Να διευθετηθεί το ζήτημα με την αδειοδότησή τους ζητούν οι βυρσοδέψες της Θεσσαλονίκης με επιστολή προς τον υφυπουργό Εσωτερικών (Μακεδονίας-Θράκης) Σταύρο Καλαφάτη.
Οι επιχειρήσεις του κλάδου, που ζητούν άμεση συνάντηση με τον κ. Καλαφάτη, αφήνουν αιχμές κατά της ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ την οποία κατηγορούν για τη μη αδειοδότηση των επιχειρήσρεων που βρίσκονται εντός της Βιομηχανική Περιοχή της Σίνδου.
Όπως αναφέρουν, «η παύση της επιχειρηματικής δραστηριότητας των βυρσοδεψείων (τα οποία απασχολούσαν πριν την προσωρινή τους παύση λειτουργίας περίπου 250 εργαζόμενους) αφενός έχει καταστροφικές οικονομικές συνέπειες για τον καθένα από εμάς, οι οποίοι έχουμε βρεθεί άνευ εισοδήματος για την κάλυψη των προσωπικών και οικογενειακών μας υποχρεώσεων και παράλληλα καλούμαστε να καλύψουμε όλες τις υποχρεώσεις των επιχειρήσεών μας (φορολογικές, δανειακές, ασφαλιστικές, λογαριασμούς κοινωφελών επιχειρήσεων, δημοτικά τέλη κλπ.) παρότι αυτές δε λειτουργούν καν στοιχειωδώς. Αφετέρου, ανυπολόγιστες είναι οι επιπτώσεις και σε όσους δραστηριοποιούνται στη συλλογή, επεξεργασία, συντήρηση και αποθήκευση δερμάτων, δραστηριότητες που συνδέονται άρρηκτα και έχουν ως τελικό αποδέκτη επεξεργασίας και διάθεσης δερμάτων τα βυρσοδεψεία».
Τονίζουν, δε, ότι το υπουργείο Ανάπτυξης έδωσε «στα βυρσοδεψεία των Αθηνών, παράταση της προσωρινής άδειας λειτουργίας τους για ακόμη 2 χρόνια τουλάχιστον. Τα βυρσοδεψεία των Αθηνών είναι εγκατεστημένα στο κέντρο της πόλης, χωρίς κάποιας μορφής οργάνωση και χωρίς βιολογικό να επεξεργάζεται τα λύματα τους. Αντίθετα εμείς εκδιωχτήκαμε το 2004 από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ώστε να μεταφερθούμε στην ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου με τεράστιο κόστος και αυτή τη στιγμή μένουμε χωρίς επιχειρήσεις ενώ οι συνάδελφοι μας στην Αθήνα δεν αναγκάστηκαν ποτέ να μετεγκατασταθούν σε σύγχρονες δομές και συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά χωρίς καμία περιβαλλοντογική ευθύνη».
Διαβάστε την επιστολή:
Τον Ιούλιο του 2019 επιβλήθηκε σε όλες τις βυρσοδεψικές επιχειρήσεις της Θεσσαλονίκης προσωρινή παύση λειτουργίας από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Η απόφαση αυτή, απόρροια της πίεσης που άσκησε η ΕΤΒΑ στην ΠκΜ συνοδεύτηκε με την διακοπή ηλεκτροδότησης των επιχειρήσεων, την σφράγιση των φρεατίων και την οριστική διακοπή λειτουργίας της Μονάδας Επεξεργασίας Αποβλήτων του Οικοδομικού Τετραγώνου 52, όπου στεγάζονται οι επιχειρήσεις μας.
Στην προσπάθεια μας να βρεθεί μια λύση και σε συνεργασία με το Υπουργείο Ανάπτυξης, τον Ιούλιο του 2020 έλαβε μέρος στο Υπ. Ανάπτυξης σύσκεψη με την συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων (ΕΤΒΑ, Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, ΕΥΑΘ, βυρσοδέψες), με στόχο την εξεύρεση τρόπου έννομης και οικονομικά λογικής λειτουργίας των βυρσοδεψικών επιχειρήσεων στο ΟΤ52.
Κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης, παρουσιάστηκε από την Γ.Γ. Βιομηχανίας ένα μνημόνιο κατανόησης και συνεργασίας το οποίο και κοινοποιήθηκε σε όλους τους φορείς στις 14.09.20.
Στο παραπάνω μνημόνιο, το υπουργείο δεσμεύτηκε την παραχώρηση 165 στρεμμάτων γης εντός της ΒΙ.ΠΕ. προς την ΕΤΒΑ ΒΙ.ΠΕ., ώστε να μην κλείσει καμία επιχείρηση.
Παράλληλα, τον Οκτώβριο του 2020 οι βυρσοδεψικές επιχειρήσεις δεσμεύτηκαν απέναντι στο υπουργείο και την ΕΤΒΑ ΒΙ.ΠΕ. την άμεση καταβολή του ποσού των 750.000 €, με την προυπόθεση ότι θα επαναλειτουργήσουν άμεσα, σε ένα καθεστώς σταθερής τιμολογιακής πολιτικής.
