Με χρονίζοντα και σοβαρά κενά στην πρόληψη πυρκαγιών, για μία ακόμη χρονιά, την ίδια στιγμή που και ασυνείδητοι πολίτες εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται την επικινδυνότητα των εργασιών τους σε υπαίθριους χώρους -No1 αίτιο της εκδήλωσης φωτιάς στη χώρα μας- και την αδιαφορία για κοπή-απομάκρυνση των ξηρών χόρτων στις ιδιοκτησίες τους, άρχισε η εφετινή αντιπυρική περίοδος την 1η Μαΐου. Μία αντιπυρική περίοδος που, εν τοις πράγμασι, μόνο... αντιπυρική δεν ήταν.
Ενδεικτική του εκρηκτικού συνδυασμού των τριών παραπάνω αιτιών ήταν δεκάδες πυρκαγιές, μικρές και μεγάλες, σε όλη την επικράτεια μέσα σε έναν μήνα, σε περίοδο (μήνας Μάιος), μάλιστα, που δεν φημίζεται για τη μεγάλη επικινδυνότητά της: από τη μεγάλη φωτιά που κατέκαψε δεκάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους στα Γεράνεια Όρη στην Κορινθία, μέχρι την πιο πρόσφατη -και πολύ επικίνδυνη- φωτιά σε ρεματιά στο Πουρνάρι, στην περιοχή του Πανοράματος, στην ανατολική Θεσσαλονίκη, όπου, παρότι μικρή σε έκταση, πέρασε ακόμα και μέσα σε αυλές παρακείμενων σπιτιών απειλώντας τα ευθέως, μαζί, φυσικά, με ανθρώπινες ζωές. Η πρώτη εκδηλώθηκε σε ελαιώνα όταν πολίτης επιχείρησε να κάψει υπολείμματα κλάδευσης, παρά τους σφοδρούς ανέμους, και η δεύτερη από εργασίες σε μελίσσια που ήταν εγκατεστημένα στην πλαγιά της ρεματιάς.
Είναι κάτι παραπάνω από πασιφανές ότι πρέπει καθένας μας, σε επίπεδο κοινωνίας ή αρχών, να συνειδητοποιήσει τις επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει μία παράλειψη, μία κακή εκτίμηση, μία ασυνείδητη ενέργεια, αλλά και η αδιαφορία, η αμέλεια, η αδράνεια.
Ένα τέτοιο δείγμα με όλα τα παραπάνω «καλούδια» είναι περίπτωση οικοπέδων στην Εξοχή του δήμου Πυλαίας- Χορτιάτη, στα βόρεια προάστια της Θεσσαλονίκης. Όπως προκύπτει από τις εικόνες που απέστειλε αναγνώστης στη Voria.gr και αναδεικνύουν το πρόβλημα σε όλη του τη διάσταση. Εν μέσω πρωτοφανούς ξηρασίας για τέτοια εποχή και έπειτα από τα πρόσφατα γεγονότα, κάποιοι επιλέγουν αφενός να μην κάνουν -από καλά έως καθόλου- τη δουλειά τους ως προς τη διαχείριση και κάποιοι άλλοι αφετέρου να επιλέγουν να μη μεριμνούν για την προστασία τόσο των ίδιων όσων και των γειτόνων τους.
Τόσο οι οικοπεδούχοι όσο και η αρμόδια δημοτική υπηρεσία έχουν αφήσει στο... έλεος του Θεού την υψηλή, πυκνότατη βλάστηση και τα ξηρά χόρτα λίγα μόλις μέτρα μακριά από κατοικίες, χωρίς να κάνουν το παραμικρό για να αποφύγουν το κακό, που δεν θέλει και πολύ να γίνει. Ένας λάθος χειρισμός ή μια αμέλεια αρκεί για να μετατρέψει ένα κατά τα φαινόμενα πράσινο τοπίο σε εν δυνάμει... πυριτιδαποθήκη.
Τα παραδείγματα προς αποφυγήν των τελευταίων χρόνων, με πρώτο και κύριο το Μάτι, φαίνεται πως δεν ευαισθητοποίησαν πολλούς, που επιμένουν να διαλέγουν την οκνηρία και το «δεν βαριέσαι, τίποτα δεν θα γίνει». Δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε όλοι ότι, ειδικά αυτήν την περίοδο, εν μέσω θέρους και πολύ υψηλών θερμοκρασιών, οι πρακτικές πρόληψης, εφόσον προσχεδιάζονται και υλοποιούνται σωστά και εγκαίρως, μπορούν να σώσουν ζωές και, φυσικά, δασικές εκτάσεις-πνεύμονες για πολεοδομικά συγκροτήματα.
