Skip to main content

Θετικό βήμα για τη Θεσσαλονίκη, μικρή δικαίωση για τη Voria.gr

Τα προβλήματα και οι προοπτικές της Βορείου Ελλάδος ποτέ δεν βρήκαν διεξόδους από τις συναντήσεις του Αυγούστους και τις εξαγγελίες του Σεπτεμβρίου.

Ένα ελάχιστο, θετικό βηματάκι για τη Θεσσαλονίκη. Μια νίκη της απλής λογικής, έναντι της γραφειοκρατίας. Μια μικρή δικαίωση για τη Voria.gr, αλλά και για όσους τα τελευταία χρόνια τολμούσαν να θίξουν ένα ζήτημα, το οποίο μέχρι πέρσι θεωρούνταν περίπου ως ταμπού. Μέχρι το 2016. Ακριβώς ένα χρόνο πριν ένα κείμενο που δημοσιεύθηκε για το θέμα στη Voria.gr και επεσήμανε το αυτονόητο χαρακτηρίστηκε από αυτούς που πάντα αναζητούν απέναντί τους πολιτικούς εχθρούς, κομματικούς αντιπάλους και στημένους δημοσιογράφους, μέχρι και προβοκατόρικο.

Πρόκειται για τις περίφημες συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών –κυρίως του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αντιπολίτευσης, που θεωρείται εν δυνάμει πρωθυπουργός- με τους εκπροσώπους των παραγωγικών φορέων της Β. Ελλάδος και της Θεσσαλονίκης ενόψει της ΔΕΘ. Δύο συναντήσεις που φέτος πραγματοποιούνται στη Θεσσαλονίκη – η πρώτη με τον Αλ. Τσίπρα έγινε ήδη το περασμένο Σάββατο, δεύτερη με τον Κ. Μητσοτάκη έπεται την προσεχή εβδομάδα. Δύο συναντήσεις που διαχρονικά έχουν αποδειχθεί τυπικές, αλλά υποχρέωναν επί δεκαετίες γύρω στους 15 – 20 παράγοντες της Θεσσαλονίκης να εγκαταλείψουν για δύο ημέρες μέσα σε ένα δεκαήμερο τις δουλειές τους και να μεταβούν στην Αθήνα για τις συναντήσεις. Να χάσουν, δηλαδή, μία παραγωγική ημέρα κάθε φορά προς χάριν ενός ανούσιου δίωρου - τρίωρου, το οποίο εξυπηρετούσε μόνο τους επικοινωνιακούς σχεδιασμούς των πολιτικών προσώπων.

Δύο συναντήσεις που έρχονταν να προστεθούν στις «άπειρες» καθόδους των Θεσσαλονικέων και λοιπών βορειοελλαδιτών στην πρωτεύουσα κατά τη διάρκεια του χρόνου, αφού -ότι και να λένε και να εξαγγέλλουν οι κυβερνήσεις και τα πολιτικά πρόσωπα- το σύστημα της ελληνικής διοίκησης παραμένει έντονα… αθηνοκεντρικό.  

Ασφαλώς δεν πρόκειται για την ουσία του πράγματος. Τα προβλήματα και οι προοπτικές της Βορείου Ελλάδος γενικά και της Θεσσαλονίκης ειδικότερα ποτέ δεν βρήκαν διεξόδους από τις συναντήσεις του Αυγούστους και τις εξαγγελίες του Σεπτεμβρίου. Ούτε καν το αστυνομικό τμήμα Λευκού Πύργου, που βρίσκεται επί της Αριστοτέλους και δήθεν θα μετακόμιζε σε χώρο της Έκθεσης απελευθερώνοντας τον πιο τουριστικό άξονα του κέντρου της πόλης, έχει μετακινηθεί, αν και η σχετική εξαγγελία – απόφαση έγινε από πρωθυπουργό πριν από τέσσερα χρόνια και ο καινούριος χώρος είναι διαθέσιμος. Ή –για να πάμε στις προοπτικές- η Ζώνη Καινοτομίας Θεσσαλονίκης, που εξαγγέλθηκε επίσης από πρωθυπουργό, έναν Σεπτέμβριο πριν από 13 χρόνια, αγωνίζεται ακόμη να πάρει «σάρκα και οστά», ώστε να παίξει το ρόλο της στην οικονομική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής.

Τα εγκαίνια της ΔΕΘ κάθε Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη στην ουσία επιβεβαιώνουν το περιορισμένο εκτόπισμα της πόλης στα δημόσια πράγματα. Η δημιουργία «Γραφείου Πρωθυπουργού» έχει συμβάλει στις ανόδους του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη, αλλά μέχρι στιγμής κανείς –ούτε καν ο ίδιος- δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι έχει συμβάλει στην προώθηση θεμάτων της περιοχής με αποφάσεις που δεν θα μπορούσαν να έχουν ληφθεί στα υπουργεία και στο Μέγαρο Μαξίμου. Το μέλλον ίσως δείξει περισσότερα. Προς το παρόν, μόνο η δημιουργία ενός υπουργείου με αρμοδιότητες και –κυρίως- σημαντικό προϋπολογισμό θα ήταν μια κίνηση ουσίας, που θα άλλαζε το τοπίο της διακυβέρνησης. Αλλά αυτό προϋποθέτει μια ευρύτερη αναδιάρθρωση του κυβερνητικού μοντέλου της χώρας, κάτι που σήμερα φαντάζει εξαιρετικά φιλόδοξο έως εξωπραγματικό. Πολύ περισσότερο που υπάρχει το κακό προηγούμενο στην αυτοδιοίκηση, με τις περιφέρειες να «στήνονται» ως διευρυμένες νομαρχίες και όχι με ομοσπονδιακή λογική. Μόνο και μόνο για να υπάρχει κάποια δήθεν αυτόνομη και ανεξάρτητη τοπική εξουσία, ως επίφαση ευρωπαϊκού μοντέλου.  

Με αυτά τα δεδομένα η Θεσσαλονίκη είναι υποχρεωμένη να περιοριστεί σε μικρές «νίκες». Όπως ο χώρος στον οποίο γίνονται φέτος οι συσκέψεις των φορέων με τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αντιπολίτευσης ενόψει της ΔΕΘ. Δηλαδή στη Θεσσαλονίκη, κάτι που ενδεχομένως επιτρέπει στους συμμετέχοντες να απολαύσουν μετά ένα χαλαρό ουζάκι, και όχι στην Αθήνα, όπου –όπως επισημαίνει πολύπειρος σε τέτοιες συναντήσεις παράγων- «το άγχος ήταν να βρεθεί στα γρήγορα ταξί για να προλάβουμε την πτήση».