Σε φάντασμα που στοιχειώνει τον δήμο Παύλου Μελά και πιο συγκεκριμένα την περιοχή της Σταυρούπουλης, έχει μετατραπεί εδώ και περίπου δύο δεκαετίες το παλιό εργοστάσιο της ΑΓΝΟ επί της οδού Ιασωνίδου, μέσα στον αστικό ιστό της πόλης.
Το κτήριο της άλλοτε κραταιάς γαλακτοβιομηχανίας από τη στιγμή που σταμάτησε τη λειτουργία του το 1992 σταδιακά μετατράπηκε σε ένα άψυχο κουφάρι από τσιμέντο και παραδόθηκε βορά στην εγκατάλειψη και τον αδυσώπητο χρόνο.
Σήμερα οι εγκαταστάσεις του, που απλώνονται σε μια έκταση περίπου 16 στρεμμάτων, έχουν μετασχηματιστεί σε μια άμορφη μάζα από ξεχαρβαλωμένα τούβλα που μετά βίας κρατούνται στον σκελετό.
Ξεκολλημένες λαμαρίνες, σκουριασμένα σίδερα, τζάμια λαιμητόμοι χάσκουν στον αέρα, έτοιμα να σωριαστούν ανά πάσα στιγμή. Όλο το κτήριο ουσιαστικά έχει μετατραπεί σε μια παγίδα θανάτου, όπου σε κάθε βήμα, ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός μοιραίου ατυχήματος σε όποιον επιχειρεί να τις διασχίσει. Η είσοδος εντός του οικοπέδου είναι εύκολη καθώς η κεντρική σιδερόπορτα είναι ξεκλείδωτη ενώ και η περίφραξη που συνορεύει με το πεζοδρόμιο είναι διάτρητη.
Ό,τι έχει απομείνει από τον φέροντα κτηριακό οργανισμό έχει μετατραπεί όλα αυτά τα χρόνια σε μια υγειονομική βόμβα αποτελούμενη από σκουπίδια, πεταμένα μπάζα και ακαθαρσίες.
Μέσα σε βουνά από πεταμένα πλαστικά, χρησιμοποιημένα ρούχα, στρώματα και κουβέρτες και πίσω από τους μισογκρεμισμένους τοίχους τοξικομανείς κάνουν χρήση σκληρών ναρκωτικών, αφήνοντας πίσω τους τις χρησιμοποιημένες σύριγγες και τα κομμένα τενεκεδάκια που ετοιμάζουν τη δόση τους.
Τα τρωκτικά που έρπουν ανάμεσα στα μπάζα και τα αγριόχορτα, συμπληρώνουν ένα σκηνικό τρόμου για τους κατοίκους της περιοχής, που αντί να χαίρονται ένα χώρο πρασίνου, όπως άλλωστε είναι χαρακτηρισμένος, αντικρίζουν αυτή την απόκοσμη εικόνα, φοβούμενοι ακόμη και για την σωματική ακεραιότητα των παιδιών τους, που μπαίνουν στον πειρασμό της εξερεύνησης.
Η ιστορία του ακινήτου μετά την πτώχευση της γαλακτοβιομηχανίας
Η ιστορία του πτωχευμένου εργοστασίου έχεις πολλούς σταθμούς και αναδύει οσμή σκανδάλου καθώς με νομοθετικές ρυθμίσεις αντί να αποδοθεί στην πολιτεία και από εκεί στον δήμο και την τοπική κοινωνία πέρασε σε χέρια ιδιωτών.
Όλα ξεκινούν όταν το μακρινό 1992 η γαλακτοβιομηχανία ΑΓΝΟ, σταματά την παραγωγή και παστερίωση γάλακτος στο συγκεκριμένο εργοστάσιο.
Είχε προηγηθεί μια ένδοξη εποχή φτάνοντας στο απόγειό της, τη δεκαετία του 1980, λανσάροντας διαφημίσεις ακόμη και με τον σουπερ σταρ του Άρη, Νίκο Γκάλη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η έκταση παραχωρήθηκε τη δεκαετία του 1950 από το τότε υπουργείο Γεωργίας στην Ένωση Αγελαδοτροφικών Συνεταιρισμών με την υποχρέωση της λειτουργίας εργοστασίου αποθήκευσης και παστερίωσης γάλακτος του συνεταιρισμού και με την προϋπόθεση της συνεχούς χρήσης για το σκοπό της παραχώρησης.
