Skip to main content

Τι διαφορετικό θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα στον Έβρο;

Ποια πρέπει να είναι η ενδεδειγμένη απάντηση της Αθήνας στο προσφυγικό/μεταναστευτικό κύμα που ώθησε αιφνιδίως προς τον Έβρο το καθεστώς Ερντογάν.

Η λύση κάθε προβλήματος εξαρτάται κάθε φορά από τα δεδομένα που διαθέτεις γι' αυτό και σε πολλά προβλήματα οι μέθοδοι επίλυσής τους είναι περισσότερες από μία. Βεβαίως, όταν πρόκειται για το προσφυγικό/μεταναστευτικό, δεν μπορούμε να μιλάμε για λύση, παρά μόνο για την καλύτερη δυνατή διαχείριση μιας πολύ άσχημης κατάστασης.

Στο πλαίσιο αυτό έχει αναπτυχθεί ένας προβληματισμός τις τελευταίες ώρες σχετικά με το τι θα πρέπει να πράξει η χώρα μας αναφορικά με την κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί στα ελληνοτουρκικά σύνορα, στον Έβρο. Ποια πρέπει να είναι η ενδεδειγμένη απάντηση της Αθήνας στο προσφυγικό/μεταναστευτικό κύμα το οποίο ώθησε αιφνιδίως προς τους Κήπους το καθεστώς Ερντογάν. Και εδώ οι επιλογές είναι περισσότερες από μία.

Η Αθήνα αποφάσισε να επιδείξει πυγμή. Έκλεισε τα σύνορα, ενίσχυσε τη φύλαξή τους, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την είσοδο χιλιάδων νέων προσφύγων και μεταναστών. Ήταν μια κίνηση αυτονόητη, σχεδόν ενστικτώδης η οποία στέλνει και το μήνυμα προς όσους βρίσκονται στην τουρκική ενδοχώρα να μην επιχειρήσουν να κινηθούν κι εκείνοι με τη σειρά τους προς την ελληνοτουρκική μεθόριο, ευελπιστώντας ότι θα πατήσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Η άλλη επιλογή της Αθήνας θα ήταν να επιτρέψει την ελεύθερη και ανεξέλεγκτη είσοδο στη χώρα δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών η οποία προβάλλεται από ορισμένους ως λύση, στο όνομα του ανθρωπισμού. Όμως, πόσο καλύτερο θα είναι για τους πρόσφυγες και μετανάστες να φύγουν από τους καταυλισμούς της Τουρκίας και να έρθουν σε αντίστοιχους και ενδεχομένως και σε πολύ χειρότερους καταυλισμούς στην Ελλάδα; Όταν όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε ότι ουδείς εξ αυτών θα καταφέρει να περάσει προς τις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης οι οποίες αποτελούν και τον ποθητό προορισμό τους.

Το μόνο το οποίο θα επιτυγχάναμε σε μια τέτοια περίπτωση είναι τα σύνορα της Ευρώπης, από τους Κήπους και τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου να μεταφερθούν εκ νέου στη μεθόριο με την Αλβανία, τη Βόρεια Μακεδονία και τη Βουλγαρία, όπως είχε γίνει άλλωστε και στις αρχές του 2016 όταν οι βόρειοι γείτονές μας σφράγισαν τα σύνορά τους.

Πέρα από τις συνήθεις αψυμαχίες μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για την τιμή των όπλων, κανένα από τα ελληνικά κόμματα δεν διατύπωσε μέχρι στιγμής διαφορετική θέση για τη στάση την οποία πρέπει να τηρήσει η Αθήνα απέναντι στην εργαλειοποίηση του προσφυγικού/μεταναστευτικού ζητήματος από το καθεστώς Ερντογάν.

Η κρίση των τελευταίων ωρών προσφέρει την ευκαιρία στο πολιτικό προσωπικό να συνειδητοποιήσει ότι, πέρα από τις υπαρκτές διαφορές που υπάρχουν και στο θέμα αυτό, απαιτείται, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, ενιαία εθνική γραμμή, έχοντας ως βασικές επιδιώξεις τη μη περαιτέρω επιβάρυνση της χώρας με νέους πρόσφυγες και μετανάστες και τη διατύπωση της απαίτησης προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας, να υπάρξει επιτέλους δίκαιη κατανομή των βαρών.