για την ΠΟΑΥ, αφού περιμένουμε ύστερα από δεκαετίες να θεσπιστεί στο Θερμαϊκό Κόλπο (της Πιερίας η ΠΟΑΥ εξελίσσεται πιο γρήγορα) και να μπει μια τάξη στη μυδοκαλλιέργεια, βάζοντας τέλος και στο αυθαίρετο καθεστώς που επικρατούσε επί πολλά χρόνια».
Οι «Ιταλοί» ευδοκιμούν στις ΗΠΑ και στον Καναδά και τους έφεραν στη Μεσόγειο για καλλιέργεια Ιταλοί. Στην Ελλάδα εμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1960 και «εγκαταστάθηκε» στις εκβολές ποταμών, επειδή εκεί υπάρχει περισσότερο φαγητό για το καβούρι, που μπορεί να ζει και σε νερά με μικρότερη αλατότητα. Είναι αρπαχτικό, με ελάχιστους εχθρούς στην Ελλάδα και με κυριότερο τον άνθρωπο. Τρέφεται με μικρά ψάρια και πτώματα. Λιγοστεύουν όταν λιώνουν τα χιόνια και περιορίζεται η αλατότητα στις περιοχές τους ή όταν τα ποτάμια μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες άμμου και λάσπης που προκαλούν ασφυξία.