Παρά τις όλες προσπάθειες, η ΕΤΒΑ δεν συμφώνησε ποτέ στις προτάσεις του μνημονίου επίσημα. Αντίθετα δεν έδειξε καμία διάθεση να βοηθήσει στην όλη προσπάθεια, όπως συμβαίνει εδώ και μια δεκαετία.
Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2020, το υπουργείο συνέχιζε να ασχολείται με το ζήτημα μας χωρίς όμως κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα, αφού πάντα υποχωρούσε στις αντιρρήσεις της ΕΤΒΑ. Από τον Ιανουάριο μέχρι και σήμερα, λάμπει δια της απουσίας του, αθετώντας όλες τις υποσχέσεις για εξεύρεση λύσης, παραχώρηση εκτάσεων και χρηματοδότηση των βυρσοδεψικών επιχειρήσεων.
Αποτέλεσμα αυτής της αδιαφορίας είναι να μην σημειωθεί καμία πρόοδος μέχρι και τον περασμένο Μάρτιο, όπου το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης δικαίωσε την ΕΤΒΑ για τις χρεώσεις της για την λειτουργία της ΜΕΑ έως το έτος 2013. Ύστερα από αυτή την εξέλιξη το Υπουργείο δεν αναλαμβάνει καμία πρωτοβουλία προφασιζόμενο την δικαστική απόφαση.
Αυτή τη στιγμή, υπάρχει μόνο μια αδειοδοτημένη βυρσοδεψική επιχείρηση εντός της ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου, η οποία διοχετεύει τα απόβλητα της απευθείας στον κεντρικό βιολογικό της ΒΙ.ΠΕ., χωρίς να χρεώνεται το κόστος λειτουργίας του βυρσοδεψικού βιολογικού, ήτοι της ΜΕΑ, δείχνοντας ότι τόσα χρόνια η ΕΤΒΑ λειτουργούσε έναν βιολογικό δίχως λόγο, φορτώνοντας με χρέη τις βυρσοδεψικές επιχειρήσεις στην προσπάθεια της να τις εκδιώξει από την ΒΙ.ΠΕ. για να εξυπηρετήσει δικούς της σκοπούς.
Σε όλα αυτά προστίθεται η απόφαση του υπουργείου Ανάπτυξης να δώσει στα βυρσοδεψεία των Αθηνών, παράταση της προσωρινής άδειας λειτουργίας τους για ακόμη 2 χρόνια τουλάχιστον. Τα βυρσοδεψεία των Αθηνών είναι εγκατεστημένα στο κέντρο της πόλης, χωρίς κάποιας μορφής οργάνωση και χωρίς βιολογικό να επεξεργάζεται τα λύματα τους. Αντίθετα εμείς εκδιωχτήκαμε το 2004 από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ώστε να μεταφερθούμε στην ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου με τεράστιο κόστος και αυτή τη στιγμή μένουμε χωρίς επιχειρήσεις ενώ οι συνάδελφοι μας στην Αθήνα δεν αναγκάστηκαν ποτέ να μετεγκατασταθούν σε σύγχρονες δομές και συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά χωρίς καμία περιβαλλοντογική ευθύνη.
Η παύση της επιχειρηματικής δραστηριότητας των βυρσοδεψείων (τα οποία απασχολούσαν πριν την προσωρινή τους παύση λειτουργίας περίπου 250 εργαζόμενους) αφενός έχει καταστροφικές οικονομικές συνέπειες για τον καθένα από εμάς, οι οποίοι έχουμε βρεθεί άνευ εισοδήματος για την κάλυψη των προσωπικών και οικογενειακών μας υποχρεώσεων και παράλληλα καλούμαστε να καλύψουμε όλες τις υποχρεώσεις των επιχειρήσεών μας (φορολογικές, δανειακές, ασφαλιστικές, λογαριασμούς κοινωφελών επιχειρήσεων, δημοτικά τέλη κλπ.) παρότι αυτές δε λειτουργούν καν στοιχειωδώς. Αφετέρου, ανυπολόγιστες είναι οι επιπτώσεις και σε όσους δραστηριοποιούνται στη συλλογή, επεξεργασία, συντήρηση και αποθήκευση δερμάτων, δραστηριότητες που συνδέονται άρρηκτα και έχουν ως τελικό αποδέκτη επεξεργασίας και διάθεσης δερμάτων τα βυρσοδεψεία.
Η ξαφνική αποχώρηση των επιχειρήσεων (και μάλιστα μετά από σαράντα χρόνια) από την παραγωγική διαδικασία (ιδίως στο πλαίσιο των συνθηκών οικονομικής κρίσης που συνεχίζουν να ταλανίζουν την χώρα και, πιο συγκεκριμένα, την ακραία κρίση που έχει πλήξει τη βιομηχανική/βιοτεχνική δραστηριότητα στη Βόρειο Ελλάδα, καθιστώντας αναγκαία την εύρυθμη λειτουργία εξαγωγικών μονάδων όπως οι δικές μας), για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ταυτίζεται με την οριστική αδυναμία επανόδου στην παραγωγή. Ουδεμία επιχείρηση του χώρου μας μπορεί να «συνέλθει» μετά από έναν τέτοιο κλονισμό.