* του Δημήτρη Καιρίδη
Οι διερευνητικές επαφές δεν είναι διαπραγμάτευση. Είναι αυτό ακριβώς που λέει η λέξη: διερευνητικές, δηλαδή προκαταρκτικές, άτυπες και μη δεσμευτικές συζητήσεις, ώστε να διερευνηθεί αν υπάρχουν σημεία σύγκλισης μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Είναι προφανές ότι η Τουρκία δεν τις ήθελε και ότι προτιμούσε μια εφ΄ όλης της ύλης διαπραγμάτευση. Δεν τα κατάφερε και σήμερα επιστρέφει εκεί από όπου είχε αποχωρήσει το 2016 και, δυο φορές το 2020, αρνήθηκε να προσέλθει. Άλλωστε, το πλαίσιο των διερευνητικών έχει παγιωθεί τις προηγούμενες δυο δεκαετίες και στη διάρκεια 60 γύρων και δεν αλλάζει. Μάλιστα, αποδέχθηκε να επανεκκινήσουν από εκεί όπου είχαν διακοπεί το 2016.
Η Τουρκία προσέρχεται στις διερευνητικές για να εκτονώσει μέρος της πίεσης που της ασκήθηκε, χάρη στην ελληνική διπλωματική προσπάθεια αλλά και εξαιτίας των μετατοπίσεων που σημειώνονται στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Η Ελλάδα προσέρχεται με καλή πίστη και ειλικρινή διάθεση για συνεννόηση στη βάση του διεθνούς δικαίου. Για την Ελλάδα ένα είναι το επίδικο, η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ και κανείς δεν μπορεί να μας υποχρεώσει να συζητήσουμε για οτιδήποτε άλλο. Δεν το κάναμε στο παρελθόν, δεν θα το κάνουμε ούτε τώρα. Αντιθέτως, η ανακίνηση ζητημάτων κυριαρχίας στην Ευρώπη του 21ου αιώνα αφήνει την Τουρκία έκθετη.
Όποιος αρνείται τις διερευνητικές παίζει, άθελα του ή εσκεμμένα, το παιχνίδι της Άγκυρας και, στην ουσία, καλεί την Ελλάδα να κάνει ένα δώρο στην Τουρκία. Ουδείς δεν θα ήταν ευτυχέστερος από τον Ερντογάν και την τουρκική διπλωματία αν η Ελλάδα εμφανιζόταν διεθνώς ως αρνούμενη τις διερευνητικές που η ίδια ζητούσε επί χρόνια, μετά την απόσυρση του Orus Reis.
Τέλος, κανείς δεν πρέπει να είναι αφελής με την Τουρκία. Το πρόβλημα είναι μεγάλο και θα έχει διάρκεια. Γι’ αυτό θα πρέπει να επιμείνουμε και στη διπλωματική και την αμυντική μας θωράκιση, όπως κάναμε το 2020.
*Ο Δημήτρης Καιρίδης είναι Καθηγητής και Βουλευτής ΝΔ, Βόρειου Τομέα Αθηνών.