Από τη στιγμή που αυτή η προϋπόθεση έπαψε να ισχύει η έκταση έπρεπε να επιστρέψει στο δημόσιο και στη συνέχεια να περάσει στον δήμο και μάλιστα χωρίς αντάλλαγμα καθώς είναι χαρακτηρισμένη στο πολεοδομικό σχέδιο ως χώρος πρασίνου.
Αντί όμως αυτού όταν η επιχείρηση της ΑΓΝΟ, παρά τις προσπάθειες για ανάκαμψη με νέες εγκαταστάσεις στην περιοχή του Λαγκαδά, δεν κατάφερε να ανακάμψει και πέρασε σε διαδικασία εκκαθάρισης. Η τότε Αγροτική Τράπεζα πλειοδότησε και η έκταση πέρασε στην ιδιοκτησία της και αργότερα εξαγοράστηκε από ιδιωτική εταιρεία έναντι έξι εκατομμυρίων ευρώ με όρο αποπληρωμής του ποσού, εντός δεκαετίας.
Το παράδοξο εδώ είναι και σε αυτό βασίζει τη διεκδίκησή του ο δήμος Παύλου Μελά ότι τόσο η εξαγορά αρχικά από την τότε Αγροτική Τράπεζα το 2000 και στη συνέχεια το 2003 από τους ιδιώτες, δεν είναι σύννομη καθώς ποτέ δεν άλλαξε ο ειδικός σκοπός χρήσης για την οποία είχε αρχικά παραχωρηθεί στην ΕΑΣ δηλαδή για την αποθήκευση και παστερίωση γάλακτος.
Ως εκ τούτου από τη στιγμή που ο χώρος από το 1992 δεν εξυπηρετεί τον σκοπό παραχώρησης θα έπρεπε να περάσει στο Δημόσιο και στη συνέχεια στον δήμο.
Σύμφωνα με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο Τεχνικών Υπηρεσιών του δήμου Παύλου Μελά, Κώστα Πάντση, ο οποίος έχει ασχοληθεί διεξοδικά με το ζήτημα, οι προσπάθειες για παραχώρηση της έκτασης στο δήμο ξεκίνησαν το 2015, όμως παρά τα νομικά ερείσματα και τις διαχρονικές προσπάθειες να πεισθεί το αρμόδιο υπουργείο και η εκάστοτε πολιτική του ηγεσία τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Σε μια ύστατη προσπάθεια ο δήμος έχει καταφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο όπως αποκαλύπτει στη Voria.gr ο κ. Πάντσης θα συνεδριάσει τη Δευτέρα 6 Απριλίου για να εκδικάσει την υπόθεση, με τον αντιδήμαρχο να εκτιμά ότι θα υπάρχει θετική απόφαση για τα συμφέροντα του δήμου και των δημοτών μιας και η εξαγορά από τον ιδιώτη βασίστηκε σε τροποποίηση του νόμου επί κυβέρνησης Σημίτη χωρίς αυτή, να καλύπτει τον αγοραστή καθώς δεν τροποποιήθηκε ο σκοπός παραχώρησης.
Ο κ. Πάντσης κάνει λόγο για διαχρονικές πολιτικές ευθύνες καθώς καμιά κυβέρνηση δεν εισάκουσε το αίτημα του δήμου, παρά το δίκαιο του αιτήματός του.
Σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο αν τελικά υπάρξει δικαίωση στο ΣΤΕ, η έκταση θα πρέπει να επιστρέψει στο δημόσιο και από αυτό στη δήμο για να το αξιοποιήσει ως χώρο πρασίνου, προς ωφέλεια των πολιτών.
Οι εγκαταστάσεις που κατασκευάστηκαν χρησιμοποιήθηκαν γι’ αυτόν τον σκοπό μέχρι το 1992. Τώρα το αίτημα του δήμου μοιάζει απλό: αφού δεν υπάρχει εκεί καμιά δραστηριότητα, η έκταση να επανέλθει στο Δημόσιο και με δεδομένο τον κοινόχρηστο, από το ρυμοτομικό σχέδιο, χαρακτήρα του να περάσει στον δήμο.