Όσο προχωρά το εμβολιαστικό πρόγραμμα και η ζωή προσπαθεί να ξαναμπεί, σταδιακά, στις παλιές, γνώριμες, ράγες, τόσο οι συζητήσεις μεταξύ επιχειρηματιών της Θεσσαλονίκης για το τι μέλλει γενέσθαι με τους μη εμβολιασμένους εργαζομένους φουντώνουν. Αυτό που απασχολεί, ειδικά επιχειρηματίες, που προέρχονται από χώρους όπως είναι της εστίασης, του τουρισμού, της τροφοδοσίας και καθημερινά, έρχονται, σε επαφή με χιλιάδες πελάτες, είναι μήπως η αρνητική απόφαση κάποιων, ή η ταλάντευση κάποιων άλλων σχετικά με το αν θα εμβολιαστούν κατά του κορωνοϊού ή όχι, θέσει σε κίνδυνο τη λειτουργία της επιχείρησης τους.
Ο «ασκός του Αιόλου» των συζητήσεων έχει ήδη ανοίξει με βασικό στόχο να πειστούν όσοι μέχρι στιγμής μονολογούν «βλέποντας και κάνοντας» ή «ας κάνουν οι ...άλλοι το εμβόλιο προκειμένου να κτισθεί ένα τείχος ανόσιας και μετά αποφασίζουμε και εμείς».
Αυτό που προβληματίζει, ιδιαίτερα, είναι η επιλογή του «όχι» από αρνητές του εμβολίου, οι οποίοι χρησιμοποιούν σαν καραμέλα την αιτιολογία «πως είναι δικό τους το σώμα και θα το διαχειριστούν όπως αυτοί θέλουν». Εν μέρει έχουν δίκιο, όμως τι γίνεται όταν οι δικές τους αποφάσεις επηρεάζουν το κοινωνικό σύνολο, κομμάτια του οποίου είμαστε όλοι μας;
Απάντηση με ηχηρή παρέμβαση έδωσε πριν λίγες ημέρες η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου λέγοντας πως «το σύνταγμα κατά κανένα τρόπο δεν αναγνωρίζει σε κάποιον να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του άλλου και την υγεία του». «Άρα το όριο της ελευθερίας των επιλογών μας είναι ο διπλανός μας. Είναι ο άλλος», τόνισε η κ. Σακελλαρόπουλου.
Τη σκυτάλη πήρε ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνις Γεωργιάδης λέγοντας πως «δεν μπορεί μια επιχείρηση να κινδυνεύει να κλείσει επειδή ένας υπάλληλος θέλει να ασκήσει το, δήθεν δικαίωμα του, να μην εμβολιαστεί. Στην υπάρχουσα εργασιακή νομοθεσία μια επιχείρηση μπορεί να απολύσει έναν υπάλληλο εάν ο εργαζόμενος θέτει σε κίνδυνο την επιχείρηση».
Οι δηλώσεις αυτές όσο και αν ενοχλούν ή προβληματίζουν κάποιους, αποτελούν μόνο την αρχή της εικόνας που αχνοφαίνεται πως θα διαμορφωθεί το επόμενο διάστημα με προτιμητέους τους εργαζόμενους που έχουν εμβολιαστεί και με πολίτες εμβολιασμένους που θα διαθέτουν «προνόμια» έναντι των άλλων που σταδιακά είτε θα αποστασιοποιηθούν κοινωνικά από επιλογή, είτε θα πεισθούν τελικά να εμβολιαστούν.
Δεν είναι λίγοι οι εργαζόμενοι σε μικρές επιχειρήσεις, που φοβούμενοι μη χάσουν τη δουλειά τους συζητούν μεταξύ τους απρόθυμα πως «αν είναι να χάσω τη δουλειά μου θα το κάνω το εμβόλιο», σπεύδοντας να προσθέσουν πως «θα το κάνω μόνον αν με αναγκάσουν».
Την ίδια ώρα, οι συζητήσεις μεταξύ επιχειρηματιών που προέρχονται από δυναμικούς χώρους και συμβάλουν σημαντικά στο ΑΕΠ της χώρας δεν αφήνουν περιθώρια για εφησυχασμού.
«Αν δεν νοιάζεσαι για τον άνθρωπο, τον οποίον εξυπηρετείς δεν μπορείς να είσαι και καλός στην εργασία σου» έλεγε πριν λίγες ημέρες επιχειρηματίας προερχόμενος από το χώρο της εστίασης τονίζοντας πως προσπαθεί όσους εργαζόμενους του διστάζουν να εμβολιαστούν να τους πείσει με επιχειρήματα πως πρέπει να το κάνουν άμεσα.
«Δεν μπορώ να ρισκάρω ένας δικός μου εργαζόμενος να κολλήσει πελάτες, οι οποίοι δεν αποκλείεται να μεταφέρουν τον ιό στην οικογένεια ή σε φίλους τους. Η αδιαφορία κάποιου, μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα επικίνδυνη για την κοινωνία» σημειώνει άλλος επιχειρηματίας προσθέτοντας πως δεν πρόκειται στο επόμενο διάστημα να προβεί σε πρόσληψη εργαζόμενου που δεν θα έχει εμβολιαστεί.
Η πιο συχνή αποστροφή του λόγου των περισσότερων επιχειρηματιών, είναι πως πρέπει όλοι οι πολίτες να εμβολιαστούν για να μην ξαναζήσουμε το πρόσφατο παρελθόν με τα πολύμηνα lockdowns.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους, είναι πως η επόμενη ημέρα δεν θα πρέπει να αποτελέσει την αρχή για κοινωνικούς αποκλεισμούς στα όρια του... γκέτο, με πολίτες «δυο ταχυτήτων», «προνομιούχους» ή μη. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να σκεφτούμε δίπλα πριν λάβουμε αποφάσεις που επηρεάζουν και τον κοινωνικό μας περίγυρο.
Τι ισχύει στη χώρα μας με βάση το νόμο για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού
Στη χώρα μας νομοθετικά από τον Μάρτιο του 2020 προβλέπεται η δυνατότητα επιβολής της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού «για την αποτροπή της διάδοσης νόσου».
Το θέμα του υποχρεωτικού εμβολιασμού προβλέπεται στο ν. 4675/11.3.2020 όπου αναφέρεται πως «σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβάλλεται, με απόφαση του Υπουργού Υγείας υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου».