Η Ελλάδα, το τελευταίο διάστημα, δείχνει να διευρύνει πολύ τα γεωγραφικά ενδιαφέροντά της, ως προς την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της. Γεγονός που δεν περνά απαρατήρητο από εχθρούς και φίλους. Και «ο Τειρεσίας», έχει αποδείξει ότι ξέρει τι λέει και τι γράφει. Θα σας δώσουμε παρακάτω δυο – τρία παραδείγματα, για να καταλάβετε το νόημα αυτής της παρατήρησης.
Πρώτο παράδειγμα: Προσφάτως, παρακολούθησε με μεγάλο ενδιαφέρον το ταξίδι στην Αφρική του Σεργκέι Λαβρόφ. Ο Ρώσος ΥΠΕΞ διέσχισε 13.000 χιλιόμετρα σε μόλις 5 μέρες. Πήγε Αίγυπτο, Κονγκό, Ουγκάντα και Αιθιοπία. Προς τι το ενδιαφέρον; Η Μόσχα ψάχνει για συμμάχους και απευθύνεται εκεί όπου η Αθήνα, το τελευταίο διάστημα, έχει κάνει ήδη αρκετή δουλειά, για λογαριασμό της. Όπως, για παράδειγμα, στο Κάιρο. Συνεπώς, λογικό είναι να ενδιαφέρεται για το τι λέγεται και κυρίως τι συμφωνείται σ' αυτές τις συναντήσεις, γιατί την αφορούν.
Αυτό που πληροφορούνται, εν προκειμένω, στο μέγαρο της Βασιλίσης Σοφίας, είναι ότι οι Ρώσοι, σ' αυτή τη φάση, έχουν ένα μεγάλο όπλο. Την ώρα που η Αφρική απειλείται με την μεγαλύτερη επισιτιστική κρίση, υπόσχονται ότι θα συνδράμουν με τρόφιμα και γενικότερη βοήθεια. Αλλά θέλουν τα απαραίτητα ανταλλάγματα. Ήδη, ο Λαβρόφ εξασφάλισε και ανακοίνωσε τη σύγκλιση της Ρώσο-Αφρικανικής συνόδου για το 2023. Της πρώτης μετά το 2019, που έγινε στο Σότσι.
Η ελληνική πλευρά ενδιαφέρεται επίσης πολύ πλέον για το τι εξελίσσεται στη Μέση Ανατολή και τον Περσικό. Γιατί κι εκεί πλέον φτιάχνει συμμαχίες. Μαθαίνει για παράδειγμα ότι το Ριάντ δεν έμεινε καθόλου ικανοποιημένο από την τελευταία επίσκεψη του αμερικανού προέδρου Μπάιντεν. Ωστόσο, ικανοποιημένη δεν έμεινε από την άλλη πλευρά ούτε η Ουάσιγκτον (σύμφωνα με δημοσίευμα της WSJ). Το συμπέρασμα; Εχουν να γίνουν ακόμα πολλά σ' αυτό το μέτωπο, αλλά η Αθήνα προτιμά να μην σχολιάζει, γιατί (σχεδόν) όλα έχουν να κάνουν με το Ισραήλ, που το χρειάζεται πολύ, αυτόν τον καιρό. Σε πολλά και κρίσιμα επίπεδα.
Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, η ελληνική εξωτερική πολιτική «ρίχνει δίχτυα» και σε περιοχές που μέχρι πριν λίγους μήνες φάνταζαν απροσέγγιστες. Για παράδειγμα, η Καμπότζη είναι όντως ένας πολύ μακρινός – και σπάνιος για τα ελληνικά δεδομένα - προορισμός. Κι όμως κι εκεί πήγε πρόσφατα ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας. Ο βασικός στόχος; Να προωθήσει την υποψηφιότητα της Ελλάδας για τη θέση του μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Συν τοις άλλοις, όμως, οι χώρες της περιοχής διέπονται από ένα Δίκαιο της Θάλασσας εξαιρετικά ενδιαφέρον για τα ελληνικά συμφέροντα. Κι αυτό στο προσεχές μέλλον, θα μας φανεί πολύ χρήσιμο. Να (μου) το θυμηθείτε.
Και η Αγκυρα; Παρακολουθεί όλα τα παραπάνω, σε μια κατάσταση που παραπέμπει σε σύγχυση, αφού το τελευταίο διάστημα «δεν της βγαίνει» τίποτα. Και γι αυτό γίνεται ενδεχομένως περισσότερο επικίνδυνη. Κι εννοείται ότι γι' αυτόν ακριβώς το λόγο Αθήνα και Λευκωσία προετοιμάζονται, για όλα τα ενδεχόμενα, πάντα...