Ο φόβος για την επόμενη μέρα της ελληνικής οικονομίας, μετά το τέλος της πανδημίας, μεγαλώνει στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Και στα τραπεζικά επιτελεία, επίσης. Ολες οι ενδείξεις συγκλίνουν υπέρ της άποψης ότι οι συστημικές τράπεζες – αν όχι όλες, τότε κάποιες - αργά ή γρήγορα, μάλλον θα χρειαστούν κάποιας μορφής κρατική στήριξη, μέσω εγγυήσεων. Και αν κάτι τέτοιο καταστεί αναπόφευκτο, τότε για να δοθούν, θα ζητηθεί άδεια από την ΕΕ, που με τη σειρά της θα βάλει όρους.
Όλα δείχνουν λοιπόν πως οι μεταμνημονιακές αξιολογήσεις από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο - Οκτώβριο και μετά θα δυσκολέψουν πολύ. Κι αυτό είναι κάτι που παραπέμπει στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, που, όμως, όλοι προσπαθούν να ξεχάσουν. Για τους γνωστούς, ευνόητους, λόγους. Ωστόσο, η πίεση θα ενταθεί. Κι αυτό γιατί η εκτίμηση ότι η γερμανική οικονομία πρώτη θα ξεπεράσει τις επιπτώσεις της πανδημίας, είναι κοινή σε όλη την Ευρώπη. Και οι όροι που θα θέσει στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές οικονομίες - μέσω της ΕΕ - για να κάνουν το ίδιο, όπως είναι φυσικό, τρομάζουν από τώρα.
Στο μεταξύ, τα ταμειακά διαθέσιμα που υπάρχουν για τη στήριξη της οικονομίας έχουν περιοριστεί κατά πολύ και για αυτό και όλα τα παραπάνω θεωρούνται πλέον σχεδόν δεδομένα. Απλώς δεν επικοινωνούνται για να μην προκαλέσουν αντιδράσεις από τώρα. Και κάπως έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι η κυβέρνηση όχι μόνο έχει κόψει κάθε εισήγηση για καθολικό λοκντάουν τύπου Μαρτίου 2020, αλλά προετοιμάζει και το σταδιακό άνοιγμα των δραστηριοτήτων.