Την ασυνέπεια λόγων και έργων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη αποκαλύπτουν σε κάθε ευκαιρία οι πρώην σύντροφοι που αποχώρησαν από το κόμμα. Σε βαθμό μάλιστα δημόσιας έκθεσης, καθώς είναι προφανές ότι με τις εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα είναι πλέον απέναντί τους σε σχεδόν όλες τις επιλογές τους. Μα κι αυτοί δεν τηρούν πια ούτε τα... προσχήματα.
Ειδικά με το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, τα νυν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως οι βουλευτές είναι πλήρως εκτεθειμένοι στις κυβερνητικές επιλογές, που δεν είναι σε τίποτα διαφορετικές από τις επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων. Για την αντιπολίτευση είναι ακόμη χειρότερες...
Η Δέσποινα Χαραλαμπίδου της ΛΑΕ φρόντισε πριν από λίγες μέρες να υπενθυμίσει τι έλεγαν τα τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για την πώληση των μετοχών του δημοσίου στην αγορά Μοδιάνο. Και συγκεκριμένα δημοσιοποίησε ένα κείμενο του Τάσου Κουράκη στην Αυγή της 15ης Σεπτεμβρίου 2013 («Ούτε τρία χρόνια δεν πέρασαν από τότε», σχολιάζει), με την ιδιότητα του βουλευτή Α' Θεσσαλονίκης και συντονιστή Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος. Το κείμενο φέρει τον τίτλο «Στοά Μοδιάνο: Θυσία στο βωμό της κρίσης».
Προφανώς και πρόκειται για ένα κείμενο κόντρα σε οποιαδήποτε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του Μοδιάνο, το οποίο αρχίζει με ένα ερώτημα. «Χωρίς κανέναν ενδοιασμό και με απόλυτη συνέπεια στην πολιτική εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και της πολιτισμικής κληρονομιάς της χώρας, η κυβέρνηση προχωρά στη δημοπράτηση της Στοάς Μοδιάνο στη Θεσσαλονίκη. Μέσω της ιστοσελίδας ηλεκτρονικών διαγωνισμών ακινήτων του ΤΑΙΠΕΔ έχουν ήδη πωληθεί τρία κρατικά ακίνητα, τα οποία απέφεραν στο Δημόσιο περίπου 7,5 εκατομμύρια ευρώ. Οι κυβερνητικές προσδοκίες κάνουν λόγο για 10 εκατομμύρια, που αναμένονται στο άμεσο μέλλον από το δεύτερο κύμα των δημοπρασιών. Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι πραγματικά επιτακτικό: γνωρίζουμε τι ακριβώς εκχωρούμε στους ιδιώτες; Ξέρουμε τι θυσιάζουμε στον βωμό του χρέους και της κρίσης;».
Αυτό είναι το ερώτημα του κ. Κουράκη, ο οποίος στο κείμενό του τονίζει ότι «αντί να ξεπουλήσουμε ένα σημαντικό μνημείο από το ιστορικό κέντρο της πόλης μας, να φροντίσουμε να το αποκαταστήσουμε και να το καταστήσουμε πολυλειτουργικό, διαφυλάσσοντας τον χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία του». Αναφέρεται μάλιστα και στη διπλωματική εργασία φοιτητριών του τμήματος Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής του ΑΠΘ και στις προτάσεις της.
«Το να ξεπουλάς υπό το κράτος του 'επείγοντος' την πολιτισμική και ιστορική κληρονομιά σου, όπως τώρα συμβαίνει, δείχνει πόσο μικρόψυχη, πόσο στενή κι εν τέλει επαρχιώτικη είναι η λογική της κυβέρνησης. Δεν έχει κανένα όραμα, κανέναν πραγματικό σχεδιασμό για το μέλλον», έγραφε ο κ. Κουράκης. Προφανώς ισχύει το ίδιο και για την κυβέρνησή του, παρά το γεγονός ότι όπως έγραφε προ τριετίας: «Η δική μας αντίληψη κινείται στον αντίποδα, καθώς θέλουμε πόλεις που σέβονται την ιστορία και τον πολιτισμό τους, να στηρίζονται στους ανθρώπους τους και ιδιαίτερα στους νέους. Η Στοά Μοδιάνο είναι υπόθεση όλων μας. Και είναι μια υπόθεση που πρέπει να τη διεκδικήσουμε και να την κερδίσουμε. Χωρίς εκπτώσεις και παραχωρήσεις στη γυμνή, μίζερη λογιστική του ΤΑΙΠΕΔ και κυρίως χωρίς τη διαγραφή της ιστορικής πορείας της Θεσσαλονίκης».
Το κείμενο αυτό είναι ένα μόνο από τα δείγματα της ασυνέπειας που χαρακτηρίζει αυτή την κυβέρνηση. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη –και το γράφω εν όψει ΔΕΘ- έχουμε πολύ πικρή εμπειρία από τον σύντομο βίο της. Στον ενάμιση χρόνο αθετήθηκαν όλα εκείνα για τα οποία πάλευαν πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε τοπικό επίπεδο.
«Κάζο» με τη στοά Μοδιάνο, με το λιμάνι, με το αεροδρόμιο, με το μετρό, με την εξόρυξη χρυσού, με το προσφυγικό, με όλα τα σημαντικά ζητήματα, κοινωνικά και υποδομών, που απασχολούν την καθημερινότητα της πόλης και της ευρύτερης περιοχής. Το οικονομικό «κάζο» ήρθε με το περίφημο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» του ΣΥΡΙΖΑ, σε εκείνη την τελευταία ΔΕΘ προτού αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Έκτοτε άλλωστε, δε μιλάμε για τον ίδιο ΣΥΡΙΖΑ σε τίποτα.
Ως εκ τούτου να περιμένουμε μια δημόσια ομολογία στροφής σε άλλα μονοπάτια από τον πρωθυπουργό σε ένα μήνα;